Ένα, δύο, τρία, τέσσερα…κάπως έτσι αρχίζει το μέτρημα της ζωής…
Με ανάσες…σε μέρες, σε μήνες, σε χρόνια…
Μισός αιώνας…Ναι, συνειδητοποιείς ξαφνικά πως έχεις διανύσει μισό αιώνα ζώσων στιγμών και πως σου υπολείπονται πoλύ λιγότερες απ’όσες έχεις ζήσει μέχρι τώρα…
Και τι κάνεις;
Τότε είναι, που αρχίζει η μάχη.
Τρέχεις να προλάβεις όσα ανέβαλλες μέχρι τώρα.
Κι ο χρόνος βγαίνει ο θριαμβευτής σε όλα.
Γιατί τον σπατάλησες σε παράλογες σκέψεις, σε ανούσιες συζητήσεις, σε ρηχούς ανθρώπους και κυρίως σε άτομα, που δεν άγγιζες την καρδιά τους…
Ο χρόνος φεύγει, κυλά ασταμάτητα σε μια ροή αδιάκοπη, αδιαφορώντας για τις αδυναμίες και τις αγωνίες των ανθρώπων, σαν το ποτάμι που ρέει ατέρμονα.
Ένας σκοτεινός ωκεανός, που μέσα του ταξιδεύει το Σύμπαν, η πιο σκοτεινή, ασαφής και αινιγματική ανθρώπινη σκέψη.
Ρέουσα πραγματικότητα, ο χρόνος!κι αυτό το γνώριζαν από την αρχαιότητα οι άνθρωποι!
Κι έτσι μετρούσαν το κύλισμά του, με κλεψύδρες …
Ερμής, ‘Ηρων ή Κτησίβιος ;
Όποιος και να τελειοποίησε την κλεψύδρα, το κύλισμα των ωρών γίνεται ισόχρονα ανάμεσα στα δυο δοχεία.
“Κλέφτης του νερού “, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης, η κλεψύδρα ήταν γνωστή εκτός της Αρχαίας Ελλάδος και στην Κίνα, στην Βαβυλώνα και την Αίγυπτο.
Η πρώτη κλεψύδρα κατασκευάζεται γύρω στο 1800 π.Χ. από τον Αιγύπτιο Φαραώ Αμενεμχέτ .
Στη συνέχεια το νερό αντικαθίσταται από άμμο.
Πάντα όμως, με την κλεψύδρα εκεί να μετρά τον κλέφτη το χρόνο…και να θυμίζει πως ο χρόνος κινείται σε μια ακίνητη αιωνιότητα.
Η αμμοκλεψύδρα επινοήθηκε από τον Γάλλο μοναχό Λουιπράν τον 8ο μ.Χ. αιώνα.
Για πρώτη φορά χρησιμοποιείται σαν ρολόι, κλεψύδρα σε αγώνες σκακιού στο Λονδίνο.
Είκοσι κινήσεις σε δύο ώρες.
Το ημερολόγιο έγραφε: Ιούνιος 1862.
Δε μας φοβίζει, που γυρίζει της κλεψύδρας η άμμος, αρκεί το ΤΩΡΑ να γεμίζει με ουσία και όνειρα!
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παραλογισμούς, μικρότητες, ανοησίες, ρηχότητες…
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά!
Κι αν τρέχω βιαστική κάποιες φορές, είναι μόνο γιατί αδημονώ να ζήσω!
Να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει!
Και αν ακόμα δεν σας έπεισα για το χρόνο τον κλέφτη, θα σας πείσει η μουσική , ο καλύτερος τρόπος να χωνέψουμε το χρόνο.
“Μα πώς να χωρέσει ο χρόνος σε μια ευχή
παράξενο παιχνίδι είναι η ζωή
την κλεψύδρα να γυρνούσα κι ότι βγει
αρκεί να ξαναρχίζαν όλα απ’την αρχή…
“Ονιράμα: “ΚΛΕΨΥΔΡΑ”