Ο αρχαιολογικός χώρος του Δίου είναι τεράστιος, μεγαλοπρεπής, υποβλητικός και άκρως εντυπωσιακός. Εμείς εδώ θα περιοριστούμε στην αναφορά των κυριοτέρων σε σημασία ευρημάτων, ξεκινώντας από το ιερό του ύψιστου αρχηγού του αρχαίου δωδεκάθεου, του Δία.

ΤΕΜΕΝΟΣ ΔΙΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΥ

Τρεις επιγραφές συνηγορούν για την ταύτιση του χώρου. Η πρώτη είναι κείμενο μιας βασιλικής επιστολής του Φιλίππου Ε΄ που διευθετεί την οριοθετική γραμμή ανάμεσα στους Δημητριείς και τους Φεραίους στη Θεσσαλία. Η δεύτερη είναι ένα ψήφισμα της πόλης του Δίου (τέλος 4^ου π.Χ. αιώνα). Κοινό σημείο και των δύο είναι η αναφορά ότι πρέπει να στηθούν στο ιερό του Δία. Η τρίτη επιγραφή, μια βασιλική επιστολή, αυτή τη φορά του Αντιγόνου, βρισκόταν σαφώς εντός του ιερού.

Τα αποκαλυπτόμενα κτήρια ανήκουν σε διάφορες περιόδους. Κομμάτια κιόνων δείχνουν να προέρχονται από κτήριο δωρικού ρυθμού. Ένας τοίχος ευθύγραμμος, με μήκος πάνω από 100 μ. στα δυτικά,ίσως αποτελεί τμήμα του περιβόλου του ιερού, ενώ κομμάτια γλυπτών και άλλων επιγραφών τονίζουν τη σημασία και τη σπουδαιότητα του τεμένους.

Η ανασκαφή εξακολουθεί, με τη φύση να κρύβει ζυλότυπα τα μυστικά της. Ο Ζευς για δικούς του λόγους δεν αποκαλύπτεται, επιτρέποντάς μας να θαυμάσουμε άλλα εκπληκτικά έργα. Στην πρόσφατη επίσκεψή μου (αρχές Νοεμβρίου) η περιοχή του συγκεκριμμένου ιερού ήταν πλημμυρισμένη και γεμάτη καλάμια, θρεμμένα από το νερό.

ΕΠΑΥΛΗ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

Η ανασκαφή του κτηριακού συγκροτήματος της έπαυλης άρχισε το καλοκαίρι του 1982 για να φέρει στο φως μια σειρά καταστημάτων, χώρους κατοικίας, αίθρια, βιβλιοθήκη και ένα μεγάλο λουτρό.

Η κύρια είσοδος βρίσκεται στη δυτική πλευρά και οδηγεί, μετά έναν μικρό προθάλαμο, σε μια αυλή με πηγάδι. Τέσσερις ιωνικοί κίονες κρατούσαν τη στέγη της στοάς που την περιέβαλε. Ένας διάδρομος οδηγεί προς τα λουτρά και ένα θυραίο άνοιγμα στο κεντρικό αίθριο με τη δεξαμενή του νερού στο μέσον. Ένα ανατολικό μεγάλο άνοιγμα, πλαισιωμένο από δύο κίονες, έφτανε ως μια ομάδα μικρών δωματίων. Στο μεγαλύτερο από αυτά υπήρχε το άγαλμα του Διονύσου και μπροστά του ακριβώς ένα εντυπωσιακό ψηφιδωτό που εικόνιζε τον ίδιο θεό ένθρονο, με το σκήπτρο στο χέρι και ένα στεφάνι κισσού στο κεφάλι. Αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για έναν μικρό λατρευτικό ναό, ενσωματωμένον στην έπαυλη. Ένας άλλος διάδρομος στα βόρεια, συνέδεε το κεντρικό αίθριο με ένα άλλο, πολυτελέστερο, με δική του χωριστή είσοδο στον δρόμο. Εδώ βρέθηκε και ένας μεγάλος αρισθμός ωραιότατων γλυπτών. Η αίθουσα των συμποσίων χαρακτηρίζεται από το τεράστιο ψηφιδωτό της δάπεδο( 100τ.μ.), φτιαγμένο με ασυνήθιστα υψηλή ποιότητα και πολύχρωμες ψηφίδες που βρέθηκε ακέραιο!

Το ίδιο ισχύει και με άλλες, μικρότερες παραστάσεις.

Στο δάπεδο αυτής της αίθουσας βρέθηκαν χάκινα διακοσμητικά μιας κλίνης, δύο προτομές αλόγων για την επίστεψη και δύο κυκλικές προτομές για την διακόσμηση της έλικας της βάσης των στηριγμάτων.

Βρέθηκαν ακόμη τέσσερα ακέφαλα αγάλματα φιλοσόφων, πρόχειρα τοποθετημένα πάνω στο ψηφιδωτό δάπεδο( μάλλον φερμένα από κάπου αλλού). Η εύρεση των τριών εκ των τεσσάρων κεφαλών στο αίθριο, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κάποιος σεισμός προκάλεσε ζημιές στο αίθριο και οι κάτοικοι της έπαυλης προσπάθησαν να απομακρύνουν-για να σώσουν- τα αγάλματα. Μάλιστα, βρέθηκαν υλικά επισκευής στην αίθουσα συμποσίων. Δεν πρόλαβαν. Μια φωτιά κατέστρεψε τα πάντα.

Διαβάστε εδώ το πρώτο μέρος

Δήμητρα Παπαναστασοπούλου

Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.

The article expresses the view of the author

iPorta.gr