Το αναπόφευκτο κισμέτ του τζάμπα μάγκα και του μάγκα πολιτικού
• Η μαγκιά στην πολιτική είναι προσόν. Η τζάμπα μαγκιά είναι το έσχατο ελάττωμα. Το πιο ασυγχώρητο, το πιο απεχθές. Τι διαφέρει όμως η μαγκιά από τη τζάμπα μαγκιά; Μάγκας είναι ο πολιτικός που κόντρα στο ρεύμα χαράζει μια πορεία που θεωρεί σωστή αναλαμβάνοντας ο ίδιος τον κίνδυνο της πιθανής αποτυχίας. Αυτός ο πολιτικός ρισκάρει και διακυβεύει για το κοινό καλό τον ίδιο του τον εαυτό. Όταν νικάει, νικάνε όλοι, γιατί όπως είναι γνωστό η νίκη έχει πολλούς πατέρες. Όταν χάνει, χάνει μόνο αυτός. Η ήττα λένε είναι ορφανή. Ο μάγκας πολιτικός δε θέτει ποτέ σε κίνδυνο τη χώρα. Δεν παίζει ζάρια με τις τύχες των άλλων. Ξέρει ότι διαχειρίζεται τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων. Ξέρει πως οι άνθρωποι, ακόμα και όταν στρέφονται εναντίον του, δεν είναι πιόνια σε παίγνιο. Είναι πολίτες δημοκρατικής χώρας και του έχουν εμπιστευθεί τις τύχες τους. Ο μάγκας πολιτικός έχει πάντα στη τσέπη του σακακιού του την παραίτηση και έχει την ενσυναίσθηση του πότε πρέπει να φύγει, ακόμα και όταν έχει δίκιο. Ο τζάμπα μάγκας είναι αυτός που αδιαφορεί για τις επιπτώσεις των επιλογών του. Δε διστάζει να θέτει σε κίνδυνο τη χώρα και τα συμφέροντα των πολιτών για να κάνει το κομμάτι του, τη φιγούρα του, τα τσαλίμια του. Λατρεύει την εφήμερη δόξα. Ξεχειλίζει από εγωκεντρισμό και αλαζονεία. Θεωρεί τον εαυτό του πιο έξυπνο από τους άλλους, ιδίως όταν είναι ηλίθιος. Οι παράπλευρες απώλειες δεν τον τρομάζουν. Οργανώνει τη δράση του για να είναι ο ίδιος πάντα κερδισμένος. Δεν ορρωδεί προ ουδενός. Το λάθος και το σωστό, η εσφαλμένη ανάλυση δεν τον τρομάζει, αφού ο ίδιος δεν έχει να χάσει τίποτα. Όταν τα πράγματα φτάσουν στα όριά τους, έχει ετοιμάσει την απάντηση. Δεν φταίω εγώ, ήμουν τέλειος. Φταίνε οι άλλοι, οι σκοτεινές δυνάμεις, οι συνωμότες, οι εχθροί. Η τζάμπα μαγκιά είναι η πιο επικίνδυνη μορφή πολιτικού αμοραλισμού. Είναι η απόλυτη έλλειψη ήθους. Είναι η ευθέως αντίστροφη έννοια της μαγκιάς.
• Η χώρα κυριαρχήθηκε από τζάμπα μάγκες. Δεν ήρθαν μόνοι τους, τους έφερε στο προσκήνιο η ψήφος του λαού. Δεν πρόκειται να αναφερθώ στον προεκλογικό τους λόγο. Ο προεκλογικός λόγος στη χώρα μας ήταν διαχρονικά λιγότερο ή περισσότερο ψευδής. Δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση. Η μετεκλογική τους πράξη είναι αυτή που τρομάζει. Τρομάζει, γιατί η ηγετική ομάδα που κατεύθυνε τα πράγματα δε δίστασε και ακόμα δε διστάζει, με πλήρη επίγνωση, να θέσει σε κίνδυνο τη χώρα, να προκαλέσει έναν πραγματικό όλεθρο, πουλώντας τζάμπα μαγκιά και εκμεταλλευόμενη την ευπιστία, την κούραση ή την απόγνωση της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Να βάζει πάνω από όλα την τήρηση των προσχημάτων του αχαλίνωτου προεκλογικού λόγου της και να περιφρονεί την τύχη μιας ολόκληρης χώρας. Δεν μου διαφεύγει ότι ανάμεσά τους δεν υπάρχουν μόνο συνειδητοί ψεύτες αλλά και διάφοροι ονειροπόλοι. Χρησιμοποιήθηκαν και αυτοί στο παίγνιο και την όλη εξίσωση. Όπως έλεγε ο Μαρξ, κανένας δεν μπορεί να προκαλέσει μια μαζική αυταπάτη αν δεν είναι και ο ίδιος θύμα της. Δεν έχω πρόβλημα με τους ονειροπόλους. Έχω τεράστιο πρόβλημα με τους συνειδητούς τζάμπα μάγκες.
• Υπάρχει και το κισμέτ. Το πεπρωμένο της τζάμπα μαγκιάς, όταν περνάει τα όρια, όταν εκδηλώνεται σε κρίσιμες περιστάσεις, είναι πάντα το ίδιο. Όλεθρος ή ταπείνωση; Αυτή είναι η κατάληξη. Σε αυτό το δίλημμα έχουμε φτάσει τώρα. Τελευταία πράξη του δράματος είναι η εμφανής προσπάθεια να μετατραπεί ο δικός τους αυτοεξευτελισμός σε εξευτελισμό της χώρας. Και το χειρότερο, να παρακαλάμε να γίνει έτσι. Γιατί αλλιώς έρχεται ο όλεθρος και αυτός θα μείνει, όταν οι διάφοροι μαθητευόμενοι μάγοι θα δίνουν διαλέξεις με παχυλή αμοιβή. Θα μείνουν ως ανέκδοτο τα όσα έχουν πει. Ποιό ευρώ; Έρχονται ρούβλια, ριάλ, μπολιβάρ και πέζος. Έρχονται για να μην ξεχάσουμε τους Brics κρουζέιρος, ρουπίες και ραντ. Τα ακούσαμε όλα. Ένας πραγματικός ορυμαγδός ασχετοσύνης, ερασιτεχνισμού και δοκησισοφίας. Ελπίζω, έστω και τώρα, να έχουν καταλάβει ότι είναι άλλο να έχεις διαβάσει τη θεωρία των παιγνίων και άλλο να ξέρεις να κερδίζεις το παίγνιο. Έχει διαφορά.
• Δεν ανήκω στο ΠΟΤΑΜΙ. Δεν ψήφισα ΠΟΤΑΜΙ. Επομένως, δεν κινδυνεύω να παρεξηγηθώ. Ακόμα και τώρα, δεν ξέρω ακριβώς τι είναι, τι εκφράζει και πού πηγαίνει το ΠΟΤΑΜΙ. Αν θα στερέψει ή αν θα γίνει καταρράκτης. Άγνωστο. Πρέπει όμως να πω κάτι όπως ακριβώς το αισθάνομαι. Ο Σταύρος Θεοδωράκης και πολλά στελέχη του ΠΟΤΑΜΙΟΥ δήλωσαν ότι στη Βουλή θα ψηφίσουν τη συμφωνία που θα φέρει η Κυβέρνηση, όποια και αν είναι. Χωρίς μισόλογα, χωρίς αστερίσκους. Λοιδορήθηκαν γι’ αυτό και δεν έκαναν πίσω. Υπάρχουν κάποιοι που μπορούν να διακρίνουν το ουσιώδες από το επουσιώδες. Το πρωτεύον από το δευτερεύον. Ότι το ουσιώδες είναι η παραμονή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη και ότι αυτό απειλείται από την αφροσύνη και την παράνοια. Όταν ένας πολιτικός αναλαμβάνει και παίρνει στην πλάτη του φορολογικά μέτρα δέκα δισεκατομμυρίων ευρώ, για τα οποία δεν φταίει, ούτε πιστεύει ότι πρέπει να υπάρξουν. Όταν το κάνει ξέροντας ότι αύριο θα γυρίσουν πολλοί τζάμπα μάγκες και θα τον βρίζουν γιατί τα ψήφισε και θα του λένε είσαι κι εσύ συνένοχος. Όταν το κάνει για να προστατεύσει το θεμελιακό συμφέρον της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίζει το πολιτικό κόστος. Τότε είναι μάγκας πολιτικός. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ μαγκιάς και τζάμπα μαγκιάς.
• Εξοχώτατε κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, πώς είστε; Κι εμείς καλά, ευχαριστώ.