Δημήτρης Κατσούλας

Και διαγενομένης της Πέμπτης 31 Αυγούστου 2023, έκλεισαν οι συνδυασμοί υποψηφίων συμβούλων για τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου 2023 καθ’ άπασα την Επικράτεια. Όποιος πρόλαβε, κατέθεσε στην ηλεκτρονική πύλη του Υπουργείου Εσωτερικών τα απαιτούμενα δικαιολογητικά και ουκ ολίγοι οι υποψήφιοι, ως ήταν αναμενόμενο. Εκ πρώτης όψεως, αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί και υγιές από μια πλευρά, υπό την έννοια ότι όπως δηλώνουν άπαντες οι συμμετέχοντες, κατεβαίνουν στον δημόσιο στίβο με μοναδικό τους σκοπό την προσφορά τους στα κοινά, για το κοινό καλό.

Επειδή όλα τριγύρω αλλάζουνε – αυτό αποδεικνύεται και από την καθημερινότητα εξ άλλου, αλλοίμονο κι αν παρέμεναν ίδια – για την Επαρχία όμως (σ’ αυτή θ’ αναφερθώ), όλα τα ίδια μένουν. Στάσιμα και  βαλτωμένα. Οι υποψήφιοι, από Δημοτικό σύμβουλο έως Δήμαρχο και Περιφερειάρχη, χρόνια τώρα εθισμένοι στα «δούναι και λαβείν», στις υποσχέσεις ‘Κάνω κάτι για ‘σένα, ανταποκρίσου κι εσύ ανάλογα’, και… καλά κρατεί η κατάσταση, το αλισβερίσι πάει κι έρχεται. Κι αν αυτό περιοριζόταν σε είδος, μικρό ας πούμε το κακό, έλα όμως που αυτό επεκτείνεται και σε οικονομικό τοιούτο: ‘Θα σας πλακοστρώσω τα χωμάτινα σοκάκια του χωριού σας για να μη πατώνετε στις λάσπες, επί τη ευκαιρία όμως όποιος επιθυμεί και στην αυλή του να τοποθετηθούν πλάκες από το περίσσευμα του Δήμου, με μια μικρή επιβάρυνση την οποία θα εισπράξω εγώ και θα την αποδώσω στον Δήμο, θα είναι δυνατή, αρκεί το θέμα να μη λάβει έκταση’. Και εάν αυτό ως έργο είναι μικρό, φανταστείτε τι γίνεται με τις μεγάλες εργολαβίες όπως η διάνοιξη δρόμων, η κατασκευές πλατειών, ο ηλεκτροφωτισμός στις εισόδους των χωριών, η κατασκευή υπαίθριων δεξαμενών για να τροφοδοτούνται τα ελικόπτερα με νερό σε περιπτώσεις πυρκαγιών και λοιπά.

Και φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, εκείνες δηλαδή των τιμίων εκπροσώπων του λαού και της αυτοδιοίκησης, αλλά αυτοί στην πλειονότητά τους εντάσσονται στο ‘περιθώριο’, είναι η μειοψηφία εκείνη που εκλέγεται για το ‘προσφέρειν’ και μόνο και όχι για την συναλλαγή. Είναι οι υποψήφιοι εκείνοι οι οποίοι αν και με επιμονή, μεράκι για το κοινό καλό και αναζητούντες την συνεργασία δεν βρίσκουν ανταπόκριση από τους χαραμοφάηδες κι από εκείνους που επιμένουν ότι μόνοι τους είναι ικανοί να διεκπεραιώσουν τα πάντα χωρίς ελέγχους και καθαρές διαδικασίες. Δυστυχώς, το ρουσφέτι, το αλισβερίσι, η συναλλαγή κάτω από το τραπέζι όχι απλώς ευρίσκονται εκεί και αναμένουν την κατάλληλη στιγμή να βρουν εφαρμογή, έχουν θεριέψει κιόλας, διότι η ντροπή, ο έλεγχος, τα καθαρά χέρια και τα ξάστερα μέτωπα κατάντησαν να είναι είδη προς εξαφάνιση. Όλοι τους στις κάλπες, γ@@@@σε τις ιδεολογίες τώρα, τα κριτήρια επιλογής και τα προγράμματα, αυτά είναι για τους κουτούς και τους κοντόφθαλμους!

Δυστυχώς, σόια, οικογενειοκρατία, ‘το δώρο χρειάζεται και το αντίδωρο’, και πάει λέγοντας. Ευκαιρία το θεωρούν οι πολλοί αρκεί να εκλεγούν και τον τίτλο ν’ αποκτήσουν με την μηνιαία αποζημίωση να τους καταβάλλεται στην ώρα της. Κι εγώ ακόμα που σας ομιλώ, βρίσκομαι στο δίλλημα: τον ξάδελφο που έχει θέσει υποψηφιότητα να προτιμήσω εντασσόμενο σε κόμμα, τον θείο που τα έκανε ‘πλακάκια’ και το παίζει ακομμάτιστος, τον σημερινό Δημοτικό σύμβουλο που μου τάζει τραπέζι με γουρουνοπούλα και ξεβράκωτες στην κυριολεξία δυο τραγουδίστριες ‘για πάρτυ μου’ την Τρίτη το βράδυ 12 Σεπτεμβρίου, ψήφο κατά συνείδηση να προτιμήσω, ψήφο πολιτική να επιλέξω ή να πάρω των ομματιών μου και να την ‘κάνω’ για Ιταλία στις 10 του μηνός αυτού, στέλνοντάς τους όλους στον αγύριστο;