• Μια όψη του καθεστωτισμού είναι ο έλεγχος της πληροφόρησης. Η άλωση της συλλογικής συνείδησης μέσω της αποσιώπησης και της στρέβλωσης της πραγματικότητας. Η διαδικασία αυτή θέλει και κάποια μαεστρία. Δεν αρκεί μόνο η βούληση του καθεστωτικού δυνάστη. Απαιτείται συγχορδία χειρισμών που πειθαναγκάζουν το σύστημα της πληροφόρησης να λειτουργήσει καθεστωτικά.
Ισχύει απολύτως σε χώρες όπως η δική μας. Όταν η καθεστωτική νοοτροπία εκδηλώνεται πρακτικά σε συνθήκες δημοκρατικού πολιτεύματος με στρατηγική αλλοίωσης των θεσμών του. Αν το πολίτευμα δεν είναι δημοκρατικό το πράγμα είναι πολύ πιο εύκολο. Αναλαμβάνει ο στρατός, η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο εχθρός είναι το ίντερνετ. Πολλοί προσπάθησαν να το ποδηγετήσουν, αλλά η Λερναία Ύδρα του διαδικτύου, το παγκόσμιο χωριό της πληροφορίας, σχεδόν πάντα νικά.
• Οι χειρισμοί της κυβέρνησης και ειδικότερα του κ. Παππά, στο θέμα των αδειών των τηλεοπτικών σταθμών, έδειξε να έχει καταρχήν μια μαεστρία. Ένας φίλος, μάνατζερ ιδιωτικής επιχείρησης, απέδιδε την εκ πρώτης όψεως μαεστρία των χειρισμών στη διετή «στοχοπροσήλωση» του κ. Παππά στο συγκεκριμένο θέμα. «Δύο χρόνια δεν κάνει άλλη δουλειά», μου είπε. «Μόνο με αυτό ασχολείται». Πράγματι όλα φαινόντουσαν άριστα μεθοδευμένα.
• Το ιδεολογικό περίβλημα του εγχειρήματος ήταν πειστικό και για τον πιο ορκισμένο αντίπαλο του ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανομία, η διαφθορά, το ραδιοτηλεοπτικό χάος, η διαπλοκή, τα θαλασσοδάνεια, τα δημόσια έργα, οι εκβιασμοί, η αθέμιτη πολιτική επιρροή συνέθεταν, συνοψιζόμενα στον όρο «νταβατζήδες», την τρέχουσα πραγματικότητα που παρέλαβε η σημερινή κυβέρνηση.
Ποιός θα μπορούσε να της αρνηθεί το δικαίωμα να βάλει τάξη; Ο διαγωνισμός μελετημένος ώστε να φαίνεται αδιάβλητος. Υπό μία στενή έννοια ήταν αδιάβλητος, υπό την ευρύτερη είχε γίνει παρασκηνιακά της κακομοίρας. Το τίμημα που επιτεύχθηκε ήταν μεγαλύτερο κι από τις πιο «αισιόδοξες» προσδοκίες. Τριακόσια εκατομμύρια ευρώ είναι ποσό ίσο με αυτό που πλήρωσαν οι Κινέζοι για τον ΟΛΠ. «Επιτέλους πήραν λεφτά από τους καναλάρχες», είπαν όλοι. Λεφτά που θα τα πάρουν «ευπαθείς ομάδες», δήλωσε ο Πρωθυπουργός.
Η Κυβέρνηση έδειξε να έχει θεσμική υπεροχή απέναντι στην ανομία. Μάντρωσε τους πλουτοκράτες, τους τάιζε με συσσίτιο, τους έβαλε να κοιμηθούν σε «φανταροθάλαμους» σαν τα αρνάκια του κοπαδιού που πάνε στη στάνη.
Ο αντιπολιτευτικός λόγος έδειξε να είναι χλωμός και ιδιοτελής. Φαινόταν σαν υπεράσπιση της διαφθοράς και της διατήρησης των κεκτημένων ενός σάπιου συστήματος μαύρης εξουσίας.
Μόνο το ΠΟΤΑΜΙ διατύπωσε προτάσεις, τις οποίες δεν ξέρω πόσοι ασχολήθηκαν μαζί τους.
Το σκηνικό που στήθηκε φαινόταν ιδιοφυές. Τέλειο. Με ένα σμπάρο τρία τρυγόνια. Εξόντωση των αντιπάλων και άδειασμα της αντιπολίτευσης, λεφτά στα δημόσια ταμεία και στο βάθος έλεγχος της πληροφόρησης.
• Έλα, όμως, που οι παροιμίες βγαίνουν πάντα αληθινές. Όταν η πραγματική σου βούληση δεν είναι η μεταρρύθμιση και η πρόοδος, αλλά η οικοδόμηση προσχημάτων για τη διατήρηση και αναπαραγωγή του ονείρου της καθεστωτικής εξουσίας, η πραγματικότητα εκδικείται.
«Όποιος σκάβει το λάκκο του αλλουνού, πέφτει ο ίδιος μέσα», λέει η παροιμία.
Άρχισε ήδη να φαίνεται και κάθε μέρα θα φαίνεται και περισσότερο.
Σύντομα, οι αναλύσεις περί «μαεστρίας» του κ. Παππά θα δώσουν τη θέση τους σε άλλες, που θα τον λένε αδέξιο, μπουνταλά, αιθεροβάμονα, κακό μαθητή της θεωρίας των παιγνίων του κ. Βαρουφάκη.
