Ο καθηγητής οικονομικών των Πανεπιστημίων Αθηνών και Cambridge Χρήστος Πιτέλης εξηγεί γιατί στηρίζει το ΜέΡΑ25

Θεωρώ τη σημερινή συγκυρία πολλαπλώς ιδιαίτερη, ίσως χειρότερη στην πρόσφατη ιστορία του καπιταλισμού, πιθανότατα και από τη κρίση του 1929. Τότε υπήρχε το αντίπαλο δέος του σοσιαλισμού και εν μέρει εξ αίτιας του διάθεση αντιμετώπισης μερικών  συστημικών προβλημάτων, όπως της υπερβολικής συγκέντρωσης δύναμης στα χέρια λίγων, την ανάγκη δημιουργίας διχτύου ασφάλειας-κοινωνικού κράτους και εφαρμογής αναπτυξιακών και (έτσι) αναδιανεμητικών πολιτικών για τα εισοδήματα, την εξουσία, τον πλούτο και τις ευκαιρίες.

Σήμερα δεν υπάρχει αντίπαλο δέος, οι κυβερνήσεις είναι δέσμιες συμφερόντων, συχνά τα συμφέροντα είναι (στ)η κυβέρνηση. Η ανισοκατανομή πλούτου και ευκαιριών είναι στο ζενίθ, εν μέρει και εξ αιτίας του αυξανομένου παγκόσμιου εφεδρικού στρατού εργασίας και λογω της παγκοσμιοποίησης,  η δύναμη της εργασίας στο ναδίρ και λόγω της κατάρρευσης των συνδικάτων, η ρυθμιστική πολιτική απο τα κράτη έχει αποδυναμωθεί, η μεσαία τάξη αποψιλωθεί, τα δεδομένα και οι ζωές μας ελέγχονται  από μονοπώλια τεχνολογίας και από τη χρηματοικονομικοποίηση (και χρεο-εξάρτηση) των παντων, της καθημερινότητας στο σύνολο της.

Σήμερα είναι για  πρώτη φορά  οι πατέρες της «νεοφιλελεύθερης Δεξιάς» και της «μαρξιστικής  Αριστεράς»,  Χάγεκ και Μαρξ αντίστοιχα, όπως και σημαντικοί συνεχιστές τους,  συμφωνούν  ότι η μονοπωλιακή  δύναμη υπονομεύει την καινοτομικότητα, την διατηρήσιμη ανταγωνιστικότητα, και  την  ευημερία όλων πλην μιας διαρκώς μειούμενης μειοψηφίας. Κατ’ επέκταση καταργούν το σημαντικότερο  συγκριτικό πλεονέκτημα του καπιταλισμού, δηλαδή  τη δημοκρατία. Η αφοριστική φιλοδοξία του Κέινς να σώσει το καπιταλισμό από τους καπιταλιστές είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ, όπως είναι και η ανάγκη διερεύνησης εναλλακτικών συστημάτων οργάνωσης της παραγωγής και της κοινωνίας που ελαχιστοποιούν τα προβλήματα του καπιταλισμού,  αλλά και αυτά του συγκεντρωτισμού και κεντρικού προγραμματισμού όπως η έλλειψη κινήτρων πειραματισμού, εκμάθησης και  καινοτομίας που σχεδόν νομοτελειακά αυτός συνεπάγεται.

Σε μια τέτοια συγκυρία χρειάζονται καινοτόμοι μηχανισμοί, άνθρωποι και φωνές που γνωρίζουν και επιθυμούν να κάνουν ό,τι χρειάζεται, που μπορούν να δουν ό,τι ενώνει, που έχουν τη τεχνογνωσία, εμπειρία και υποδομή να συνεισφέρουν να έχουμε όλοι μια καλλίτερη ΜΕΡΑ. Δε θεωρώ ότι το ΜέΡΑ25 έχει ήδη όλες αυτές τις προϋποθέσεις, ούτε είμαι σύμφωνος με όλα όσα  πρεσβεύει. Κρίνω όμως ότι η παρουσία του ΜέΡΑ25 στην Βουλή των Ελλήνων θα συνεισφέρει πολλαπλά, στο επίπεδο του διαλόγου, την τεκμηρίωση των  προτεινομένων πολιτικών, τη διεθνή  εμβέλεια κα παρουσία, τη  πολυποικιλότητα, τον ορθολογισμό και σημαντικότερο όλων ίσως την ανεξαρτησία από συμφέροντα, κάτι που είναι και συνέπεια αυτής καθ’ εαυτής της πολυποικιλότητας του.

Για αυτό στηρίζω και για αυτό ελπίζω ότι πολλοί ακόμη ορθολογικά σκεπτόμενοι θα συμφωνήσουν μαζί μου  ότι η στήριξη του ΜΕΡΑ αποτελεί μια κερδισμένη ψήφο που προσθέτει αξία.

Λίγα λόγια για τον Χρήστο Πιτέλη

Ο Χρήστος Πιτέλης είναι Καθηγητής Οικονομικής των Αγορών και Επιχειρήσεων στο Τμήμα Οικονομικών του ΕΚΠΑ και Δια Βίου Εταίρος (Life Fellow) στο Queens’ College, του Πανεπιστήμιου του Cambridge. Εχει διατελέσει Διευθυντής του Centre for International Business and Management (CIBAM) στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, σύμβουλος διεθνών οργανισμών, κυβερνήσεων και  επιχειρήσεων, πρόεδρος του ΔΣ του ΕΟΜΜΕΧ κλπ. Εργάστηκε σε πανεπιστήμια όπως  Berkeley, Bath, Brunel,  Nottingham, St Andrews, University Technology Sydney, Utrecht. China-Europe Management Institute, Copenhagen Business School, κλπ.

Στις 7 Ιουλίου ψηφίζουμε ΜέΡΑ25 – Επειδή αυτή η φωνή πρέπει να είναι στη Βουλή.

ΜέΡΑ25 – ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΗ Η ΝΥΧΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΠΟΛΥ