Θα βρίσκομαι στο δρόμο και σε κάθε γειτονιά μέχρι κάθε τι που δεν δουλεύει να αρχίσει να λειτουργεί

Ακολουθεί αυτούσια η ομιλία του υποψηφίου Δημάρχου Αθηναίων Παύλου Γερουλάνου στην ημερίδα της κίνησης ιδεών και δράσης ΠΡΑΤΤΩ με θέμα “Η Τοπική Αυτοδιοίκηση ως πυλώνας Δημοκρατίας, κοινωνικής συνοχής και ανάπτυξης” στο ξενοδοχείο Novotel Athenes το Σάββατο 1/12/2018

“Συντρόφισσες και σύντροφοι του ΠΡΑΤΤΩ καλημέρα και καλό μήνα.

Και όλοι ξέρουμε ότι ξημέρωσε νέος μήνας, διότι μήνας δεν μπαίνει αν δεν λάβεις μήνυμα του Νίκου. Άλλες φορές αισιόδοξα, άλλες φορές ρομαντικά, άλλες φορές επαναστατικά, άλλες φορές όλα μαζί, τα μηνύματα του Νίκου δίνουν τον τόνο. Με το Νίκο Κοτζιά δεν έχουμε πάντα συμφωνήσει. Για να είμαι ειλικρινής θυμάμαι περισσότερες διαφωνίες από συμφωνίες. Όχι γιατί είναι περισσότερες, αλλά επειδή, όπως ξέρετε, τις διαφωνίες με τον Κοτζιά δεν τις ξεχνάς ποτέ. Όμως θέλω να σας πω ότι δεν υπήρξε ποτέ, ούτε συμφωνία ούτε διαφωνία που να αναρωτηθώ για το ήθος των προθέσεών του, την αρτιότητα της ανάλυσής του ή την εγκυρότητα των πηγών του. Γι’ αυτό μείναμε φίλοι. Σ ευχαριστώ Νίκο, ευχαριστώ Πράττω.

Η στήριξή σας με τιμάει ειλικρινά. Το ΠΡΑΤΤΩ είναι κίνηση που αγωνίζεται να κρατήσει ζωντανές αξίες που συμμερίζομαι και να τις προσαρμόσει στις ανάγκες της εποχής μας. Αξίες όπως η δημοκρατία, η πρόοδος, ο σοσιαλισμός και το πώς αυτές εκφράζονται σε έναν κόσμο που μεταλλάσσεται άναρχα αλλά δυναμικά, αλλά και σε μια ελληνική δημοκρατία στάσιμη και εγκλωβισμένη από τον φαιδρό, άκρατα αντιδημοκρατικό εναγκαλισμό του κεντρικού κράτους. Σε αυτό το περιβάλλον, ο αγώνας σας αποκτάει ιδιαίτερη σημασία διότι η προσαρμογή των μεγάλων ιδεών καθορίζουν τον τρόπο που ζούμε την καθημερινότητά μας. Αυτό είναι γνωστό. Είμαι όμως εδώ για να σας πω ότι και ο τρόπος που λύνουμε τα καθημερινά μας προβλήματα καθορίζει, εκούσια ή ακούσια, τα οράματα που υιοθετούμε και κάνουμε πράξη.

Φίλες και φίλοι, τη μάχη για τον Δήμο των Αθηναίων θα την κάνουμε πολιτική μάχη. Διότι πρέπει να είναι πολιτική μάχη. Την ώρα που βάλλεται η δημοκρατία σε όλο τον κόσμο, το λίκνο της δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια.  Άρα ο Δήμος μας, αλλά και εμείς οι Αθηναίοι, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι, να κάνουμε την πόλη και την κοινωνία μας,  παράδειγμα δημοκρατίας που σέβεται τον πολίτη.

Την ώρα που στις περισσότερες κοινωνίες του κόσμου οι λίγοι επιβάλλονται στους πολλούς, εμείς θα έπρεπε να δείχνουμε το πώς είναι μια κοινωνία που βάζει πρώτα εμάς και την βούλησή μας. Την ώρα που το Παρίσι διχάζεται για την τιμή της βενζίνης, η Αθήνα θα έπρεπε να διαπραγματεύεται και να εκπέμπει ότι πάνω από κάθε αξία είναι ο Άνθρωπος. Την ώρα που το Λονδίνο υποχωρεί και αποχωρεί με το Brexit, η Αθήνα θα έπρεπε να οδηγεί την Ευρώπη που σέβεται πρώτα τους πολίτες και μετά την γραφειοκρατία της. Και την ώρα που η Βαρσοβία και η Βουδαπέστη γίνονται κλειστές και διχαστικές, η Αθήνα θα έπρεπε να είναι παράδειγμα μιας πόλης που δεν φοβάται. Διότι αυτός ήταν, είναι και θα πρέπει να είναι ο ρόλος της Αθήνας: να δείχνει πώς μας κοινωνία βάζει τον Άνθρωπο μπροστά και πάνω από όλα.

Από την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΡΑΤΤΩ: «Σε αυτό τον κόσμο η Ελλάδα, κοιτίδα μεγάλων πολιτισμικών επιτευγμάτων, φορέας μιας οικουμενικής αντίληψης, καλείται να παίξει έναν καινούργιο ρόλο». Αυτός ο ρόλος που ταιριάζει στην Ελλάδα, που αρμόζει στην Αθήνα, είναι κατά τη γνώμη μου συγκεκριμένος: Οι δικές μας πολιτικές επιλογές μπορούν και πρέπει να καθορίζουν πώς θέλουμε να δούμε την δημοκρατία του μέλλοντος.  Και η Αθήνα μας, πρέπει να γίνει παράδειγμα για αυτή την δημοκρατία.

Δυστυχώς όμως, όλοι μας γνωρίζουμε ότι κανένας δε τολμάει να μιλήσει για οράματα και όνειρα.  Και έχω γυρίσει κάθε γειτονιά της Αθήνας. Κανείς δεν μιλάει για την Αθήνα της δημοκρατίας και της προόδου, της παιδείας και του Πολιτισμού, την Αθήνα του φωτός, όπως αρμόζει στην πόλη μας. Μα πώς να μιλήσεις για την παιδεία και την πρόοδο, σε μια πόλη που έχει φωλιάσει ο φόβος; Πώς να μιλήσεις για τον πολιτισμό και το φως, σε μια πόλη που νιώθεις παντού την αίσθηση εγκατάλειψης; Και πώς να μιλήσεις για δημοκρατία και συμμετοχή σε μια πόλη που πνίγεται και μας πνίγει στην ίδια την γραφειοκρατία της;

Η πραγματικότητα είναι ότι τίποτα δεν σκοτώνει τα οράματα όπως ο φόβος. Τίποτα δεν σκοτώνει την διάθεση για συμμετοχή όπως η αίσθηση εγκατάλειψης. Και τίποτα δεν σκοτώνει τις ιδέες και τις ιδεολογίες όπως η γραφειοκρατία. Γιατί φίλες και φίλοι, κάπου ανάμεσα στην αίσθηση εγκατάλειψης και στο αίσθημα ανασφάλειας φωλιάζει η παραίτηση που διακατέχει ακόμα και τους πιο δημιουργικούς ανθρώπους ανάμεσά μας.

Εμείς λοιπόν οι σοσιαλιστές, οι σοσιαλδημοκράτες, οι προοδευτικοί, οι ανανεωτικοί αριστεροί, οι άνθρωποι που ανήκουμε στο χώρο, μαζί με κάθε άλλο Αθηναίο που θέλει και μπορεί να αλλάξει την πόλη, πρέπει να βρούμε το σθένος και τη δύναμη να το κάνουμε. Διότι έχουμε τη γνώση και την πείρα να παίρνουμε μια κοινωνία βαθιά διχασμένη και να την ενώνουμε, να παίρνουμε μια κοινωνία παραιτημένη και τη γεμίζουμε ελπίδα και συμμετοχή και να παίρνουμε μια κοινωνία που νιώθει ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει και να την πείθουμε ότι οι λύσεις σε όλα μας τα προβλήματα βρίσκονται πάντα ανάμεσά μας

Πώς όμως; Τι πρέπει να κάνουμε ώστε η Αθήνα μας να προετοιμαστεί για τον αναβαθμισμένο ρόλο που θα της άξιζε; Το πρώτο μας βήμα είναι να μετατρέψουμε το σπιράλ της παραίτησης και της εγκατάλειψης σε σπιράλ συμμετοχής και αναβάθμισης. Σβήνει μια λάμπα και ο Δήμος δεν την αλλάζει. Μέσα στο σκοτάδι γεννιέται η ανομία, τα ναρκωτικά, η πορνεία, οι μικρές και μεγάλες μαφίες.  Η ανομία μάς οδηγεί στην παραίτησή. Δεν πιστεύουμε πια ότι έχουμε κάτι να δώσουμε στην γειτονιά μας. Ότι η γειτονιά μας αξίζει καλύτερα.  Και η παραίτηση οδηγεί στην εγκατάλειψη.  Ή την φυγή.

Καμιά φορά όμως, η λύση είναι όσο απλή είναι να αλλάξεις μια λάμπα. Αλλάζεις την λάμπα, φτιάχνεις το κατεστραμμένο πεζοδρόμιο, καθαρίζεις το παγκάκι και ξαφνικά η γειτονιά αλλάζει προς το καλύτερο. Σε αυτήν τη γειτονιά εκείνη την ώρα πρέπει να φτιάξεις την συμμαχία που οραματιζόμαστε. Μια πραγματική συμμαχία των υπηρεσιών του Δήμου με τον Δημότη, για να προστατευτεί το έργο, για να φύγει η ανομία και να επιστρέψει ο χαρακτήρας της γειτονιάς μας. Αυτό έχει γίνει σε όλα τα μέρη του κόσμου που άλλαξαν προς το καλύτερο.

Πώς ξέρω ότι θα δουλέψει στην Αθήνα; Εμείς οι Αθηναίοι έχουμε αποδείξει ξανά και ξανά ότι σεβόμαστε ό,τι μας σέβεται. Αγκαλιάζουμε ό,τι μας αγκαλιάζει.  Δείτε το μετρό.  Αψεγάδιαστο.  Το αεροδρόμιο; Επίσης. Δεν είναι τυχαίο. Όταν λοιπόν γίνεται το πρώτο βήμα από την Πολιτεία, από τον Δήμο, από τον όποιο φορέα, τότε και εμείς το ενστερνιζόμαστε και είμαστε εκεί. Και τότε ξεκινά ο δρόμος της ανάκαμψης.

Φίλες και φίλοι, προσωπικά, δεσμεύομαι για κάτι πολύ συγκεκριμένο: ότι θα βρίσκομαι στο δρόμο, σε κάθε γειτονιά μέχρι κάθε τι που μας πικραίνει να μας κάνει να χαμογελάμε, μέχρι κάθε τι που μας φοβίζει να μας κάνει να νιώθουμε ασφάλεια, μέχρι κάθε τι που δεν δουλεύει να αρχίσει να λειτουργεί και να το αγκαλιάζουμε ως κοινωνία.

Και γνωρίζετε πολύ καλά ότι αυτό είναι που μας χωρίζει από την λογική της συντήρησης. Αυτό μας χωρίζει από την λογική «Δεν δουλεύει, κλείσε το». Δεν δουλεύει η ΕΡΤ, κλείσε την. Δεν δουλεύει η Δημοτική Αστυνομία, κλείσε την. Είναι βρώμικη και εγκαταλελειμμένη η Αθήνα, ιδιωτικοποίησε τα απορριμματοφόρα. Σε πικραίνει το Πολυτεχνείο, κάνε το μουσείο. Οι εύκολες λύσεις. Που στέλνουν αλλού τις ευθύνες.

Δεν πάει έτσι. Διότι μετά είναι ολισθηρός ο δρόμος. Αρχίζεις να κλείνεις τα μέσα που δεν σε παίζουν. Απαξιώνεις τη Βουλή διότι δεν έχει ρόλο και αφήνεις μόνο μια μικρή ομάδα να διαχειρίζεται τα προβλήματα της χώρας. Και πριν προλάβεις να καταλάβεις τι σου γίνεται, το λίκνο της Δημοκρατίας έχει γίνει μέρος του παγκόσμιου προβλήματος.  Και σίγουρα όχι η λύση του.

Ενώ, η προοδευτική λογική τι λέει; Ρωτάει πρώτα αν κάτι χρειάζεται. Αν ναι, τότε το κάνει να δουλεύει. Έτσι έσωσα την εταιρεία μου από τα πρόθυρα χρεοκοπίας. Έτσι κάναμε την ΕΡΤ πλεονασματική σε 6 μήνες. Έτσι στάθηκε στα πόδια της η Λυρική. Έτσι ανοίξαμε και παραδώσαμε στις ομοσπονδίες δύο Ολυμπιακά στολίδια όπως τα Λιόσια και το Κωπηλατοδρόμιο. Σκεφτείτε ότι επί Νέας Δημοκρατίας που ήταν κλειστά κόστιζαν 2 εκατομμύρια το χρόνο και όταν τα ανοίξαμε και τα  χαίρονται εκατοντάδες αθλητές και πολίτες κόστιζαν μόλις το ένα τρίτο. Πώς έγινε; Δεν είπαμε να πάει αλλού η ευθύνη. Είπαμε η ευθύνη είναι δική μας, όλων μας. Και μετά σου λένε «Ναι, αλλά είμαστε καλύτεροι διαχειριστές». Καμία σχέση. Καλοί διαχειριστές είναι εκείνοι που βρίσκουν αξία εκεί που όλοι νομίζουν ότι δεν υπάρχει.

Το πώς λύνουμε τα καθημερινά, μάς οδηγεί πώς θα κάνουμε πράξη τα οράματά μας. Στην Αθήνα θα φέρουμε μια μικρή επανάσταση με δυο κινήσεις:

Πρώτον, αλλάζοντας από την αρχή όλη την διάρθρωση, δομή και λειτουργία των υπηρεσιών του Δήμου.  Έτσι ώστε να ανασυσταθούν γύρω από την καθημερινότητα και τις ανάγκες του πολίτη, και οι δημότες της Αθήνας να εισπράττουν ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα. Όχι πια υπηρεσίες με κενά και αλληλοεπικαλύψεις.  Συναρμοδιότητες χωρίς υπεύθυνους. Όχι άλλο «αυτό δεν είναι δική μου αρμοδιότητα».

Δεύτερον, Δήμος για τον πολίτη, με τον πολίτη. Καθημερινή συμμετοχή στα θέματα που καίνε την καθημερινότητά μας μέσα από θεσμούς διαβούλευσης και άμεσης δημοκρατίας. Ώστε ο Δήμος να πάψει να είναι μια στυγνή γραφειοκρατία που μιμείται το κράτος.  Και να γίνει ο χώρος που θα λύνουμε μαζί τα προβλήματά μας. Ένας χώρος πραγματικής δημοκρατίας. Ένας πραγματικός Δήμος.

Και όταν αυτό το πετύχουμε, θα ξυπνήσουμε μια μέρα σε μια νέα πραγματικότητα. Διότι όταν αρχίσουμε να λύνουμε τα θέματα με εμάς τους ίδιους στο επίκεντρο των αποφάσεών μας, τότε δεν θα έχουμε μόνο προετοιμάσει την Αθήνα για τα μεγάλα οράματα. Θα έχουμε αρχίσει να τα υλοποιούμε. Όταν πιστέψουμε ότι μεγάλα θέματα όπως η ανασφάλεια και η εγκατάλειψη λύνονται και παραμένουν λυμένα μέσα από τη δική μας συμμετοχή, δεν θα έχουμε κάνει μόνο το πρώτο βήμα προς μια πραγματική Δημοκρατία.  Θα έχουμε γίνει εμείς η πραγματική Δημοκρατία.

Νίκο,  θυμάμαι πάντα να επιμένεις σε κάτι. Να λες ότι η χώρα χρειάζεται τη συμμαχία των δημιουργών με τους πιο αδύναμους. Διότι κάθε φορά που υπάρχει τέτοια συμμαχία μεγαλουργεί η δημοκρατία. Αυτό χρειάζεται και η Αθήνα. Αυτό θέλουμε να κάνουμε πράξη μέσα από την προσπάθεια που ξεκινήσαμε. Να κάνουμε τον Δήμο το χώρο που συναντιόμαστε όλοι εμείς που πιστεύουμε ότι το κοινό μας καλό δεν είναι να χωριζόμαστε και να σκοτωνόμαστε για μικρά ή μεγάλα συμφέροντα αλλά να ενώνουμε τις δυνάμεις μας σε κοινές προσπάθειες, μέσα σε μια πραγματική δημοκρατία.

Αυτή τη μάχη θα δώσουμε και αυτή τη μάχη θα κερδίσουμε

Χαίρομαι που θα την δώσουμε μαζί!

Ευχαριστώ.”