Πρακτορεία Μεσσηνίας, Καλοκαιρινά αστικά δρομολόγια για: Παραλία, Μαντίνεια, filoxenia, Βέργα, Νοσοκομείο, Δυτική Πόλη και λοιπά, ανά μισάωρο και αναλόγως της κίνησης πελατών όπου ελέγχεται ψηφιακώς ο χρόνος αναχωρήσεως προσαρμοζόμενος πολλάκις στα είκοσι λεπτά. Υπεραστικά δρομολόγια για: Καρδαμύλη, Αρεόπολη, Φιλιατρά, Κυπαρισσία, Πύργο, Πάτρα, Μεγαλόπολη, Τρίπολη, Κόρινθο, Αθήνα ανά τριάκοντα λεπτά, σταθερά.

Άπαντες οι επιβάτες τόσο των εσωτερικών (αστικών) δρομολογίων όσο και των υπεραστικών τοιούτων είναι παρατεταγμένοι ο ένας πίσω από τον άλλο μη εκλιπόντων βέβαια και περιπτώσεων όπου τα αίματα ανάβουν λόγω καύσωνος, προσωπικών υποχρεώσεων, φόβου λόγω κορωνοϊού, δυσφορίας μασκών και λοιπά, οπότε οι διαπληκτισμοί και οι αψιμαχίες δεν εκλείπουν. Πάντως, για να είμαστε ειλικρινείς, η μάσκα, η οποία από τον περασμένο Οκτώβριο αποτελεί προέκταση της ενδύσεώς μας έχει την τιμητική της στα πρόσωπα όλων. Άλλες χρώματος πράσινου, άλλες λευκού, μαύρου ή παρδαλές και λουλουδάτες, ένα είναι γεγονός ότι αποκρύπτουν περισσότερο από τα δύο τρίτα του προσώπου με αποτέλεσμα τα μάτια του άλλου να μη είναι αρκετά για να τον ‘διαβάσεις’ εύκολα. Μετατραπήκαμε σε ‘μαφιόζους’ μασκοφόρους πολεμώντας έναν αόρατο και όχι ορατό στο μάτι – κύριε Πρωθυπουργέ, όπως ισχυρίστηκες– εχθρό. Ο ένας κοιτάζει τον άλλον καχύποπτα…, ποιος μπορεί να έχει τον ιό; Μήπως τον έχω κολλήσει; Ποιος φταρνίστηκε; Ποιος έβηξε (καλοκαιριάτικα); Τραγελαφικά πράγματα. Κι επάνω που είχαμε ‘πετάξει’ τις μάσκες, πριν καλά-καλά να προφθάσουμε να δούμε ο ένας τον άλλον, κανονικά και όχι με υποθέσεις…, όπως μεγαλωμένα και τραβηγμένα εμπρός αυτιά από τα σφιχτά κορδόνια, έξτρα άσπρες τρίχες στους κροτάφους, διπλοσάγονα και προγούλια κρεμασμένα, νέο φιρμάνι καταφθάνει: ‘τοποθετήστε τες ξανά, εμείς ποτέ δεν εισηγηθήκαμε στην κυβέρνηση την αφαίρεσή τους’, απόφαση αυτή τη φορά των λοιμωξιολόγων, εκθέτοντας έναν Χαρδαλιά, κάνοντάς τον να εγκαταλείψει για μερικές ώρες αυτό το Ολύμπιο ύφος. Πόσα πια συναισθήματα να αποκαλύψουν κι αυτά τα μάτια κρυμμένα πίσω από τις μάσκες σαν κουμπότρυπες τώρα, για μεγαλύτερη ασφάλεια ‘διότι το στέλεχος Δ μπορεί να σε βρει κι από απόσταση τριών μέτρων, μη έχοντας ξεκαθαρίσει ακόμη οι επιστήμονες ότι χτυπάει και στα μάτια, μέχρι να ολοκληρωθούν οι έρευνες…’.

Κι αν ο ιός καταλαγιάσει είτε με τα εμβόλια είτε μέσα από τις κάθε λίγο και τόσο παραλλάξεις του όπου επιστημονικά καθίσταται αδύναμος (αρκεί μερικοί καθηγητάδες να μη τρέχουν από πίσω του και τον τσιγκλάνε…), σε μας πάντως ο φόβος θα παραμένει για πολλά χρόνια ακόμη μέχρι: ή να εμφανιστεί νέος ιός για ν’ ασχοληθούμε με αυτόν ξεχνώντας τον παλιό ή με τους ήδη υπάρχοντες γνωστούς(γρίπης και λοιπούς) που μας ταλαιπωρούν κάθε χρόνο αλλά δεν τους αποδίδουμε την πρέπουσα σημασία ασχοληθούμε μαζί τους διότι εδώ και ενάμισι χρόνο τώρα τους περιφρονήσαμε υπερεκτιμώντας αποκλειστικά και μόνο κάποιον από τους πολλούς που τυγχάνει να φέρει το όνομα covid 19…

Οι μασκοφόροι πάντως επιβάτες συμμορφούμενοι με τα νέα ‘υγειονομικά πρωτόκολλα όπου τώρα φέρουν και την υπογραφή Σωτήρη Τσιόδρα (για να μη ξεχνιόμαστε), είναι και θα παραμείνουν καθιστοί στις θέσεις τους, παρά την οθόνη που βρίσκεται επάνω από την θέση του οδηγού και θα τους συνοδεύει οπτικά και ακουστικά μέχρι της αφίξεως στον προορισμό τους…