• «Σταγόνες ιστορίας» είναι ο τίτλος μιας θαυμάσιας συλλογής ιστορικών στιγμιοτύπων τα οποία συνέλεξε ο καλός δημοσιογράφος Δημήτρης Καμπουράκης.
Οι ιστορικές λεπτομέρειες είναι θεμελιακό εργαλείο στη σύγχρονη πολιτική ανάλυση. Φωτίζουν και ερμηνεύουν. Απόσταγμα της μαχόμενης δικηγορίας, δόγμα της πράξης, είναι το ότι «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες». Η ιστορία είναι πάντα πυξίδα και πλοηγός. Προφανώς δεν επαναλαμβάνεται, παρά μόνο ως κωμωδία. Όμως η ιστορία χτίζεται από μικρές ιστορίες ρόλων που έχουν παιχτεί και ξαναπαιχτεί χιλιάδες φορές.
Επιτρέψτε μου, λοιπόν, σήμερα παρά τον καύσωνα να ζαλίσω για λίγο την σκέψη σας με λίγες σταγόνες ιστορίας. Μετά θα μπούμε στα σημερινά.
• Η μάχη των Θερμοπυλών το 480 π. Χ. είναι μια από τις πιο παρεξηγημένες μάχες της ανθρώπινης ιστορίας. Ο ελληνικός θρύλος την θέλει ως μάχη της αποκοτιάς. Της παρατολμίας. Του ηρωικού θανάτου σ’ ένα πόλεμο, που έχει ήδη χαθεί, πριν αρχίσει. Κάτι σαν μια επιχείρηση αυτοκτονίας 300 ιδεοληπτικών που αποφάσισαν να πεθάνουν άνευ λόγου για να τιμήσουν τους άγραφους νόμους της Σπάρτης. Να μην εγκαταλείψουν το πεδίο της μάχης για κανένα λόγο ακόμα κι αν πεθάνουν.
Δεν ήταν καθόλου έτσι. Ο θρύλος παραποιεί την ιστορική αλήθεια για να προβάλει την αξία του ηρωισμού. Από μία άποψη καλά κάνει. Όμως η μάχη των Θερμοπυλών, παρά την εδραία πεποίθηση, ήταν μια μάχη ρεαλιστικού ηρωισμού.
Η προηγμένη στρατηγική των Λακεδαιμονίων ισορρόπησε την αριθμητική υπεροχή του εχθρού. Επέλεξαν τις «Πύλες της Φωτιάς» ως στρατηγικό πλεονέκτημα. Ένα πλεονέκτημα που ενισχυόταν από το σιδηρόφρακτο οπλισμό που ζύγιζε 31 κιλά ενάντια στις ψάθινες ασπίδες των Περσών.
Δεν ήταν μάχη ουτοπιστών και αυτοχείρων. Ήταν μάχη ρεαλισμού που θα μπορούσε να είχε κερδηθεί. Χάθηκε από προδοσία όπως τόσες άλλες φορές στην πορεία αυτού του τόπου.
Ήταν το μονοπάτι της προδοσίας του Εφιάλτη. Ο σημερινός Ασωπός.
• Κάποιες φορές η ιστορία μεροληπτεί άγρια. Προτιμά και απορρίπτει χωρίς εξήγηση και χωρίς να μας ρωτάει. Μεροληπτεί απέναντι στους ήρωες. Μεροληπτεί και απέναντι στους προδότες.
• Έτσι «θεοποιήθηκε»ο ηρωισμός του Λεωνίδα και των τριακοσίων. Ο Λεωνίδας έγινε ο super star σύγχρονων ιστορικά ανιστόρητων ιστορικών ταινιών. Ευτυχώς ο ίδιος δεν το ξέρει. Για τους 700 Θεσπιείς γράφτηκε μια απλή υποσημείωση. Κι ας έπεσαν μέχρις ενός πλάι στον ηρωικό αρχηγό τους Δημόφιλο. Οι Θεσπιείς ήταν παιδιά ενός κατώτερου Θεού.
Γιατί ο Λεωνίδας και όχι ο Δημόφιλος; Οι Σπαρτιάτες είχαν καλύτερη επικοινωνιακή πολιτική. Ηγεμόνευαν. Οι Θεσπιείς υπερασπίζονταν μια δεύτερη τη τάξει πόλη, τις Θεσπιές.
Έμεινε και μια επιγραφική υποσημείωση για το μάντη Μεγιστέα. Αν και είχε προβλέψει το κακό, έμεινε στη μάχη και σκοτώθηκε. Ίσως δεν είχε πολυπιστέψει τα εντόσθια των πτηνών και τον χρησμό τους.
Η ιστορία μερολήπτησε και με τους προδότες. Ο Εφιάλτης κέρδισε την προδοτική υστεροφημία. Οι άλλοι δυο, ο Ονήτης και ο Κορυδαλλός, ξεχάστηκαν. Είχαν κάποιο μέσο στην Αμφικτυονία.
• Το αληθινό δίδαγμα είναι σπουδαίο. Οι Θερμοπύλες είναι πάντα Θερμοπύλες της ευθύνης. Ο κίνδυνος σ’ αυτό τον τόπο είναι πάντα η προδοσία. Έρχεται από εκεί που δεν την περιμένεις και γι αυτό πρέπει πάντα να την υπολογίζεις.
• Η υπόθεση του plan x, του θλιβερού αυτού νάρκισσου, του Γιάνη με ένα νι μαζί με τους ακολούθους του, έναν Αμερικανό με χαζό ύφος κι ένα πονηρό Κορεάτη, δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται. Η επικινδυνότητα της ήταν προφανής. Το ερώτημα, όμως, που δεν έχει απαντηθεί και στο οποίο ακόμα δεν είμαι σίγουρος ήταν, αν επρόκειτο για ηλίθιους ή για εγκληματίες. Οι δύο εκδοχές έχουν ίσες πιθανότητες.
Η εκδοχή της ηλιθιότητας πλεονεκτεί όχι από αυτό καθεαυτό το plan x, αλλά από τον ύψιστο βαθμό γελοιότητας που αναδύεται αν κάποιος το διαβάσει προσεκτικά. Οι τύποι ήταν τόσο ανίκανοι που δε μπορούσαν να διαχειριστούν ούτε την εκτροπή. Είχαν προβλέψει, είπαν, «κινητά σε ψυγεία». Αοριστίες χωρίς ούτε υβρίδιο σχεδιασμού. Μπουρδολογούσαν ασύστολα.
Δεν είχαν καν την αίσθηση της αιδούς. Ο πρωθυπουργός μαζί με τον Καμμένο μασκαρευόντουσαν με στρατιωτικές στολές υπό το βλέμμα αμήχανων στρατηγών στο Πεντάγωνο. Υπό το φως των παραπάνω δεδομένων ήταν απλώς ηλίθιοι.
Η εκδοχή του εγκλήματος είναι, όμως, πολύ πιο σοβαρή. Αν μελετηθούν μία προς μία οι κινήσεις τους, οι μυστικές συσκέψεις εκτός Αθήνας, ο πρωτόγονος συνωμοτισμός τους, το γεγονός ότι το σχέδιο εκτροπής ανατέθηκε σε αλλοδαπούς, δείχνει ανθρώπους όχι μόνο άφρονες αλλά εγκληματίες.
Παίζαν στα ζάρια όχι μόνο την Ελλάδα και τους σύγχρονους πολίτες της, αλλά και τους ματωμένους αγώνες πολλών γενεών για τη Δημοκρατία.
• Ποιοι ήταν αυτοί οι κύριοι; Πού ξεφύτρωσαν; Πώς μπήκαν ανάμεσά μας; Γιατί δεν έχουν ακόμα συλληφθεί για προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας;
Το ερώτημα δεν ήταν τότε, όπως πολλοί νομίζουν, η δραχμή ή το ευρώ. Η δραχμή θα ήταν ένα λάθος, αλλά δεν θα ήταν έγκλημα αν γινόταν συντεταγμένα ενώπιον του Λαού, της Βουλής και της Ευρώπης και όχι συνωμοτικά μ’ αυτούς τους περίεργους.
Οι κύριοι αυτοί μεθόδευαν εν κρυπτώ την ασύντακτη κατάρρευση της χώρας. Την αιφνίδια διάλυσή της. Απεργάζονταν μια καταστροφή μπροστά στην οποία η μικρασιατική καταστροφή θα ωχριούσε. Ο κίνδυνος μας πέρασε ξώφαλτσα. Ο Τσίπρας αντιλήφθηκε βραδυφλεγώς ώρες, κυριολεκτώ ώρες, πριν την επέλευση του ολέθρου ότι μαζί με τη χώρα θα καταστρεφόταν και ο ίδιος. Η πλειονότητα των Ελλήνων δεν πήρε χαμπάρι. Ακόμη και τώρα είναι ανυποψίαστη παρά τις αποκαλύψεις.
• Ποτέ μέχρι τώρα δεν υποστήριξα την ποινικοποίηση της δημόσιας ζωής. Πολλοί άλλοι, και μαζί τους και εγώ, την έχουμε πολεμήσει δημόσια με κάθε τρόπο και αποφασιστικά στη δικηγορική μας πράξη. Εδώ όμως τα πράγματα διαφέρουν. Κάθε κανόνας έχει την εξαίρεσή του. Η Δικαιοσύνη πρέπει να επιληφθεί.
Εύχομαι οι κύριοι αυτοί να απαλλαγούν πανηγυρικά επικαλούμενοι ανικανότητα για καταλογισμό.
• Την κρίσιμη ώρα, ένα χρόνο πριν, την κατάσταση έσωσαν οι Θερμοπύλες της ευθύνης.
Πρώτα και κύρια το Ποτάμι και ο Σταύρος Θεοδωράκης. Ευρύτερα η αντιπολίτευση του ευρωπαϊκού δημοκρατικού τόξου. Δυστυχώς, η πραγματική ιστορία του καλοκαιριού του 2015 θα είναι μια υποσημείωση της ιστορίας, όπως έγινε με τους Θεσπιείς, το Δημόφιλο και το μάντη Μεγιστέα.
• Στις Θερμοπύλες της ευθύνης πρέπει να συμπαραταχθούν σήμερα όσοι αληθινά ενδιαφέρονται για την Ελλάδα και όχι μόνο για την πάρτη τους. Εάν δεν το κάνουμε, αν δεν τολμήσουμε, αν χαθούμε μέσα στις μικρές και άγονες αντιπαραθέσεις, μας περιμένει η μούντζα των αγέννητων γενεών
• Η πρόσφατη πρόταση του Ποταμιού είναι οδός διεξόδου. Θαρσείν χρη.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr