Μόνο στη Ρόδο: Αποστόλου Παύλου 50 (Ανάληψη)-Βενετοκλέων (Στάδιο ΔΙΑΓΟΡΑΣ)-Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ)-Λεωφόρος Κρεμαστής – Πηγές Καλλιθέας (από Μάιο-Οκτώβριο) & catering Γάμοι-Βαπτίσεις, Συνέδρια, Εκδηλώσεις
PANE DI CAPO – AT RHODES – ΣΤΗ ΡΟΔΟ – ΤΗΛ: 22410-69007
Πότε σουβλίσαμε τον αθώο οβελία (ναι, ναι, αυτόν που καμαρώναμε στην φάτνη τα προηγούμενα Χριστούγεννα, αυτόν τον ίδιο που ζέσταινε τον νεογέννητο Χριστούλη!), πότε αγοράσαμε αντιηλιακά, πότε ξαναστολίσαμε δέντρο, πότε ξεθύμανε το μπότοξ, πότε έφυγε το 2019…μήτε που το κατάλαβα. Είναι ως φαίνεται αυτό με τον χρόνο που τρέχει και που επιστημονικώς είναι σχετικός και όταν περνάμε ωραία πάει πιό γρήγορα ενώ όταν καθαρίζουμε πατάτες σέρνεται…ε, αυτό.
Κι ενώ εγώ όλο τον χρόνο, πάνω κάτω, «καθάριζα πατάτες», παρ΄όλα αυτά το δικό μου το ΄19 έτρεξε λες και ήμουν στις Μαλδίβες μαζί με την Μενεγάκη και πάρταρα σαν να μην υπήρχε αύριο! Παράαααλογο;!
Αλλά αύριο υπάρχει κι όποιος σας πει το αντίθετο ή δεν ξέρει τί του γίνεται ή σας δουλεύει ή είναι η Τζούλια Ρόμπερτς στο Pretty woman! Κι όχι μόνο υπάρχει, αλλά μας παρακολουθεί κιόλας! Ξεπετάγεται από εκεί που δεν το περιμένεις και μας κάνει «Τζαααα» χωρίς να μας έχει κάνει πριν ένα «κούκου», έτσι, για ξεκάρφωμα βρε αδερφέ…τρόποι μηδέν. Μπουρτζόβλαχος το αύριο.
Γιατί το αύριο είναι αυτός ο τύπος από τα φιλμ νουαρ, αυτός με την καμπαρντίνα και την ρεπούμπλικα, που κρύβεται στην σκοτεινή γωνία έξω από την πολυκατοικία μας, δίπλα από την καμμένη λάμπα του δήμου και γεμίζει άφιλτρες γόπες το πεζοδρόμιο.
Το αύριο είναι η τριτοξαδέρφη του κουμπάρου του γαμπρού του ηλεκτρολόγου μας από το σόι της γιαγιάς του μπαμπά μας από τον δεύτερο γάμο του, που θα έρθει να μας κάνει επίσκεψη ακάλεστη εκεί που έχουμε το σπίτι πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμένοι… Θα στρογγυλοκαθίσει στον καναπέ και δεν θα ξεκολλάει ούτε με βίντσι ενώ εμείς θα τρέχουμε με τα βρακιά στο χέρι και θα ψάχνουμε το βάζο με το νεραντζάκι που είχαμε πάρει από τον ισθμό της Κορίνθου όταν αυτός ήταν ακόμα στάση για κατούρημα!
Το αύριο είναι εκεί έξω σας λέω…σαν το μαύρο άστρο του Star wars, με τον Νταρθ Βέιντερ στο τιμόνι, πιωμένο, λιώμα, λιάρδα, να έρχεται κατά πάνω μας βαριανασαίνοντας σκορδίλα και στον δρόμο να μαλώνουν με τον κομήτη του Χάλεϊ ποιός θα μας κονιορτοποιήσει καλύτερα!
Τέτοιες μέρες όλοι θα σας μιλήσουν για το υπέροχο σήμερα, τα χαρούμενα παιδάκια που σαν αφηνιασμένες αγέλες γκνου σε παροξυσμό οργώνουν τα παιχνιδάδικα και τα θεματικά πάρκα με τα ξωτικά και τους part time Αιβασίληδες. Θα σας μιλήσουν, ως άλλη Μις Κόσμος, για την αγάπη και την παγκόσμια ειρήνη. (Κι άμα έχει δύο μέτρα πόδι και μάτι γιαλέντζα όλα σου τα προβλήματα είναι η αγάπη και η παγκόσμια ειρήνη, δεν είναι;)
Θα σας μιλήσουν για τις αναμνήσεις από τα δικά τους υπέροχα, μαγικά , παιδικά απαραιτήτως χιονισμένα Χριστούγεννα, με τις λεπτεπίλεπτες γυάλινες μπάλες στα μπαμπάκια, την μαμά τους που μύριζε κανελογαρύφαλλο και φορούσε μιά λευκή δαντελωτή ποδιά και μπικουτί για να της κρατήσει η μπούκλα το βράδυ και τα οικογενειακά τραπέζια με το σόι που τελείωναν με αγκαλιές φιλιά και αγάααπη, πολύ αγάαααπη(Τώρα που στο τέλος πλακώνονται για τα πολιτικά και για ένα χωραφάκι στο Διαφάνι, κολλητά στο κτήμα της Λενιώς, έτερον εκάτερον…)
Θα θυμηθούν την διαφήμιση γνωστού αναψυκτικού κι ένα δάκρυ θα κυλήσει στο μάγουλο, θα θυμηθούν τον Εμπενέζερ Σκρούτζ που είδε το φώς το αληθινό αφού πρώτα τα είδε όλα, θα θυμηθούν τα λαμπιόνια της πόλης, το Μινιόν, το φλουρί που πάντα κέρδιζε ο μικρότερος του σογιού, τα κάλαντα με την μελόντικα σε γειτονιές χωρίς εγκληματικότητα και χωρίς σωματοφύλακες τους γονείς και το πρώτο πεντοχίλιαρο του κουβαρντά θείου που μαλώνανε ποιος θα πρωτοβρεθεί στην πόρτα του μη τυχόν και το δώσει αλλού… Ωραίο που είναι το σήμερα του χθες! Δέν είναι;
Τώρα γιατί εγώ αποφάσισα φέτος (γιά όσο φέτος μας απομένει τέλος πάντων) να σας μιλήσω για το αύριο, δεν ξεύρω…γι΄αυτό δεν θα σας φοβίσω άλλο…έτσι κι αλλιώς δεν είμαι ο Σπίλμπεργκ και ούτε και γω ξέρω τί θα συμβεί αύριο…Αφού αυτό το συγκεκριμένο αύριο εκτός που δεν έχει αύριο, είναι και άγνωστο πανάθεμά το.
Οπότε ας χαρούμε το σήμερα και ότι σας είπα για το αύριο … νερό κι αλάτι. Το έχει πεί πολύ ωραία και η Σκάρλετ ο’Χάρα…αλλά καλύτερα από όλους το έχει πει τραγουδιστά η Ντόρις Ντέι και κέρδισε και ΟΣΚΑΡ…οπότε κάτι παραπάνω θα ξέρει από μένα!
Λοιπόν, δυναμώστε τον ήχο και απολαύστε…κι ότι είναι να γίνει θα γίνει…
΄Αλλωστε σας το έχω ξαναπεί νομίζω, μέσα στα τόσα που σας έχω πει, πως το σήμερα είναι το αύριο του χθες… Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Παράαααλογο;;; Δεν απαντά! Άρα λογικό!
