Το ’68, στις πυρωμένες μέρες του γαλλικού Μάη, γηραιά γαλλίδα δημοσιογράφος περπατούσε στο δρόμο, εν μέσω διαδηλώσεων, με συνομήλικη φίλη της.
Ξάφνου μπροστά τους παρουσιάζεται νεαρός, με μαντήλι στο πρόσωπο, που κρατούσε στα χέρια του κοκτέιλ μολότωφ και τους λέει σαρκαστικά: “Φύγετε καλές μου κυρίες, αυτά δεν είναι για την ευαίσθητη ψυχή σας”.
Η δημοσιογράφος και η φίλη της – όπως έγραψε – κοιτάχτηκαν και ξέσπασαν στα γέλια. Αυτές είχαν δει ως κοριτσάκια πραγματικές βόμβες από τα γερμανικά αεροπλάνα, είχαν δει κτήρια να ανατινάζονται στον αέρα και να γίνονται ερείπια, είχαν δει μιλιούνια σκοτωμένων, ξεκοιλιασμένων, μακελεμένων ή αποστεωμένων από την πείνα, ανθρώπων…
Γιατί το θυμήθηκα τώρα αυτό; Για όλο αυτό το ξέσκισμα που έφαγε στα social media η Αρβελέρ, επειδή τόλμησε να πει “έχω δει την κατοχή και όταν μου λένε κρίση γελάω!”
