Ο Ηλίας Καραβόλιας είναι Οικονομολόγος  με ειδίκευση Γενικής Θεωρίας και Οικονομικής Πολιτικής. Κατέχει Master of Arts από το European Institute of Philosophical  Anthropology.

Δεν είναι μόνο τα Μαθηματικά και η Φυσική (διαγωνισμός Piza – 6500 Έλληνες μαθητές Γυμνασίου): οι απογοητευτικές επιδόσεις στην Κατανόηση Κειμένου είναι το μείζον.

Ας αφήσουμε τις αναλύσεις για το εκπαιδευτικό σύστημα και την ύλη των μαθημάτων.

Ας πάμε στην ουσία : η κριτική σκέψη δεν βολεύει. Και τα καλά καταρτισμένα μαθηματικά μυαλά αλλά και όσοι διάβασαν πχ τον Θεοτόκη («Η τιμή και το χρήμα») ή τον Μπαλζάκ («Ο Οίκος Νυσενζεν») είναι νέοι που ξέρουν να «ερμηνεύουν» σε τέτοια κείμενα την κοινωνία και τις παθογένειες της.

Γίνονται δηλαδή «υποκείμενα που σκέφτονται».

Φαίνεται όμως ότι προέχουν τα σύγχρονα αλγοριθμικά μαθηματικά των έτοιμων λογισμικών και της πλατφόρμας :  αυτά που σε οδηγούν σε υψηλής ειδίκευσης διδακτορικό και μετά σε κάνουν ντελιβερά…

Ξέρετε, δεν βολεύει το σύστημα να μαθαίνουν οι νέοι νωρίς πως να υπολογίζουν την παρούσα και την μέλλουσα αξία (ώστε να υπολογίζουν το κόστος του στεγαστικού δανείου και της υπερχρέωσης..).

Βολεύει ο χρηματοοικονομικός αναλφαβητισμός και η εξάλειψη κειμένων που φανερώνουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Βολεύει η κατάργηση του πορίσματος λόγω αμφιβολίας και κρίσης. Προτιμότερη είναι η καλλιέργεια του άμεσου υπολογιστικού μηχανικού νου, δηλαδή η εργαλειοποίηση της νόησης για την προετοιμασία του μελλοντικού εργαζόμενου σε χαμηλόμισθες θέσεις διεκπεραίωσης συναλλαγών ή σε call centers.

Η ζωηρή δημιουργική φαντασία εξαντλείται στην πρώιμη κατάρτιση της αλγοριθμικής μηχανικής και της τεχνητής νοημοσύνης, στην δήθεν αναγκαία από νωρίς ψηφιακή εκπαίδευση, στους πηγαίους και χαοτικούς κώδικες των λογισμικών (ώστε να συντηρείται στην νεολαία το αμερικανικό όνειρο του δήθεν πλουτισμού με τις start ups και τις καινοτομίες).

Αλλά ειδικά εδώ στην Ελλάδα, όπως λέει και ο κοινωνικός επιστήμονας George Sivrides «βγήκαν οι εκσυγχρονιστές να κλάψουν για την τούβλοποίηση των νέων, ενώ αυτό είναι δικό τους κατόρθωμα»

Δεν φταίει μόνο το «καπιταλιστικό» σχολείο και φυσικά δεν φταίνε οι κακοπληρωμένοι εκπαιδευτικοί.

Δεν φταίνε οι μαθητές αν δεν κατανοούν τι διαβάζουν και δεν έχουν έφεση στην επαγωγική και μαθηματική σκέψη.

Φταίει πρωτίστως η Ελλάδα για το γεγονός ότι τα παιδιά της ξέρουν καλά να χειρίζονται το smartphone αλλά δεν σκαμπάζουν πολλά από  Άλγεβρα και Λογοτεχνία.

Φταίνε οι παλαιότερες γενιές της χώρας και το πολιτικό προσωπικό που επέλεγαν οι γονείς και οι παππούδες των σημερινών μαθητών.

Το εκπαιδευτικό σύστημα από την μεταπολίτευση και μετά ακολουθεί το παρασιτικό αναπτυξιακό μοντέλο μια ψωροκώσταινας που καλλιεργεί ελπίδες πλουτισμού στους κομματικούς υπηκόους και στους προσβάσιμους στην εκάστοτε εξουσία.

Το σχολείο στην Ελλάδα – όπως παντού εν τω μεταξύ – ακολουθεί την κοινωνία και τους θεσμούς της. Ακολουθεί την πολιτική του μεταμοντέρνου νεοπλουτισμού που παράγει κρατικοδίαιτους κηφήνες χαμηλής παιδείας, υψηλής καπατσοσύνης και διείσδυσης στο σύστημα.

Η χώρα των πολλών διδακτορικών στις επιστήμες των υπολογιστών, που καταλήγουν ντελιβεράδες, η χώρα που καταργεί την Κοινωνιολογία και συγχωνεύει (αν δεν τα καταργεί) πανεπιστημιακά τμήματα ανθρωπιστικών σπουδών, είναι μια πατρίδα που βγάζει πολίτες- υπηκόους, πρόθυμους και πειθήνιους, χωρίς αμφιβολίες για τα δρώμενα. 

Άτομα που δεν θέλουν να στοχάζονται και να κρίνουν τι βλέπουν και τι ακούν.

Υποκείμενα που αρκούνται να πληκτρολογούν και να κλικάρουν για λίγα ευρώ, νεόπτωχοι στην τεχνολογική ελευθερία τους…