Πόρτα σε ιστορίες/χρονογραφήματα/διηγήματα

Αχ! καναρίνι μου…, του Γιάννη Παπαϊωάννου

Spread the love

Γιάννης Παπαϊωάννου 

Giannis Papaioannou

Το δεύτερο βιβλίο του Γιάννη Παπαϊωάννου “Κόκκινο, γράφουμε”

κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Φίλντισι”

Τρίτη μεσημέρι είμαι στο Χαλάνδρι και βλέπω μια κυρία να κρατά ένα κλουβί, έχει μέσα ένα καναρίνι που κάνει βόλτες πάνω κάτω.

Να σας ζήσει της λέω..

Στον άντρα μου να το πείτε, γιατί εγώ το ποτίζω, εγώ το ταΐζω, αλλά μόνο σε εκείνον κελαηδάει..! και έφυγε γελώντας.

Ωραία μονολογώ, να τι θα γράψω .

Έχουμε πάρει ένα κανάρι στο σπίτι, η Νατάσα και η Καίτη μου το ονόμασαν Φλούφη. Εγώ δουλεύω μέρα νύχτα στο studio, η Βαγγελίτσα μου του έχει πάντα  κανναβούρι, ένα φύλλο μαρούλι και νερό να πίνει. Δεν της κελαηδούσε ποτέ, μόνο την ημέρα που το έβγαζε έξω. Μάλιστα το βράδυ του έβαζε μια πετσέτα πάνω στο κλουβί για να μην το ενοχλεί το φως της κουζίνας. Αλλά ό,τι ώρα και να γύριζα στο σπίτι, με περίμενε για να μου πει τα νέα του…Έφυγε ένα καλοκαίρι από την πολλή ζέστη.

Εκείνη την εποχή στο πατρικό μου σπίτι έχει πάρει η μανούλα μου ένα κανάρι για να κάνει παρέα στον πατέρα μου που ήταν παράλυτος και δεν μπορούσε να βγει έξω. Καθότανε τα απογεύματα ο μπαρμπα-Λιάς στην αυλή να πάρει λίγο αέρα, να πιει το καφεδάκι του και λέγανε τα δικά τους. Ήρθε και ένα γατάκι στην παρέα τους χωρίς ποτέ να δει το κανάρι σαν μεζέ..

Ο καιρός περνούσε με διαλόγους και βουτιές στο μπανάκι του.

Πήγαινα κάθε μέρα να τον δω, ήθελε να πάμε βόλτα με το αυτοκίνητο στην Κηφισιά, να είναι μαζί η Βαγγελίτσα και οι εγγονές του για να μας κεράσει σουβλάκια στην πλατεία, στον πλάτανο, να βλέπει το νερό να τρέχει στις αμπολές […αυλάκια…] που ερχότανε από τον Κοκκιναρά […Πολιτεία τον λένε τώρα…] και έφτανε μέχρι την Κάτω Κηφισιά για να ποτίσει τα αμπέλια και τα χωράφια που υπήρχαν.

Στις 31 του Γενάρη το 1986 έφυγε ο μπαρμπα-Λιάς για το μεγάλο ταξίδι.. Μετά από τρεις μέρες μου λέει η κυρά Τασία να πάμε στην Κηφισιά για να κάνουμε ένα τρισάγιο στο μνήμα του. Γυρίζοντας όμως στο σπίτι δεν ακούμε τίποτα, ησυχία… Κοιτάω το κλουβί και βλέπω το κανάρι ξαπλωμένο πάνω στην εφημερίδα χωρίς να κουνιέται. Τροφή υπήρχε, νερό επίσης, αλλά το μικρό είχε φύγει…και πήγε να βρει τον μπάρμπα-Λιά για να συνεχίσουν την κουβέντα που είχαν αφήσει στη μέση. Μάλιστα χάθηκε και το γατάκι, δεν το ξαναείδαμε ποτέ…

  GREEK RESTAURANT – NEW YORK 253-17 NORTHERN BLVD

Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις

PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007

SHARE
RELATED POSTS
«Λόγω τιμής»… και με όλους παρόντες…, της Τζίνας Δαβιλά
Της ξηρανθείσης Συκής ή, Η ψυχή των φυτών, του Μάνου Στεφανίδη
Μισή ζωή μας ανήκει, του Δημήτρη Κατσούλα

Leave Your Reply

*
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.