Γιώργος Σαράφογλου

Αποχώρησε – εκείνος λέει εκδιώχθηκε- ο Βενιζέλος από το ΚΙΝΑΛ!
Και; Λέω εγώ ο ανίδεος, ο άσχετος από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Τις τελευταίες δυο ημέρες έχω διαβάσει πολλά και διάφορα από “ειδικούς” πολιτικούς αναλυτές/δημοσιογράφους αλλά και σχόλια απλών πολιτών. Οι απόψεις διίστανται.
Θα σας πω όμως και τι νομίζω αφού  ξεκαθαρίσω πρώτα ότι στο παρελθόν είχα γραφτεί στο ΠΑΣΟΚ της Νέας Υόρκης για να ψηφίσω σε δύο διαφορετικές ψηφοφορίες μεταξύ Γ.Παπανδρέου και Βενιζέλου για πρόεδρο.

Οk είμαι “προεδρικός” αλλά πάντα κάτι μου “ξίνιζε” με την όλη στάση του Βενιζέλου προς τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργό Γ.Παπανδρέου. Διέκρινα παρασκήνιο με  κάποιες -μπορείς να πεις- ύπουλες διαβουλεύσεις που λάμβαναν χώρα στα σκοτεινά και που επιβουλεύονταν την “καρέκλα” του προέδρου.

Πιστεύω ότι η υποχώρηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ άρχισε να διαφαίνεται τότε λόγω της εσωκομματικής φαγωμάρας.

Ποτέ δεν αμφισβήτησα τις εντυπωσιακές γνώσεις του ως συνταγματολόγος, την ευστροφία και την ευφράδεια του λόγου του. Κεφάλαιο και τροχοπέδη συνάμα. Είχα την ευκαιρία να τον ακούσω ζωντανά σε μια συνεδρία εδω στην Νέα Υόρκη.
Από εκεί και πέρα όμως το πρόβλημα μου με τον Βενιζέλο ήταν και είναι θέμα χαρακτήρα.

Επίσης πιστεύω ότι ο Σημίτης και ο περίγυρος του δεν ήθελαν τον Παπανδρεου στην ηγεσία του κόμματος -γι’ αυτούς ήταν “λίγος”- πόσω μάλλον και πρωθυπουργό. Δεν μπορούσαν να χωνέψουν ότι θα ηγούνταν από κάποιον υποδεέστερο των ταλέντων τους.
Επειδή όμως υπήρχαν “προεδρικοί” που θα αντιδρούσαν αν δεν του έδινε το “δακτυλίδι” σκέφτηκε, “ας τους κάνω το χατίρι και να φαίνεται ότι κάνω και το χρέος μου, δεν είμαι αχάριστος και στην πορεία θα “καεί” και αναγκαστικά/”φυσιολογικά” θα πάμε με τον Βενιζέλο. Τελικά με αυτά κι αυτά βγάλανε τα μάτια τους κι από κόμμα εξουσίας πρωταγωνιστικό έγινε κομπάρσος!

Και τι έχουμε τώρα; Μια από τα ίδια. Η έπαρση και το “θέμα χαρακτήρα” του Βενιζέλου που πιστεύει ότι του ανήκει ιδιαίτερος σεβασμός και μεταχείριση  από το κόμμα το οποίο δεν μπόρεσε όλα αυτά τα χρόνια να βοηθήσει για να ορθοποδήσει.

Και λέω εγώ τώρα. Ένας ή μια ηγέτης όταν βλέπει ότι το κόμμα χρόνια τώρα  έχει βαλτώσει -η πατώσει πιο σωστό- κάτι πρέπει να κάνει. Πρέπει όπως λέμε “να σπάσεις αυγά για να φας ομελέτα”!

Ο Βενιζέλος είναι σκληρό αυγό, τον χρειάζεται το κόμμα αλλά από εκεί και πέρα δεν μπορεί να υποσκάπτει και να υπαγορεύει την ηγεσία του, δηλαδή παλιά μου τέχνη κόσκινο!

Εάν υπάρχει έστω και μια αμυδρή ελπίδα το κόμμα να πάει μπροστά με την επιλογή της Φωφης-και είναι ζαριά που μπορεί να μην της βγει- είναι για εκείνη και το επιτελείο της να αποφασίσουν και όχι του πολύ και μεγάλου Βενιζέλου.

Τέλος η ζυγαριά δεν λέει ψέματα. Μπορεί ο Βενιζέλος να είναι “βαρύς” και σαν όνομα αλλά με την συμβολή του όλα αυτά τα χρόνια η ζυγαριά δεν λέει να ξεκολλήσει από τα μονοψήφια νούμερα και σίγουρα δεν έχει ανάγκη πλέον από άλλα “νούμερα”!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the views of the author

iPorta.gr