Με τον «Μπάλλο» να κλιμακώνει τη μανία του χθες πάνω από τη χώρα και τα δελτία ειδήσεων στα κανάλια να ασχολούνται μαζικά και υπερβολικά με τη σφοδρή κακοκαιρία, τις πλημμύρες και τις πάσης φύσεως καταστροφές, δεν ήθελες πολύ να μελαγχολήσεις. Καθηλωμένος στο γραφείο μπροστά στον υπολογιστή έψαχνα θέμα για τούτη την ταπεινή  στήλη, που έχει δανειστεί τη βινιέτα της από τίτλο τραγουδιού του αγαπημένου Γιάννη Σπανού: «Είναι ν’ απορείς». Το αναφέρω για όσους -νέους κυρίως- δεν έχουν ακούσει το υπέροχο τραγούδι με τον Κώστα Καράλη σε στίχους (εδώ η έκπληξη!) Μαρίνας Λαμπράκη, το μακρινό  1975. Θα αναρωτηθείτε, τι σχέση έχουν αυτά με την καταιγίδα, που όπως γνωμάτευσαν οι μετεωρολόγοι μας θα μας ταλαιπωρήσει και σήμερα, πριν ο ‘χαλασμός’ τραβήξει  ανατολικά…

Να καταθέσω, λοιπόν, πως όποτε μελαγχολώ ψάχνω ανάλογες εικόνες στο έργο δημιουργών που αγαπώ. Και χθες, ψάχνοντας, έπεσα στο μεγαλειώδες έργο του Σπανού, για να σταθώ σεένα διαμάντι που έφτιαξε με τον κοσμοκαλόγερο του ποιητικού στίχου  Μάνο Ελευθερίου και που το τραγούδησε η σπουδαιότερη λαϊκή φωνή των τελευταίων εξήντα χρόνων Βίκυ Μοσχολιού.

«Πέφτει  μια βροχή / και  μια θλίψη όλη νύχτα / μες στα χαμηλά / τα εργατικά τα σπίτια / κι’ ένα κερί σαν καρδιά / που τρεμοσβήνει / ρίχνει κι’ αυτό / πως για σένα ξαγρυπνώ»

Το υπέροχο αυτό τραγούδι είναι βέβαια ερωτικό` όπως και ένα ακόμη των ίδιων δημιουργών που άφησε εποχή, το  «Κάτω από τη μαρκίζα» πάλι με την Μοσχολιού. ‘Οσο κι’ αν προσπάθησαν νεότερες του πάλκου να φτάσουν την πρώτη εκτέλεση, απλά…προσπάθησαν (αν και μια ερμηνεία της Γιώτας Νέγκα υπήρξε αξιόλογη).

Το σημερινό σημείωμα αφιερώνεται, ωστόσο, σε όσους μελαγχόλησαν, και είδαν τη καθημερινότητά τους να ζορίζεται από τις πρωτοφανείς συνθήκες του καιρού. Με την επισήμανση πως όπου να’ ναι «ο ήλιος θα ξαναφανεί» – δεν μπήκαμε στη βαρυχειμωνιά διάβολε. Και να μη φοβηθούν και σπεύσουν να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης με αύξηση 50%, σε σχέση με πέρυσι. Ήδη οι πρατηριούχοι κάνουν εκκλήσεις στο κυβερνητικό επιτελείο να λυπηθεί -δήθεν- τους ανθρώπους και να μειώσει ΤΟΝ ΘΗΡΙΩΔΗ ΦΟΡΟ που έχει ανεβάσει την τελική τιμή σε αληθινή μελαγχολία. Εννοείται πως (οι πρατηριούχοι, γενικά οι εταιρίες καυσίμων) προβλέπουν μείωση του τζίρου και κερδών, οπότε εκ του πονηρού επεμβαίνουν.

Άνη κυβέρνηση δεν το κάνει, απλά θα πρέπει αρκεστούν και να περιμένουν οι «μη έχοντες», εκείνο το νομοθετημένο βοήθημα ντροπής, αν βεβαίως το εκκαθαριστικό τους είναι «της φτώχειας», ή κατοικούν στα ορεινά της χώρας.

ΥΓ: ‘Όπως αντιλαμβάνεστε, ο «Μπάλλος» μπόρα είναι και θα περάσει. Η αληθινή μελαγχολία βρίσκεται εδώ και θα παραμείνει!