Το σκίτσο του άρθρου είναι του Βαγγέλη Παυλίδη που δημιούργησε στις 20.04.2015. Περισσσσότερα ΕΔΩ
Ο Νότης Μαυρουδής είναι Κιθαριστής-Συνθέτης-Μουσικοπαιδαγωγός-Αρθρογράφος τύπου και ραδιοφώνου-Διευθυντής του www.tar.gr. ΕΔΩ διαβάστε και ακούστε συνέντευξή του στην iΠόρτα-Ρ/Σ Παλμός 99.5
Η Χρυσή Αυγή (ΧΑ) δεν είμαι σίγουρος αν πέρασε και έκλεισε «οριστικά» από την χώρα μας, όπως ακούω πολλούς να λένε. Θα μου ήταν πολύ πρωτόγνωρο ένα ναζιστικό-φασιστικό-
Λίγοι είναι εκείνοι οι οποίοι δεν θα επιρρίψουν όλες τις ευθύνες για την χρεοκοπία της χώρας στο τότε πολιτικό κατεστημένο, αλλά η απόσταση από αυτή την παραδοχή έως την επιλογή αντίδρασης μέσω μιας συμμορίας φασιστών, πατριδοκάπηλων και ανθρώπων τού ποινικού δικαίου, νοσταλγών τού αυθεντικού χιτλερισμού, απέχει παρασάγγας…
Οι δυο απανωτές εκλογές (2012 και 2015) οι οποίες έβαλαν την ΧΑ στη Βουλή νόμιμα και με την βούλα ήταν κατόρθωμα Ελλήνων ψηφοφόρων… Ουδείς τους εξανάγκασε· επί πλέον, γνώριζαν πολύ καλά το χαμηλότατο επίπεδο της… εναλλακτικής «λύσης», για να περιμένουν πως με αυτή την επιλογή θα «βάλλουν μέσα τους υπευθύνους». Τουλάχιστον ακραία αφελής άποψη.
Επειδή η Ελλάδα διαθέτει πολιτικά έναν άκρως αντιφατικό κόσμο πασπαλισμένο με βασιλοχουντικοεθνικοπατριωτικο
Το ακροδεξιό κομμάτι της κοινωνίας θα περιμένει και θα επανέρχεται κατά περιόδους, όσο θα παραπαίουν οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, όσο η φτώχια και τα οικονομικά σκαμπανεβάσματα θα προσφέρουν «ευκαιρίες» εισχώρησης στο σύστημα, όσο η δημοκρατία θα παλεύει να διατηρήσει κάποιες ισορροπίες μεταξύ των άκρως ανταγωνιστικών κομμάτων. Αλήθεια, πώς και πότε θα ακτινογραφηθεί το ποσοστό εκλογέων που ανέδειξε και διατήρησε την ΧΑ, όσο την διατήρησε; Τα επιχειρήματα περί έξαρσης του λαϊκισμού, δεν είναι πια πειστικά στον βαθμό που δικαιολογούν αυτή την… κατάρα ενός λαού, ο οποίος, στο σύνολό του, φαίνεται πως δεν αντιλήφθηκε την ιστορία τού πρόσφατου παρελθόντος (διάστημα μισού αιώνος), καθώς και την αγριότητα της φασιστικής ιδέας…
Παρακολουθώντας την δίκη της ΧΑ, με τους πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές, πανικόβλητους να υποστηρίζουν «ουδέν άκουσα, ουδέν είδα, ουδέν γνωρίζω» ή να επιρρίπτουν ο ένας στον άλλον ευθύνες, και ο μεγάλος αρχηγός τους να είναι ήξεις αφήξεις και να ξευτιλίζονται όλοι αυτοί οι τζάμπα μάγκες που πουλούσαν προς πάσαν κατεύθυνση νταηλίκι, αποκαλύφθηκε, σε όποιον έχει έστω μυαλό κουκούτσι, πως όλο αυτό δεν είχε ουδεμία πολιτική σοβαρότητα και ιδεολογική σημασία, εκτός τού αποκαλυπτικού συμπεράσματος πως ένα 10% των ψηφοφόρων είναι άκρως επικίνδυνο για την ελληνική δημοκρατία. Το ίδιο αυτό ποσοστό, με την διεισδυτικότητα την οποία έχει προς άλλες πολιτικές κατευθύνσεις, καταφέρνει να παίζει πάντα τον ρόλο ενός Δούρειου Ίππου και να επηρεάζει πολλές φορές σημαντικές αποφάσεις, στηρίζοντας κάθε φορά τις αντίθετες κατευθύνσεις προς μια εποικοδομητική πορεία.
Η Δίκη της ΧΑ είναι, ελπίζω, το οριακό σημείο και η οριστική κατάληξη της εφιαλτικής παρουσίας της.
Παρ’ όλα αυτά, υποστηρίζω πως αυτά τα κοινωνικοπολιτικά αντιδραστικά κι οπισθοδρομικά ρεύματα, θα είναι πάντα εδώ και θα εμφανίζονται ανάλογα με τις ισορροπίες και τις ιδεολογικές εναλλαγές των καιρών, τις οποίες θα παρακολουθούν είτε από απόσταση είτε με αντικοινωνικές δράσεις.. Οι καιροί πάντως δεν φημίζονται για αφθονία ιδεολογικών προτάσεων και σκέψεων. Απεναντίας, σε μια κοινωνία κουρασμένη, με τον κεντρικό ιστό της να νοιάζεται περισσότερο για την αποκατάσταση των τόσων απωλειών τής οικονομικής κρίσης και την επιβίωση, οι ιδεολογίες και οι προτάσεις αποτελεσματικών αγώνων και στόχων έχουν αρκετά υποχωρήσει, τουλάχιστον από τον ονομαζόμενο προοδευτικό χώρο.
Μέσα σ’ αυτό το τοπίο, μορφώματα όπως της ΧΑ, θα προσαρμόζουν τις τοποθετήσεις τους για να διατηρούν τις προοπτικές επανεμφανίσεων, αφού αυτό το αμόρφωτο και αποστραγγισμένο από συναισθήματα… πόπολο, υπάρχει και καραδοκεί. Έτσι, μην ξαφνιαστούμε αν δούμε μετονομασίες καμουφλαρισμένες με άλλα λογότυπα και πολιτικούς σχηματισμούς που κουτοπόνηρα αποκρύπτουν τις ακροδεξιές τους θέσεις…
Δεν είναι ευχάριστο να επανέρχομαι στην ΧΑ. Θεωρώ όμως πως είναι αναγκαία μια διαρκής παρατηρητικότητα προς όλες τις πολιτικές δυνάμεις οι οποίες, η κάθε μια με τον τρόπο της (περισσότερο ή λιγότερο), συνέβαλαν στην διαμόρφωση τέτοιων κοινωνικά παρακμιακών και λαϊκών μορφωμάτων, τα οποία-επαναλαμβάνω- παίζουν τον ρόλο του τρωκτικού που δεν θα σταματήσει ποτέ να ροκανίζει όλες όσες κατακτήσεις έχουμε καταφέρει, ως κοινωνία.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του. Το άρθρο δημοσιεύεται και στο προσωπικό του blog.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr