Μόνο στη Ρόδο

Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων, 

Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»

Νίκος Βασιλειάδης

Κι ήταν μια νύχτα τού Αυγούστου που το φεγγάρι αποφάσισε να κατέβει χαμηλά, πολύ χαμηλά, να αγκαλιάσει τη θάλασσα. Ποτέ πριν δεν το είχε τολμήσει. Χρόνια τώρα όλο ζύγωνε κι όλο ξεμάκραινε μόλις πλησίαζε το ξημέρωμα. Σήμερα όμως ήθελε να την αγγίξει, να πέσει στην αγκαλιά της. Μα καμιά νύχτα δεν ήταν τόσο μεγάλη για να προφτάσει πριν το τελείωμα του κύκλου του να βουτήξει μέσα της. Πάντα το προλάβαινε το ξημέρωμα… Να έτσι σύντομα θα ξημερώσει …έτσι, ξαφνικά. Όμως κάποια νύχτα σαν και αυτή χωρίς να το καταλάβεις οι υγρασίες της ευαισθησίας των ανεκπλήρωτων ονείρων συσσωρεύτηκαν, τόσο που ανέβασαν τη στάθμη της προσδοκίας και η Θάλασσα σκαρφάλωσε λίγο – λίγο μέχρι το βαθύ μαύρο μπλε του Ουρανού, τόσο όσο για να αγγίξει λίγο από τον πολύτιμο ασημένιο θησαυρό των εκπληρώσεων…

* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. 

The article expresses the views of the author

iPorta.gr