Ακόμη μια ευκαιρία να θυμηθώ τον  τίτλο του βιβλίου με τα πρώτα  πεζογραφήματα του Γιώργου Ιωάννου, φοβάμαι ότι μου έδωσε η συγκλονιστική ιστορία με την αποκαλυφθείσα περιπέτεια  –σε νεανική ηλικία- της πρωταθλήτριάς μας ιστιοπλόου Σοφίας Μπεκατώρου. Την οποία έσπευσαν να χαιρετήσουν –ως ενέργεια τόλμης κλπ- διάφοροι σπουδαίοι της πολιτικής, του αθλητισμού, της κοινωνίας.

‘Όμως, τι να το κάνεις;

Φιλότιμο δεν φάνηκε να υπάρχει –πλην μιας περίπτωσης- στην ίδια την Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία, τα κορυφαία μέλη της οποίας (και βεβαίως  ο  καταγγελλόμενος αντιπρόεδρος του ΔΣ) δεν είχαν την ευκαιρία να ζητήσουν μία πειστική συγγνώμη και ας ήταν σίγουροι πως δεν θα γινόταν δεκτή…

Πόσες δεκαετίες οι γνωστοί καρεκλοκένταυροι παράγοντες των Ομοσπονδιών είναι γαντζωμένοι στις θέσεις τους; Πόσες ακόμη ανύπαρκτες υπηρεσίες (δηλαδή ζημιές) θα μπορέσουν να προσφέρουν στον χειμαζόμενο ελληνικό αθλητισμό; Ο ‘περί ου’ ο λόγος, νέος ήταν όταν μπήκε στην διοίκηση της ελληνικής ιστιοπλοΐας, σήμερα έχει παιδιά και εγγόνια. Ποιος ηλίθιος νόμος του επέτρεψε να «αγοράσει» μία θέση, στην οποία θα μπορούσαν άλλοι να διαπρέψουν;

Ο αρμόδιος υφυπουργός Αυγενάκης, προφανώς μέτρησε πολύ τις παρόμοιες ανεπίσημες καταγγελίες που του είχαν γίνει από αθλήτριες (κυρίως) ώστε να προχωρήσει στη νομοθεσία για βασικές τροποποιήσεις στις εκλογές των αθλητικών Ομοσπονδιών, αλλά κρατήστε ‘μικρό καλάθι’. Κι’ αυτό, επειδή κάποιοι ‘δεινόσαυροι’ που δεν έχουν ξεπεράσει το όριο ηλικίας 70 ετών, θα θέσουν και πάλι υποψηφιότητα.

‘Ετσι για να καταθέσουν στα… μαγαζάκια τους, τις νέες φρεσκότερες- ιδέες τους!

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.  

The article expresses the views of the author

iPorta.gr