Αγαπητέ Άι Βασίλη,

Έχω χρόνια να σου γράψω, όχι γιατί σε ξέχασα, ή επειδή έπαψα να πιστεύω σε εσένα. Αλλά να, μία το ένα μία το άλλο τέτοιες μέρες, το αμελούσα. Ελπίζω να μην σε έχω στεναχωρήσει. Αλλά να που ήρθε η ώρα να επανορθώσω για όλα αυτά τα χρόνια που δεν ήμουν συνεπής. Θα στα πω εν τάχει, για να μην σε κουράσω…

Ήταν μια χρόνια που τα είχε όλα, ή σχεδόν όλα. Είχε τα πάνω της, είχε τα κάτω της, είχε τα γέλια της, αλλά είχε και τις λύπες της. Όσο για τις αγωνίες, τις ανασφάλειες και τα συναφή από αυτά γράψε διπλή δόση! Είχε όμως και στιγμές. Αυτές τις όμορφες στιγμές που μοιραζόμαστε με τους ανθρώπους που επιλέξαμε και μας επέλεξαν να είμαστε δίπλα τους. Και αυτές οι στιγμές είναι ανεκτίμητες. Δυστυχώς έχουμε ξεχάσει τι θα πει μοιράζομαι, τι θα πει κοιτώ τον άλλον στα μάτια και το μόνο που υπάρχει είναι αγάπη.

Η πραγματική ευτυχία όμως, βρίσκεται σε αυτά τα μικρά, αυτά τα απλά, που δεν αγοράζονται με όλα τα λεφτά του κόσμου! Γιατί απλά χαρίζονται μόνο αν αφεθούμε και νιώσουμε αυτό που μας λέει η καρδιά μας!

Για τον νέο χρόνο λοιπόν, φέρε μου όσα αντέχω κι όσα δεν αντέχω! Ξέρω ότι όσο έχω αγάπη μέσα μου, όλα τα μπορώ! Αυτή είναι η δύναμη μου, αλλά μην το πεις πουθενά. Αυτό θα είναι το μυστικό μας!

Καλή χρόνια! Αγάπη, υγεία και ευτυχία για όλο τον κόσμο!

Αναστασία Φωκά