Ο  Άγγελος Κουτσούκης είναι Ραδιοφωνικός Παραγωγός και Δημοσιογράφος.

΄΄Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ΄΄ της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΙΩΑΝΝΟΥ εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ

Υπάρχουν κάποια βιβλία που στέκεσαι αμήχανος μπροστά τους. Γιατί είναι καλογραμμένα, ο συγγραφέας τους έχει επινοήσει μιά πολύ έξυπνη υπόθεση, έχει ψάξει, έχει μοχθήσει για να το φέρει εις πέρας, αλλά κάτι γίνεται και το αποτέλεσμα δεν είναι αυτό που λογικά θα έπρεπε να είναι.

Τι εννοώ; Η Δήμητρα Ιωάννου-της οποίας δεν έχω διαβάσει άλλο μυθιστόρημα-έγραψε ένα αρχαιολογικό θρίλερ από αυτά που τα διαβάζεις χωρίς να τα αφήσεις από το χέρι σου μέχρι να το τελειώσεις. Κατάφερε να κρατήσει τον γρήγορο ρυθμό που απαιτεί το είδος περίφημα. Δεν κάνει κοιλιά πουθενά το βιβλίο της. Κατάφερε να περιγράψει τα αρχαιολογικά  θέματα  του βιβλίου της, επίσης περίφημα. Υποθέτω λόγω σπουδών-είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών-οι γνώσεις της στην αρχαιολογία είναι κάτι παραπάνω από επαρκείς. Κατάφερε, επίσης, να περιγράψει τον μικρόκοσμο των αρχαιολόγων πολύ πειστικά.  Αρα, έχει όλο το πακέτο για να γράψει  ένα θρίλερ αξιώσεων. Κατά την ταπεινή μου άποψη το λάθος της στο συγκεκριμένο εγχείρημα είναι ότι προσπάθησε να εντάξει στο θρίλερ και δύο ιστορίες αγάπης. Αυτό, επαναλαμβάνω, κατά την προσωπική μου άποψη, που μπορεί και να μην είναι σωστή, αποδυνάμωσε το θρίλερ. Και, το γράφω αυτό, γιατί όπως σε όλα τα αισθηματικά μυθιστορήματα γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι το τέλος θα είναι αίσιο, έτσι και στον ΄΄Χορό της θεάς΄΄, δεν νοιώθεις πουθενά ότι οι  τέσσερεις κεντρικοί ήρωες που αποτελούν τα δύο ζευγάρια της ιστορίας, κινδυνεύουν. Ακόμα και περνώντας μέσα από ένα σωρό περιπέτειες, η δική μου αίσθηση είναι ότι δεν κινδύνεψαν πουθενά. Και αυτό οφείλεται στο, ας πούμε, ΄΄αισθηματικό περίβλημα΄΄ του μυθιστορήματος, το οποίο αποδυναμώνει το κεντρικό θέμα.

Ποιό είναι το κεντρικό θέμα; Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

΄΄Επειτα από μιά συνταρακτική ανακάλυψη ο καθηγητής αρχαιοόγίας Νικηφόρος Εξαρχος δολοφονείται από έναν αόρατο εχθρό που θέλει να σφετεριστεί το πολύτιμο εύρημά του. Συγκλονισμένες αλλά αποφασισμένες ως το μεδούλι οι δύο κόρες του,η Νίκη και η Ηλέκτρα, συμφωνούν να ξεπεράσουν τη μεταξύ τους αντιπάθεια και να συνεργαστούν, προκειμένου να μάθουν την αλήθεια για τον θάνατο του πατέρα τους.  Σε έναν άνισο αγώνα με τον χρόνο παλεύουν να βρουν το κρυμμένο άγαλμα και να το παραδώσουν στα σωστά χέρια.  Σύμμαχοί τους σε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι ο αινιγματικός Μάρκος, ο γοητευτικός Τζών και ο τρελός φτερωτός θεός έρωτας΄που φέρνει τα πάνω κάτω στη ζωή των τεσσάρων. Κυνηγημένοι από φανατικούς συλλέκτες, αντιμέτωποι με αδίστακτους αρχαιοκάπηλους καί έχοντας απέναντί τους τη διαβόητη οργάνωση των Πενήντα Πέντε που φαίνεται να έχει μάτια παντού, προσπαθούν απεγνωσμένα να λύσουν  γρίφους για να οδηγηθούν στην αλήθεια που στοίχισε τη ζωή του καθηγητή΄΄.

Η Δήμητρα Ιωάννου ,αν αφαιρέσει κανείς τις επιφυλάξεις μου για το αισθηματικό μέρος του βιβλίου,έγραψε ένα πολύ καλό θρίλερ με επίκεντρο την αρχαιολογία. Στην Ελλάδα ζούμε,κρυμμένοι αρχαιολογικοί θησαυροί πάντα θα υπάρχουν,η κάστα των πανεπιστημιακών πάντα θα υπάρχει,το ίδιο και οι αρχαιοκάπηλοι και οι συλλέκτες που τους ακολουθούν. Αυτά τα στοιχεία η συγγραφέας κατάφερε να τα ισορροπήσει πολύ έξυπνα,με γνώση του αντικειμένου που περιγράφει. Ολοι έχουμε ακουστά για τις υπόγειες στοές της Αθήνας, όλοι έχουμε ακουστά για αρχαιοελληνικά έργα τέχνης που κυνηγούν οι αρχαιοκάπηλοι, η συγγραφέας κατάφερε να τα βάλει σε μιά σειρά παρουσιάζοντας ένα θρίλερ που καταφέρνει να σε κρατήσει από την αρχή μέχρι το τέλος. Εχει ανατροπές, έχει κινηματογραφικό ρυθμό, έχει ζωντάνια. Οι περιγραφές της που σχετίζονται με την αρχαιολογία είναι πολύ καλές, τα σχόλιά της για τα social media και τον ρόλο τους στη ζωή μας πολύ εύστοχα, η περιγραφή της πανεπιστημιακής κοινότητας εύστοχη. Αν εξαιρέσει κανείς τους κεραυνοβόλους έρωτες που προκύπτουν με την πρώτη ματιά, όλα τα υπόλοιπα είναι όπως θα έπρεπε να είναι. Είμαι σίγουρος ότι η Δήμητρα Ιωάννου ,αν συνεχίσει να γράφει έτσι,στο επόμενο βιβλίο της θα μας παρουσιάσει  ένα best seller αντίστοιχο αυτών που γράφονται στο εξωτερικό και γίνονται ταινίες.

Το σίγουρο είναι ότι τελειώνοντας τον΄΄Χορό της θεάς΄΄ καταλαβαίνεις ότι θα υπάρξει συνέχεια των περιπετειών των κεντρικών ηρώων.

Οπως έγραψε ο Αγγελος Πετρουλάκης στο Fractal:΄΄ Όπως επίσης πολύ θετικό είναι πως, τα πρόσωπα τα οποία χρησιμοποιεί, δεν τα φορτώνει με χαρισματικές ιδιότητες, αλλά τα κρατά σε ένα επίπεδο οικείο με τον ρεαλισμό τής καθημερινότητας. Τα πρόσωπά της δεν σκέφτονται όπως ένας ιδιοφυής αστυνομικός, αλλά βγάζουν από το οπλοστάσιό τους τις γνώσεις τους για την Αρχαία Ελλάδα και την κοινή λογική.΄΄

Και ο Πάνος Τουρλής  στο vivliokritikes.com: «Ο χορός της θεάς» είναι μια ριζικά διαφορετική ως προς το θέμα και την πλοκή μυθιστορηματική πρόταση της Δήμητρας Ιωάννου που με παρέσυρε σε κρυφά μονοπάτια και αχάρακτους δρόμους. Αινίγματα, γρίφοι, κρυμμένα τεχνουργήματα, μυστικές οργανώσεις, αόρατοι εχθροί, υπόγειες στοές και η ελληνική μυθολογία χαρίζονται απλόχερα και μελετημένα σ’ ένα συναρπαστικό μίγμα που με κράτησε ως το τέλος.΄΄