• Σύντομα, οι νέοι καναλάρχες, όποιοι τελικά θα είναι αυτοί, μετά τους ελέγχους πόθεν έσχες και τις αποφάσεις του ΣΤΕ, αν δεν γίνει το μεγάλο «κάζο» από το ίδιο το ΣΤΕ, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, θα στραφούν εναντίον και θα «ξεσκίσουν» τους σημερινούς ευεργέτες τους. Το δόγμα είναι απλό. «Ουδείς πλέον αχάριστος του ευεργετηθέντος».
• Ο ένας γιατί είναι υπόδικος και η ασυλία δεν θα μπορεί εύκολα να επιτευχθεί. Ο άλλος γιατί δεν θα μπορεί να παίρνει, διαφάνεια γαρ, τα έργα στα οποία αποβλέπει. Ο τρίτος γιατί η φιλοκυβερνητική στάση δεν θα πουλάει. Και ο τέταρτος επειδή πήραν άδεια οι τρεις προηγούμενοι. Πλάι σε αυτούς, σε μονοτονικό χορό, οι καναλάρχες που δεν πήραν άδεια και θα εξακολουθήσουν με κάποιον τρόπο να εκπέμπουν είτε παράνομα είτε μέσω Κύπρου είτε μέσω κάποιας πλατφόρμας.
• Στον κ. Παππά αφιερώνω εξαιρετικά το τραγούδι: «Τέσσερις στρατηγοί κινάν και παν/ για πόλεμο στο μακρινό το Ιράν/ ο πρώτος από πόλεμο δεν κάτεχε/ ο δεύτερος τις κακουχίες δεν άντεχε/ ο τρίτος ήταν υποκείμενο γελοίο/ κι ο τέταρτος φοβότανε το κρύο».
• Το ραδιοτηλεοπτικό χάος που επικρατούσε, όπου όποιος γούσταρε και είχε λεφτά έστηνε μια κεραία και είχε κανάλι, όπως κάθε χάος στις δεκαετίες που προηγήθηκαν, παρήγαγε κάποιο είδος τάξης. Η έλλειψη άδειας έφερνε μια ισορροπία. Μια πολυφωνική ισορροπία. Λόγω των παράνομων εκπομπών, η εκάστοτε Κυβέρνηση «κρατούσε» τους καναλάρχες και οι καναλάρχες, άλλως πως, «κρατούσαν» την Κυβέρνηση. Αυτό ήταν η διαπλοκή. Στη θέση της τώρα έρχεται μια άλλη θεσμοθετημένη και αδειοδοτημένη νέα διαπλοκή.
• Τις μέρες του διαγωνισμού, τις μέρες του εγκλεισμού των καναλαρχών, όλοι περίμεναν τον «λευκό καπνό». Ο συμβολισμός δεν πρέπει να μείνει απαρατήρητος. Παραπέμπει στο κονκλάβιο των Καρδιναλίων που παραμένουν έγκλειστοι μέχρι την εκλογή του νέου Πάπα. Τότε βγαίνει ο λευκός καπνός και εξέρχεται ο κήρυκας με την ιαχή «Habemus Papam». Πράγματι, ο παραλληλισμός δεν ήταν τυχαίος. Από τους «φανταροθάλαμους» και το συσσίτιο δεν προέκυψαν μόνο οι άδειες των τηλεοπτικών σταθμών. Προέκυψε μια νέα εξουσία. Μια εξουσία ανέλεγκτη, που δεν μπορεί να την ακουμπήσει κανείς. Λευκός καπνός και μαύρη εξουσία. Με αυτά τα χρώματα το μόνο που προκαλεί εντύπωση είναι ότι «αδικήθηκε» ο ΠΑΟΚ.
• Ο Γιάννης Καραχισαρίδης στις εκπληκτικές σημειώσεις «μελέτης» που δημοσιεύει το iporta, κάνει μία σημαντική παρατήρηση. Έχουμε μάθει, λέει, από τα σχολικά χρόνια να αναζητούμε πολλά αίτια για τα όσα συμβαίνουν. Όσο πιο πολλά αίτια βρίσκουμε, τόσο καλύτερο βαθμό παίρνουμε. Όμως, συνήθως, ένα αίτιο είναι το προέχον και όχι πολλά, παρατηρεί. Στη νομική θεωρία αυτό το ονομάζουμε «causa emergens», ενεργός αιτία.
• H ενεργός αιτία των όσων συμβαίνουν σήμερα είναι μία. Ο αριθμός 4. Τα 4 κανάλια.
Η ελλοχεύουσα διάθεση ποδηγέτησης της πληροφόρησης. Ο καθεστωτισμός.
Γιατί 4 κ. Παππά; Ποιό ινστιτούτο και ποιά Φλωρεντία; Γιατί όχι όσα χωράει το «φάσμα»;
Το Λουξεμβούργο έχει περισσότερα. Ακόμα και το Λιχτενστάιν πρέπει να έχει περισσότερα.
• Αν οι άδειες ήταν δέκα και πλέον, και είχαν τηρηθεί οι όροι και οι προϋποθέσεις που με απόλυτη σαφήνεια έθεσε ο Σταύρος Θεοδωράκης σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο iporta, λίγες μέρες πριν, θα είχε γίνει στην Ελλάδα μια από τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων είκοσι ετών.
Άλλες όμως οι βουλές της μεταρρύθμισης και άλλες του κ. Παππά.
• «Στα τέσσερα» … κανάλια … εννοούσατε κ. Καμμένο; Ο κουμπάρος κι η κουμπάρα δυο φορές την εβδομάδα.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr