Ο έρωτας. Θεός των αδυνάτων.
Κι όλων των δυνατών, όρος αξιοσέβαστος.
Από γραμματική σπουδαίος.
Καθώς το εγώ, τονίζεται στο εσύ.
Κι ας προϋπάρχει στην αρχαία ελληνική.
“Έρως ανίκατε μάχαν”
Εγώ την λήγουσα μονάχα αντιλαμβάνομαι.
Προπαραλήγουσα βαρέθηκα να βλέπω.
Ανυποψίαστων εισερχομένων στην ζωή,
σωτήρια λέμβος.
Μα αυτός, ως ανυπότακτος κι αδίσταχτος που είναι
παραπλέει.
Κι ας πλήρωσες εμπρόθεσμα τον μόχθο οβολόν σου.
Λογίζομαι.
Αν είναι καπετάνιος λωποδύτης.
Μπορεί και από άγνοια
την ομιχλώδη του πορεία να μην βλέπει.
Μα πόσοι πειναλέοι μετανάστες να χωρέσουν στο φιλί του.
Γιορτή και σχόλη το λιμάνι.
Το γεύεσαι, πριν άγκυρα να δέσει.
Ταξίδι είναι κι αυτό!
Ποιος προδικάζει ο εορτασμός του αν θα γίνει;
Όνομα υπαρκτό δεν έχει;
Προδιαγραφή μηδέν!
Επιθυμία να το ήξερες, αρίστη!
Άγνωστο τέλος!
Η Ελένη Χατζηπέτρουείναι επίτιμο μέλος της ΔΕΕΛ καθώς και επίτιμο μέλος της Ακαδημίας της Φλωρεντίας. Ενδιαφέροντα: Ποιητικές συλλογές, πεζά κείμενα, λογοτεχνικά κείμενα, ζωγραφική.
SHARE
Στηρίξτε-Ενισχύστε την iΠόρτα με τη δική σας χορηγία…
Το σκίτσο είναι του Βαγγέλη Παυλίδη
