Ποιος μπορεί χωρίς άνεμο να πλεύσει;
Ποιος μπορεί χωρίς κουπιά να περάσει στην απέναντι όχθη;
Ποιος μπορεί της ψυχής το φύλλο ν’αποχωριστεί
χωρίς να κυλήσει το δάκρυ στο μάγουλο;
Εγώ!
Εγώ μπορώ δίχως τον ούριο άνεμο να πλεύσω ,
Εγώ!
Εγώ μπορώ και ν’ αρμενίσω δίχως το κουπί,
αλλά, μη μου ζητάς, αγαπημένε μου
να σ’αποχωριστώ
χωρίς υφάλμηρη πηγή στις παρειές να ξεχειλίσει…
Σε μια δική μου ελεύθερη απόδοση από το μεταφρασμένο στα αγγλικά κείμενο σουηδικού παραδοσιακού τραγουδιού είναι οι στίχοι, που διαβάσατε, φίλοι μου!
Τυχαία έπεσα πάνω σ’ένα βίντεο στο youtube…
Η εκτέλεση κιθαριστική κατά βάση, με την αρμονική συνήχηση των φωνών να πετυχαίνουν προσωπική ανάταση ψυχής, μια πρωτόγνωρη ψυχική ευφροσύνη!
Όσο ξετυλιγόταν η μελωδία, τόσο ηχούσε γνώριμη στ’αυτιά μου…
Μαγεία, ανάκατη με προσκύνημα ερωτικό…!
Βουτιά στην καρδιά…λούζει το σύμπαν η λάμψη της…
Παίρνω απ’το φως να ξεδιψάσω Αγάπη,
που συχνάζεις σε τοπίο Αρκαδικό.
Ικεσία σε γνώριμο θεό…απ’ την παλάμη σου περιστέρια δραπετεύουν
Μετρώ τις διαδρομές…Ωχρές οι “συλλαβές”…
τρεμάμενα “τ’αρώματα”… εκτυφλωτικές οι “σκιές”
μα, στην “απάτητη γη αν ακούς, ακούω κι αυτά που δε λες”…
(Το ταξίδι ξεκίνησε από Σουηδικό λιμάνι για άγνωστο προορισμό…Πέρασε απ’τη χώρα του κιθαριστικού ονείρου, οσφρήστηκε οσμές μουσικές, ανακάλεσε
αγγίγματα-μνήμες κι έδεσε με παλαμάρι ελληνικό στου Θηβαίου τον κάβο…)
…γιατί η ΑΓΑΠΗ εκπέμπει με ήχο εκκωφαντικό…
“Αν ακούς…”
ΜΟΥΣΙΚΗ: Παραδοσιακό Σουηδίας
ΣΤΙΧΟΙ: Φωτεινή Λαμπρίδη
ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ: Χρήστος Θηβαίος