Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

Κοιτάξτε τι συμβαίνει. Την ίδια ώρα που το ρεύμα είναι στα ύψη, κάποιες μεγάλες ευρωπαϊκές  εταιρείες που το παράγουν κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν !

Που σημαίνει ότι θα κληθούμε να τις σώσουμε εμείς οι πολίτες, με έκτακτη εισφορά, όπως είπε η πρόεδρος της ΕΕ!

Πως γίνεται να πουλάς ακριβά το προϊόν σου- πολύ πάνω από το κόστος- και να είσαι κοντά στο όριο της πτώχευσης ;

Πόσο άραγε εξαρτάται το κόστος παραγωγής και το περιθώριο κέρδους από τον Πούτιν και τα καμώματα του με αέριο και πετρέλαιο ;

Απλά : όταν αυτό το προϊόν( ρεύμα) είναι χρηματιστηριακό και σαν εταιρεία προσπαθείς να κερδίσεις από στοιχήματα για τις προθεσμιακές τιμές του, με την αντιστάθμιση κινδύνου και τα ασφάλιστρα να είναι αέρας κοπανιστός, τότε πολύ απλά είναι σαν να τζογάρεις τους μελλοντικούς τζίρους και τα κέρδη σου (τα λεφτά που πληρώνουν οι καταναλωτές δηλαδή)…

Παράγωγα( στοιχήματα στην ουσία): αυτά έπαιζαν οι παραγωγοί ηλεκτρικού ρεύματος για τις τιμές. Παράγωγα μαζί με την παραγωγή….

Στοιχημάτιζαν ότι η τιμή του ρεύματος θα ανέβαινε σταθερά, αλλά φοβόντουσαν ότι μπορεί και να πέσει.

Οπότε και έκαναν το περίφημο σορτάρισμα ( ξέρετε, στα χρηματιστήρια κερδίζεις και όταν ποντάρεις στην πτώση των τιμών).

Ποτέ δεν θεώρησαν – και δεν ασφαλίστηκαν γι’ αυτό- ότι η σχεδόν πλήρης εξάρτηση από Ρωσία έχει τεράστιο κίνδυνο( τους διαβεβαίωνε για το αντίθετο η Γερμανία)

Αλλά όλα αυτά τα έκαναν- όπως γινότανε με τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια και την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008- με μόχλευση ελάχιστου κεφαλαίου( με αέρα κοπανιστό δηλαδή).

Και τώρα που οι τιμές εκτοξεύθηκαν στα ύψη, έχουν ανοιχτά στοιχήματα να πληρώσουν στους εκκαθαριστές των συναλλαγών τους.

Πόσα ; Συνολικά στην Ευρώπη περί τα 1,5 τρις ευρώ. Ποιος θα τα  πληρώσει ; Καλά μαντέψατε….

Και ακριβό ρεύμα πληρώνουμε αλλά και κρατικές εισφορές για χρεοκοπίες….

Γιατί ; Διότι τα πλήκτρα, αν πατηθούν σωστά, παράγουν αποδόσεις από το μηδέν, από αέρα κοπανιστό. Παράγουν κέρδη για μη παραγωγικό κεφάλαιο.

Αν ποντάρεις όμως λάθος, δημιουργούνται τεράστιες ζημίες και ταυτόχρονα χρέη….

Και μετά ποντάρεις σε διάσωση από κράτη, δηλαδή από τα  νοικοκυριά…

Και όλο αυτό το σκηνικό έχει μια εξήγηση : οι περίφημες αγορές δεν είναι- δεν ήταν ποτέ στην ουσία- μηχανισμοί εξισορρόπησης, αλλά μηχανισμοί στρέβλωσης των τιμών. Εμπεριέχουν την βία του άγνωστου….

ΥΓ. Σήμερα όμως, περισσότερο από αυτές τις επερχόμενες χρεοκοπίες και την πανάκριβη ενέργεια, μήτρα της παγκόσμιας ανισορροπίας είναι το ολοένα και σκληρότερο δολάριο, το χρήμα-χρέος, σύμβολο κυριαρχίας σε εμπορικές-χρηματιστηριακές-νομισματικές αγορές, που πάλι άρχισε να εκτοπίζει τα πάντα ( «Το δολάριο είναι το νόμισμά μας και το πρόβλημά σας» είπε προ μισού αιώνα υπουργός των ΗΠΑ στον Γάλλο πρόεδρο Ντε Γκώλ..