Αρλέτα: τρία χρόνια απούσα, κι όμως είναι ακόμη εδώ, της Ωραιοζήλης (Τζίνας) Δαβιλά-Δαμασκηνού

 

Ωραιοζήλη Δαβιλά -Δαμασκηνού (τέως Τζίνα Δαβιλά)

 

Η Αρλέτα άφησε ισχυρό αποτύπωμα, έστω κι αν σήμερα τα ραδιόφωνα αρκούνται στις play list, στα ευκολόπεπτα και ανούσια τραγουδάκια της σειράς. Για να μην παρεξηγηθώ: κατανοώ την δημιουργική ανάγκη των νέων καλλιτεχνών σαφέστατα μικρότερου βεληνεκούς ή και ασύγκριτου με το εκτόπισμα της Αρλέτας και αρκετών άλλων καλλιτεχνών. Ενοχλούμαι, όμως, από την εμμονή των εμπόρων ραδιοφώνων και εταιρειών να πουλούν το φτηνό, να προπαγανδίζουν το ευτελές κάνοντας πλύση εγκεφάλου και πετυχαίνοντας εν τέλει την μείωση της αισθητικής, την έκπτωση της καλαισθησίας μας, ακουστικής, πνευματικής, οπτικής.

Η Πόρτα με βαθύ σεβασμό προς την εικαστικό και τραγουδοποιό που φέτος  συμπληρώνονται τρία χρόνια από την τελευταία γήινη παρουσία της, θυμάται και προτείνει να ξεφυλλίσετε τις σελίδες του περιοδικού μας αφιερωμένες στην σπουδαία Αργυρώ-Νικολέτα, την μοναδική μας Αρλέτα.

Την τελευταία φορά που την συνάντησα σε συναυλία της στη Ρόδο, στο Colorado, μαζί με τον στενό της φίλο Λάκη Παπαδόπουλο, είχε τόσο πολύ εκνευριστεί από την συμπεριφορά του κοινού, των θαμώνων του χώρου, που ασταμάτητα γελούσαν δυνατά, πίνοντας και συζητώντας με την παρέα τους σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς, ώστε κλείνοντας την παρουσία της  επί σκηνής με τη γνωστή “Σερενάτα… δεν θέλω να σε ξαναδώ…”, στο χειροκρότημα η Αρλέτα είπε αφοπλιστικά : “Ούτε εγω θέλω να σας ξαναδώ. Είστε το χειρότερο κοινό που έχω τραγουδήσει. Δεν πρόκειται να ξαναέρθω στη Ρόδο. Αν θέλατε να συναντήσετε τους φίλους σας δεν έπρεπε να έρθετε εδώ απόψε. Καληνύχτα σας”.

Στα καμαρίνια λίγο αργότερα μού είπε με ηρεμία: “Σε παρακαλώ να το πείς στην εκπομπή σου και να το γράψεις. Έχω τραγουδήσει πάρα πολύ και σε αποστάσεις πολύ κοντινές. Τέτοια ασέβεια στους καλλιτέχνες πρώτη φορά συνάντησα. Είναι αγενείς, είναι απαράδεκτοι. Σε παρακαλώ, να το τονίσεις. Μου το υπόσχεσαι;”.

Η Αρλέτα, ένας γλυκός άνθρωπος, ευγενής, ειλικρινής, αυθόρμητος, σαφής, ξεκάθαρος άνθρωπος,  με έξυπνο και δηκτικό χιούμορ,  με τίμησε με την εμπιστοσύνη της δίνοντάς μου με απλοχεριά συνεντεύξεις. Όσοι την γνωρίσαμε με σεβασμό και εκτίμηση ξέρουν τι λέω. Ακολουθούν δυο ηχητικά αρχεία στο τέλος του κειμένου με  συνεντεύξεις από το 2011 και 2016 και μετά τα άρθρα που δημοσιεύθηκαν στην Πόρτα.

Πεντέμιση χρόνια μετά από εκείνη τη δια ζώσης συνάντηση  με την Αρλέτα και ό,τι κατ’ιδίαν είχαμε μοιραστεί, και τρία από τον θάνατό της, σας προτρέπω να ξαναθυμηθείτε τα πρόσφατα και παλαιότερα άρθρα μας τιμώντας μια σπουδαία ελληνίδα ερμηνεύτρια,  ζωγράφο μα και έναν σπάνιο ακέραιο ελεύθερο άνθρωπο.