Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

( για το βιβλίο «Άυλη Καρδιά» του Ν. Σταθοπούλου, εκδ Αγγελακη 2025) 

«Αυτός ο κόσμος, ο αιών τούτος, αναπνέει ζωογονητικά την ίδια του την σήψη»

Ο Νίκος Σταθόπουλος γράφει «ασταμάτητα», σχεδόν άναρχα. Δεν κόβει τον ειρμό του, δεν ευνουχίζει την σκέψη του και αφήνει τα σημαίνοντα να τρέχουν ανέμελα, σχεδόν στους ρυθμούς του ιντερνετικού αχανούς.

Λογοπλάστης, χωρίς όμως να κάνει κατάχρηση σε νεολογισμούς και περιττές έννοιες, εξηγεί στο τελευταίο του βιβλίο τι εστί «αγάπη» αλλά μέσα από μια άλλη δίοδο : μέσα από την μορφή που παίρνει στο συλλογικό βίο ο «πόνος του μοιραίου» απέναντι σε «πλάνα επιτυχίας»

Και μάλιστα πώς αυτή η χαμένη αίσθηση της αγάπης αναζητείται από το σύγχρονο υποκείμενο και τις ανθρώπινες κοινότητες, όποτε ο δυσφορικός υλικός πολιτισμός την περιθωριοποιεί, την απομονώνει.

Με μαεστρική γραφή ο Νίκος Σταθόπουλος μας ξεναγεί στον άχαρο κόσμο του «πρόχειρου υλισμού των Εμπόρων»

Πρόκειται για ένα βιβλίο όμως που δεν έχει απλά και μόνο καταγγελτική ή πεσιμιστική  γραφή.

Μας υπενθυμίζει ότι γράφουμε την Ιστορία ( «το προσφιλές μικρό μας γηπεδάκι» ) ακόμα και με τον ασφαλή ή ανασφαλή μικρόκοσμό μας.

Και κυρίως μας δείχνει, με συνδετικά νοήματα, πώς να ανταπεξέλθουμε στην «εσωτερική θύελλα των αλληλοσυγκρουόμενων εσωτερικών μας ροπών»

Ο Σταθόπουλος ξέρει καλά τα «παίγνια σημασιών» και κυρίως γνωρίζει πώς αναπτύσσεται το «συναισθηματικό χωνευτήρι» γύρω μας( τόσο σε κοινωνικό όσο και σε ατομικό επίπεδο).

Το συνεχές ζήτημα του, η μεγάλη του αγωνία σχεδόν σε όλες τις σελίδες του βιβλίου του,  είναι ένα μείζον επίδικο που μάλλον έχουμε απωθήσει, ένα κορυφαίο νόημα : η θέση της καρδιάς στο γίγνεσθαι, κάτι που έχουμε εξοβελίσει από την καθημερινότητα μας.

Ο συγγραφέας μας υπενθυμίζει ( αν και αυτό θέλει εξόρυξη από τον αναγνώστη) ότι έχουμε ουσιαστικά αποικίσει στην «επικράτεια των μεγεθών».

Και φυσικά ότι έχουμε παραδοθεί με τις ψηφιακές ταχύτητες επικοινωνίας, στους πανεπόπτες μας (τους ρυθμιστές ουσιαστικά του βίου μας)

Η « Άυλη καρδιά» μας επισημαίνει επίσης ότι κάποιες «επικερδείς φάμπρικες» έχουν συμβάλλει ώστε ο άνθρωπος να παραδοθεί στην απόλυτη ποσοτικοποιημένη εκδοχή του υλισμού, ξεχνώντας το πνεύμα, την ψυχή, το συναίσθημα και το βίωμα.

Και μας περιγράφει διεξοδικά όλο εκείνο το νοσταλγικό πλέον σύμπαν της διανόησης και της ενσυναίσθησης των πραγμάτων, από το οποίο απομακρυνόμαστε ολοένα και περισσότερο,  βυθισμένοι στις οθόνες και στους ανούσιους επικοινωνιακούς κόσμους.

Είναι ένα βιβλίο «υπενθύμισης» της αληθινής εκείνης ανθρώπινης φύσης που παραδώσαμε στους μηχανικούς του χάους και της βιοπολιτικής…