Η σχέση της ιατρικής με το διαδίκτυο, όπως και άλλα θέματα που μας απασχολούν είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις.

Οι αισιόδοξοι άνθρωποι, συνηθίζουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο. Ωστόσο, χάριν της αισιόδοξης προσέγγισης δεν πρέπει να  εθελοτυφλούμε, όταν προκύπτουν ερωτηματικά και προβληματισμοί. Να ξεκαθαρίσω, ότι δηλώνω ανεπιφύλακτα, λάτρης της τεχνολογίας και παρακολουθώ στενά τις εξελίξεις στην επιστήμη μου και όχι μόνο. Κανείς δεν θα διαφωνήσει ότι το διαδίκτυο- μία επανάσταση του προηγούμενου αιώνα, με προεκτάσεις στον αιώνα που διανύουμε- μάς έφερε σε επαφή μ’ έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών. Η γνώση δεν περιμένει πια να περάσει από το τυπογραφείο για να γίνει κοινό κτήμα ή να παραμείνει για χρόνια αναξιοποίητη στα ράφια μιας βιβλιοθήκης. Η άμεση ανάρτηση των επιστημονικών συμπερασμάτων των συνεδρίων, επικοινωνούν άμεσα στην επιστημονική κοινότητα, τα νεότερα δεδομένα και συμβάλουν στην ανάπτυξη του διαλόγου: στη δική μου επιστήμη, ανθεί ο διεπιστημονικός διάλογος, προς όφελος του ογκολογικού ασθενή.

Μάλιστα, αυτός ο διάλογος ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο στο πλαίσιο της υγειονομικής κρίση που βιώνουμε, με τη διαδικτυακή διοργάνωση των επιστημονικών συνεδρίων, σε μία περίοδο που η εκ του σύνεγγυς ανταλλαγή απόψεων, φαντάζει απαγορευτική.

Πολλαπλά ωφελημένος είναι και ο πολίτης, ο οποίος αφενός μέσα από εξειδικευμένες ιστοσελίδες, μπορεί  να θέτει ερωτήματα στους επιστήμονες της ιατρικής κοινότητας και αφετέρου να ενισχύει και το δικό του οπλοστάσιο γνώσεων. Η ενημέρωση αποτελεί ακρογωνιαίο της πρόληψης, που είναι λέξη «κλειδί» για περισσότερα και ποιοτικότερα χρόνια ζωής.

Κάπως έτσι, το διαδίκτυο απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο, έγινε αυτό που αποκαλούμε opinion leader, διαμορφώνει στάσεις, αντιλήψεις και απόψεις. Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύουν έρευνες που έχουν διενεργηθεί έως σήμερα. Το επιβεβαιώνει και κάθε έρευνα της ΑΚΟΣ, στην οποία θέτουμε το σχετικό ερώτημα για να εισπράξουμε την αντίστοιχη απάντηση: κυρίως οι νεαρότερες ηλικίες, σερφάρουν για ν’ αποκτήσουν εικόνα για κάθε τί που τους απασχολεί.

Όλα τα παραπάνω ακούγονται εξαιρετικά, αν στη σχέση ιατρικής και διαδικτύου, δεν υπήρχαν και κάποια «ναι μεν αλλά». Ναι, με το διαδίκτυο, ο πολίτης/ασθενής είναι καλύτερα ενημερωμένος. Ωστόσο, από την άλλη, έχει την ικανότητα να αξιολογήσει τις πληροφορίες που του προσφέρονται; Πόσο ακίνδυνη είναι η «διάγνωσή» του με βάση όσα θα διαβάσει; Κι αν ενημερωθεί από ανεύθυνες πηγές τις οποίες παραπλανημένος θα θεωρήσει ότι είναι αξιόπιστες; Κι αν πάρει λάθος απόφαση και δεν αποτανθεί σε θεράποντα ιατρό; Μήπως έτσι, θέτει σε κίνδυνο την υγεία και την ζωή του;

Αν δεν θέλουμε να στρουθοκαμηλίζουμε, νομίζω ότι αυτά είναι ερωτήματα στα οποία πρέπει ν’ απαντήσουμε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Είναι έκδηλο ότι δεν είναι το διαδίκτυο αλλά η λανθασμένη χρήση του, που μπορεί να προκαλέσει προβλήματα. Είναι επομένως απαραίτητο να θωρακίσουμε θεσμικά την επιστημονική γνώση και δη την ιατρική: είναι να θωρακίσουμε θεσμικά την επιστημονικότητά μας: να μην επιτρέψουμε να γίνει βορά, στα χέρια ανεύθυνων ή επιτήδειων.