Πάρα πολλές ομαδικές εκθέσεις οργανώθηκαν από πέρσι έως σήμερα είτε με θέμα το 1821 είτε ως αφιερώματα σε συγκεκριμένες προσωπικότητες, είτε μέσα από μία κοινωνική ανησυχία – όπως ας πούμε “Οι κραυγές βοήθειας” της συναδέλφου Λουίζας Καραπιδάκη ή οι αντίστοιχες της συναδέλφου Ίριδας Κρητικού – με μεγάλη συμμετοχή καλλιτεχνών και ανάλογη επιτυχία.

Ρίχνω λοιπόν κι εγώ μιαν ιδέα και μακάρι να την αξιοποιήσει ένας νεότερος συνάδελφος και να πάρει αυτός όλη τη δόξα: Προσωπικά νομίζω ότι πρέπει επειγόντως να οργανωθεί από κάποιον φορέα, ίσως τη Στέγη Ωνάση πού είναι η πιο ανήσυχη και ρηξικέλευθη σχετικά, ένας πανελλήνιος διαγωνισμός με θέμα το μνημείο του Γιώργου Τράγκα…

Το χρειάζεται ο τόπος για την αυτογνωσία του. Το έχει ανάγκη η ιστορία της δημοσιογραφίας μας για δει καλύτερα το πρόσωπό της. Το απαιτεί η κοινωνία μας για να συνειδητοποιήσει σε τι έχει κατά καιρούς πιστέψει και που έχει ακουμπήσει ψυχικά και ιδεολογικά. Το μνημείο του Γιώργου Τράγκα πρέπει να είναι λιτό, απέριττο αλλά να εκφράζει απόλυτα το Zeitgeist, το πνεύμα δηλαδή των καιρών. Το φαντάζομαι συγχρόνως ψηλό, επιβλητικό με τον εκδημήσαντα ήρωα του μικροφώνου και της μικροοθόνηςνα κοιτάζει όλους εμάς να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί. Κι όπως είπε κάποιος σοφός “Εκεί που όλοι κλέβουν δεν υπάρχει διαφθορά”.