• Στη πολιτική διαδρομή της χώρας πάντα υπήρχαν οι «γελωτοποιοί». Πρόκειται για όσους δεν έχουν την απαιτούμενη παιδεία και τον απαιτούμενο αυτοσεβασμό στην άσκηση της εξουσίας. Δεν γνωρίζουν τη διάκριση μεταξύ αξιοπρέπειας και γελοιότητας.
Θυμάμαι έναν «εθνικόφρονα» υπουργό της Δεξιάς, πιο εθνικόφρων πεθαίνεις, που χαρτόπαιζε μέχρι τα ξημερώματα στην αίθουσα συσκέψεων του υπουργείου του.
Θυμάμαι την περίφημη ρήση του μακαρίτη Μένιου Κουτσόγιωργα «δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε». Αυτός εδικαιούτο δια να ομιλεί και είδαμε που κατέληξε.
Θυμάμαι έναν άλλο υπουργό που πίστευε ότι ήταν ακαταμάχητος γόης, γκομένιζε όπου στεκόταν και όπου βρισκόταν μέσα στα Υπουργεία με τόσο άγαρμπο τρόπο, που μόνο αληθινά απελπισμένες υπάρξεις θα μπορούσαν να υποκύψουν.
Θυμάμαι τον απίστευτο κύκλο στην αυλή του καταρρέοντος Αντρέα, με τον μάγο, τις αεροσυνοδούς, τον γελωτοποιό και τον πιλότο. Περιστοιχίζονταν από ένα θλιβερό και λιγδερό σινάφι υπουργησίμων, που κρεμόντουσαν από τη φούστα της πανίσχυρης τότε Δήμητρας.
Θυμάμαι τον υπουργό και φίλο του Κώστα Καραμανλή, εκείνον με τους λεπτεπίλεπτους τρόπους και τις λεπτεπίλεπτες προτιμήσεις, που φωτογραφιζόταν ημίγυμνος με τις πετσέτες σε lifestyle περιοδικά, πλάι στο πολυτελές τζακούζι.
Θυμάμαι τον άλλο διάττοντα αστέρα του καραμανλικού στερεώματος. Έναν αμαθή τύπο που το έπαιζε έξυπνος. Τον έφαγε και αυτόν η μαρμάγκα του Βατοπεδίου. Επιδείκνυε την βίλα του, συνοδευόμενος από παρατρεχάμενους, που του κρατούσαν τις ομπρέλες μην βραχεί η χάρη του. Ήταν ο κύριος πανίσχυρος των ημερών.
Φυσικά και θυμάμαι τους παραμυθένιους γάμους του κ. Άκη στο Four Seasons των Παρισίων. Σήμερα φιλοξενείται στην VIP τέταρτη πτέρυγα των φυλακών Κορυδαλλού. Αλλά και τα καμώματα και την μεγαλομανία της συζύγου του, που αφέθηκε πρόσφατα ελεύθερη ως πάσχουσα ψυχικώς, έχοντας κερδίσει δια βίου το προσωνύμιο, με το οποίο την έλουσε μια περαστική «άντε ρε βλαχάρα».
Θυμάμαι τέλος, μεταξύ πολλών άλλων, τα ταξίδια του κ. Σαρτζετάκη.
• Όσο πολλά όμως και αν φαίνονται τα παραπάνω, αριθμητικά τουλάχιστον ήταν η εξαίρεση.
Οι περισσότεροι πολιτικοί, ανεξάρτητα από το αν ήταν πετυχημένοι ή αποτυχημένοι, έντιμοι ή ανέντιμοι, αποτελεσματικοί ή αναποτελεσματικοί, κράτησαν ένα επίπεδο εξωτερικής τουλάχιστον σοβαρότητας. Η σιωπηρή συνθήκη της προστασίας του κύρους των θεσμών ήταν κανόνας. Είχε τις εξαιρέσεις του αλλά ίσχυε. Ιδιαίτερα στην κοινοβουλευτική διαδικασία, μέχρι να μας προκύψει η Ζωή, η ένταση είχε ένα όριο ευπρέπειας, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές. Την περιφρουρούσαν με ιδιαίτερη επιμέλεια οι εκάστοτε Πρόεδροι της Βουλής των Ελλήνων.
Αυτό που συμβαίνει όμως σήμερα, έχει ξεφύγει από κάθε όριο. Ίσως είναι μεγαλύτερο έγκλημα από την κατάρρευση της οικονομίας. Από αλλού το περιμέναμε και από αλλού το βρήκαμε. Το περιμέναμε από τη Χρυσή Αυγή και μας ήρθε από το ΣΥΡΙΖΑ. Διακωμωδούν τους θεσμούς. Πλήττουν ανενδοίαστα το κύρος τους. Δεν διστάζουν να τους κουρελιάζουν με πράξεις, με δηλώσεις, με πρακτικές, με γελοιότητες επενδεδυμένες σε ακατάληπτες πολιτικές απόψεις. Το πράγμα έχει πάρει τη μορφή επιδημίας.
Σε μεγάλο βαθμό η απαξίωση των θεσμών, στα μάτια των πολιτών αυξάνει ραγδαία, προσβάλλοντας το ανοσοποιητικό σύστημα της ελληνικής κοινωνίας. Οι πολίτες δεν εκπλήσσονται από τίποτα και από κανέναν. Παραμένουν απαθείς και στα πιο ακαλαίσθητα ατοπήματα. Όταν οι μπαχαλάκηδες είναι στην εξουσία, η εξουσία θα γίνει μπάχαλο. Τι άλλο μπορεί κανείς να περιμένει;
• Ο Πρόεδρος της Βουλής προσλαμβάνει ως σύμβουλο, λαϊκό τραγουδιστή, το σουξέ του οποίου είναι «άσε το λεβιέ, πιάσε το λεβιέ». Ο Πρωθυπουργός προσλαμβάνει ως σύμβουλο στρατηγικού σχεδιασμού έναν κύριο στο βιογραφικό του οποίου το μοναδικό προσόν είναι ο έρωτάς του για την κ. Ελένη Μενεγάκη.
Ένα απερίγραπτο μπουλούκι συγγενών, κολλητών, συζύγων και συντρόφων έχει καταλάβει χωρίς κριτήρια τον ευρύτερο κρατικό μηχανισμό. Δεν γινόντουσαν αυτά παλιά; Γινόντουσαν. Ως κακή εξαίρεση. Αυτό που γίνεται σήμερα δεν έχει γίνει ποτέ. Tο λέω μετά λόγου γνώσεως.
Αποκορύφωμα, το ζεύγος υπουργών στη Κυβέρνηση. H παγκόσμια αυτή πρωτοτυπία. Όταν απομακρύνθηκε από τη Κυβέρνηση η σύζυγος, έγινε Αντιπρόεδρος της Βουλής, για να μην χάσει η βενετιά βελόνι και να μην χωρίσει το ζευγάρι.
Ο Υπουργός Ναυτιλίας είχε δηλώσει ότι δεν γνώριζε την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ.
Η κυρία του, ότι οι μετανάστες λιάζονταν.
Ο Υπουργός Διεθνών Εξωτερικών Σχέσεων, ότι η ανάπτυξη της χώρας θα στηριχθεί στους πλούσιους Σύριους μετανάστες που θα φέρουν εδώ τα λεφτά τους για να επενδύσουν σε ακίνητα.
Κυβερνητικοί παράγοντες συναναστρέφονται και περιθάλπουν, μασκοφόρους και μπαχαλάκηδες, υπό το ένδυμα των αλληλέγγυων.
Υπουργός βγήκε και είπε ότι αν δεν λυθεί το ελληνοτουρκικό θα γίνει πόλεμος.
Υπουργός έσπασε «κατά λάθος» την εθνική γραμμή δεκαετιών στο θέμα της Μακεδονίας. Την άλλη μέρα βγήκαν διάφοροι να πουν ότι έχουν την ίδια άποψη.
Ο Υπουργός Παιδείας με υφυπουργό τον κ. Πελεγρίνη, εκδίδει εγκυκλίους υποστηρίζοντας ότι πριν το 1821 δεν υπήρχαν Έλληνες.
Ο κ. Καμμένος, με στολή παραλλαγής, μας είπε ότι μετά το Πάσχα βγαίνουμε από το Μνημόνιο και εκτοξευόμαστε.
Οι φωτογραφικές διατάξεις πάνε σύννεφο προκαλώντας τη δυσφορία ακόμα και του Προέδρου της Βουλής. Η νομοθετική ρουσφετοκρατία οργιάζει σε έκταση πρωτοφανή. Διατάξεις ρουσφετιών παρεισέφρησαν ακόμα και στον νόμο για την αεροπορική συνεργασία Ελλάδας και Νέας Ζηλανδίας. Έχει χαθεί ο λογαριασμός. Πρόσφατα ήρθε τροπολογία για να γίνει καθηγήτρια στο Πολυτεχνείο η κ. Περιστέρα.
Πρόκειται για τη ραψωδία της παράνοιας.
• Άφησα τελευταίο τον κ. Πολάκη. Αγόρευε λίγο πριν ή λίγο μετά, από την επίθεση άλλου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στον Γιάννη Μανιάτη. Ο βουλευτής κραύγαζε δημόσια «Τι με κοιτάς έτσι, με γουστάρεις;». Ξεχωρίζω τον κ. Πολάκη ως φωτογραφία της σημερινής παρακμής.
Πριν αναλάβει Υπουργός, είχε δηλώσει χωρίς να ιδρώσει το αυτί κανενός Εισαγγελέα, ότι όταν ήταν Δήμαρχος κρατούσε ένα τεφτέρι στο οποίο κατέγραφε μαύρες εισπράξεις και μαύρες πληρωμές του Δήμου. «Πώς αλλιώς θα πετύχαινα το έργο μου» διερωτήθηκε δημόσια. Αυτός ο κύριος επιβραβεύτηκε με το υπουργικό χαρτοφυλάκιο της Υγείας, δίνοντας το παράδειγμα της μαύρης διαχείρισης και επομένως της φοροδιαφυγής σε όλο το κρατικό σύστημα και σε όλους τους Έλληνες. Ίσως γι’ αυτό φοράει τη μαύρη πουκαμίσα της λεβεντογέννας. Αυτή είναι η δική του στολή παραλλαγής. Η υπόλοιπη συμπεριφορά του σηματοδοτεί την αντίληψη της νέας εξουσίας. Αποκάλεσε τους δημοσιογράφους «σκυλιά». Κάποιον απείλησε ότι θα τον χώσει τρία μέτρα κάτω από τη γη και άλλα παρόμοια. Τόλμησαν να του ασκήσουν κριτική, επειδή κατήργησε τη μοριοδότηση και τη σειρά προσλήψεων των γιατρών σε μονάδες του ΕΣΥ. «Έφτιαξε» ο ίδιος τον κατάλογο στο γραφείο του και το έβρισκε πολύ φυσικό. Εξουσία είμαι ότι γουστάρω κάνω. Ποιό ΑΣΕΠ; Ποιά μόρια; Ο νόμος του Πολάκη.
Αποκάλεσε τους δημοσιογράφους «σκυλιά» και γιατί σχολίασαν υπόθεση εξαδέρφης του. Την καθυστέρηση στον έλεγχό της. Η υπόθεση δεν έχει ακόμα κριθεί και ας αφορά τον θάνατο ενός παιδιού και την κλοπή ναρκωτικών από το φαρμακείο του Νοσοκομείου.
Μετά ταύτα, ο κ. Πολάκης παραμένει υπουργός και χαίρει της απόλυτης εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού.
• Το τελευταίο καταφύγιο της δημοκρατίας δεν είναι οι νόμοι. Είναι η ντροπή. Όταν δεν υπάρχει το αίσθημα της ντροπής, η παρακμή καλπάζει.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr