• Με το τέλος της αξιολόγησης θα πάρει σάρκα και οστά η διαδικασία μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ. Τις υπόκωφες βουές αυτής της κατεύθυνσης τις έχουμε νιώσει από καιρό και τις είχα υπογραμμίσει αρκετές φορές σε προηγούμενα άρθρα μου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μεταλλαχθεί σε κάτι που θα θυμίζει ακόμα περισσότερο τις κακές στιγμές του πάλαι ποτέ «πρώτη φορά ΠΑΣΟΚ».
Ήδη διαβάζουμε για τη «μεγάλη συγκίνηση» που νιώθει ο Πρωθυπουργός για την επέτειο των 20 ετών από το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου. Ύστερο δάκρυ.
Η διαφορά του πρώην ΣΥΡΙΖΑ με τον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είναι καθόλου ασήμαντη. Στην θέση της ρητορικής, που στηρίζεται στο δόγμα «αυτό που κάνουμε δεν το πιστεύουμε», θα κυριαρχήσει μια νέα απατηλή ρητορική. «Αυτό που κάνουμε υπηρετεί την κοινωνική δικαιοσύνη και την ανάπτυξη». Αν είναι λίγο δεξιό δεν πειράζει.
Με την μετάλλαξη ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει και θα επεκτείνει τον τακτικισμό της διατήρησης της εξουσίας με ένα νέο αφήγημα στα χείλη των στελεχών του. Μην σας κουράζω με ονόματα, θα τα έχετε ήδη διαβάσει και στην πορεία θα ακουστούν και άλλα.
• Πρέπει με ειλικρίνεια να σημειώσω ότι για τη χώρα η μετάλλαξη αυτή, με κορωνίδα την ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωομάδα των σοσιαλιστών, δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό. Ίσως δημιουργήσει κάποιες αναλαμπές ανάσχεσης του ραγδαίου ρυθμού της άλλης μετάλλαξης που ζούμε. Της τριτοκοσμικής μετάλλαξης της χώρας. Για το πολιτικό σύστημα, όμως, σε συνδυασμό με τον εκλογικό νόμο που κυοφορείται, τα δεδομένα που θα δημιουργηθούν θα αλλάξουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την μορφολογία της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Το τοπίο δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί, επομένως δεν μπορούμε ακόμα να πούμε περισσότερα.
• Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ μου έφερε στο νου το γονιδιακό θαύμα της φύσης που συντελείται με τους γυρίνους. Όσα αυγά αμφιβίων γλιτώσουν από τα πεινασμένα πουλιά, γίνονται γυρίνοι. Τα μικρά αυτά γλοιώδη πλάσματα, που έχουν σωματότυπο άμορφης μάζας, ζουν μέσα στο νερό και αναπνέουν με βράγχια. Όσοι γυρίνοι επιβιώσουν, ενηλικιωνόμενοι σταδιακά, βγάζουν πόδια, αποβάλλουν τα βράγχια, αποκτούν πνεύμονες και η ουρά τους μαραίνεται. Γίνονται βάτραχοι. Σε μια άλλη παραλλαγή αμφίβιας ζωής γίνονται πράσινοι φρύνοι. Έτσι συμβαίνει σήμερα με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δυο πρώτες αναλαμπές της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κ. Τρύφων και τα υδροπλάνα.
• Ο κ. Τρύφων Αλεξιάδης, πρώην έφορος στο επάγγελμα, είναι ο υπουργός των Οικονομικών, αρμόδιος για τα δημόσια έσοδα και τους φόρους. Είναι ο κύριος που πρόσφατα έκανε την δήλωση ότι «τα πράγματα είναι άσχημα αλλά θα γίνουν ακόμα χειρότερα». Από τότε κρέμομαι από τα χείλη του με αγωνία. Περιμένοντας την επόμενη δήλωση ότι «τα πράγματα έγιναν χειρότερα, αλλά θα γίνουν μαντάρα», «τα πράγματα έγιναν μαντάρα, αλλά θα γίνουν κόλαση», «ζήτω η Μπολιβαριανή Βενεζουέλα».
Ανεξάρτητα, όμως, από την παραπάνω δήλωση και το χαιρέκακο χαμόγελο του κ. Τρύφωνα όταν ανακοινώνει φόρους, ένα χαμόγελο που πραγματικά μου τη δίνει, κατά τα λοιπά είναι έντιμος άνθρωπος και έντιμος δημόσιος λειτουργός. Ιδιότητες που δεν είναι αυτονόητες πλέον. Είναι ο αρχιτέκτονας της πρώτης αναλαμπής.
Αποφάσισε την μεταστέγαση του υπουργείου Οικονομικών στο κτίριο Κεράνης στην λεωφόρο Θηβών, στο Ρέντη. Οι συντεχνίες πέσαν να τον φάνε. Τι δεν είπαν; Δεν υπήρξε μπούρδα που να μην είπαν. Ότι οι τοίχοι, λόγω του παρελθόντος του κτιρίου ως καπναποθήκης, είναι ποτισμένοι με νικοτίνη και θα βλάψουν την υγεία τους. Ότι ο Ρέντης τους πέφτει μακριά και πώς θα φτάσουν εκεί, λες και στο Ρέντη ζει μια άλλη, διαφορετική φυλή Ελλήνων, ανάξια της περιωπής των εφοριακών. Λίγη ντροπή. Ο κ. Αλεξιάδης δεν μάσησε. Είναι η πρώτη σύγκρουση με συντεχνία κατά την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Αν αυτή η σύγκρουση αποφέρει, όπως φαίνεται, έστω και μια μικρή εξοικονόμηση, στον κ. Αλεξιάδη αναλογεί ένα μεγάλο μπράβο. Χωρίς ναι μεν και αλλά.
• Αλγεινή εντύπωση προκάλεσε ο Γενικός Γραμματέας Δημοσίων Εσόδων κ. Πιτσιλής, ο οποίος ανερυθρίαστα δήλωσε, διαφωνώντας με τον υπουργό του, ότι «οι υπάλληλοι δεν είναι εμπορεύματα για να τους πηγαίνεις αλλού». Με αυτήν την δήλωση πληροφορηθήκαμε την ύπαρξη του κ. Πιτσιλή, που διαδέχθηκε τον κ. Σπινέλλη, τον κ. Θεοχάρη, την κ. Σαβαϊδου, ανθρώπους δηλαδή με τους οποίους μπορεί να συμφωνεί κάποιος ή να διαφωνεί, αλλά η σοβαρότητά τους δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, όπως η σοβαρότητα του κ. Πιτσιλή. Ο κύριος αυτός είναι ακόμα στην θέση του. Δεν έχει παραιτηθεί, γιατί δεν υπάρχει τσίπα. Είμαι σίγουρος ότι δεν θα δίσταζε να πει ότι είναι αρμόδιος για τα έσοδα και όχι τα έξοδα, τα οποία γι’ αυτόν τον λόγο δεν τον ενδιαφέρουν. Ο κ. Αλεξιάδης, ως πρώην έφορος, ξέρει το μυστικό. Τους κοπανατζήδες στις καφετέριες της πλατείας του Συντάγματος αλλά και τις «δουλίτσες» που γίνονται εκεί και χάνονται μέσα στην πολυκοσμία. Δύσκολα πράγματα και τα δυο για την λεωφόρο Θηβών.
• Η δεύτερη αναλαμπή της μετάλλαξης είναι η αδειοδότηση των υδατοδρομίων της Κέρκυρας και της Πύλου. Οι επερχόμενες πτήσεις υδροπλάνων στις ομορφιές της δυτικής Ελλάδας. Επιτέλους μια επένδυση. Επιτέλους μια σωστή απόφαση εν μέσω του χάους και της παράνοιας.
• Όταν γίνουν τα εγκαίνια στην λεωφόρο Θηβών, ο κ. Αλεξιάδης θα σπάσει το ρόδι και θα μπει με το δεξί.
Τον ξαναφέρνω στο μυαλό μου να χαμογελάει στα κυβερνητικά έδρανα, όταν σε λίγες μέρες ψηφιστεί κάθε είδος πιθανού και απίθανου φόρου. Από πού θα τους εισπράξει τους φόρους αυτούς δεν φαίνεται να τον απασχολεί.
Ίσως, όμως, στο μέλλον αντιληφθεί ότι, εκτός από την μεταστέγαση του υπουργείου Οικονομικών, υπάρχουν και άλλες κρατικές δαπάνες που συντηρούνται από τις συντεχνίες.
Ο κ. Καρκατσούλης, σε άρθρο του στο iporta, τις υπολογίζει εμπεριστατωμένα σε 5 δις σε βάθος τριετίας. Όσο και ο ΕΝΦΙΑ. Δεν είδα τον κ. Αλεξιάδη να αντιδρά σε αυτούς τους υπολογισμούς, τους οποίους το ΠΟΤΑΜΙ έχει εδώ και πολύ καιρό δημοσιοποιήσει.
Δεν τον είδα να αντιδρά σε δημόσια δήλωση Προέδρου Εμπορικού Συλλόγου ενός μεγάλου νησιού, που κήρυξε την ανεξαρτησία της νήσου, δηλώνοντας άφοβα ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι λοιποί έμποροι του νησιού θα κόβουν απόδειξη μόνο όταν έρχεται στο νησί, μια φορά το χρόνο, κλιμάκιο ελεγκτών. Ποτέ άλλοτε. Μια δήλωση ανεπίτρεπτη και προσβλητική για τα «κορόιδα» που πληρώνουν αγόγγυστα.
• Γενικός Γραμματέας Εσόδων είναι ο κ. Πιτσιλής. «Πώς να το κρύψωμεν άλλωστε;», έλεγε κάποτε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr