Η Έκθεση πραγματοποείται στο Καστέλο της Ρόδου και θα δαρκέσει μέχρι το φθινόπωρο. Διαβάστε τι έγραψε στο iPorta.gr ο Πάνος Βενέρης.
Με την ευκαιρία της πολύ σημαντικής έκθεσης για τον Άγγλο ναύαρχο που πραγματοποιείται στο Παλάτι του Μαγίστρου στη Ρόδο, υπό την αιγίδα του Μουσείου Αικατερίνης Λασκαρίδη, παίρνω τη σκυτάλη να σας μιλήσω για τον Οράτιο Νέλσον, τον «θρύλο των θαλασσών», τον «θεό του πολέμου» την εποχή των Ναπολεόντιων Πολέμων, τον άνθρωπο που επέβαλε ως κυρίαρχο των θαλασσών την Μεγάλη Βρετανία και αναδείχθηκε μετά τον θάνατό του εθνικός ήρωας.
Ο Οράτιος Νέλσον(1758-1805) γεννήθηκε στο Μπέρνχαμ του Νόρφολκ, το έκτο κατά σειρά παιδί (από τα έντεκα της οικογένειας) του αιδεσιμότατου Έντμουντ Νέλσον και της Κάθριν Σάκλινγκ, ανιψιάς του Βρετανού Πρωθυπουργού Σερ Ρόμπερτ Γουόλπολ, και μεγάλωσε σε ένα λόγιο και φτωχικό περιβάλλον. Ο άνθρωπος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του ήταν ο αδελφός της μητέρας του Πλοίαρχος Μόρις Σάκλινγκ.
Ο Οράτιος έχασε τη μητέρα του στην ηλικία των δώδεκα ετών και τότε ο θείος του τον πήρε μαζί του στο καράβι, το οποίο κυβερνούσε, με τον βαθμό του ναυτικού δόκιμου. Συνέχισε με άλλο πλοίο και προορισμό τις Ινδίες, διέσχισε δύο φορές τον Ατλαντικό ωκεανό και πήρε μέρος ως τιμονιέρης στην αποτυχημένη αποστολή στον Αρκτικό Κύκλο, γνωστή ως «Βορειοδυτικό Πέρασμα», σε μια προσπάθεια να ανακαλυφθεί δρόμος προς τις Ινδίες.
Η πορεία του συνεχίστηκε, έδωσε εξετάσεις και έγινε ανθυποπλοίαρχος, ενώ οι εξαιρετικές του ικανότητες φάνηκαν στην εμπλοκή της Βρετανίας στον Πόλεμο Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ, σε ηλικία μόλις είκοσι ετών, έχοντας φθάσει στον βαθμό του Πλοιάρχου.
Ένα πρόβλημα υγείας (μάλλον ελονοσία που άρπαξε στη Μεσόγειο) τον ανάγκασε να επιστρέψει στο Λονδίνο, γύρω στα 1780, αλλά γρήγορα επέστρεψε και υπηρέτησε ως Πλοίαρχος μέχρι το τέλος του πολέμου.
Το 1787, ταξιδεύοντας για τις Ινδίες, γνώρισε την Φράνσες Νέσμπιτ και την παντρεύτηκε στη νήσο Νέβις.
Το 1793, ήδη ώριμος ναυτικός ηγέτης, συμμετέχοντας στην άμυνα της Τουλόν κατά των Γάλλων επαναστατών(μεταξύ τους και ο Ναπολέων Βοναπάρτης, τότε νεαρός αξιωματικός του Πυροβολικού), στέλνεται στην Νάπολη να φέρει ενισχύσεις. Εκεί, τον βοηθά ο Βρετανός πληρεξούσιος Σερ Ουίλιαμ Χάμιλτον και συναντά και την σύζυγό του Έμμα.
Την επόμενη χρονιά χάνει το ένα του μάτι απο εχθρική σφαίρα, κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Κάλβι.
Το ναυτικό μέλλον του Ορατίου Νέλσον γράφεται σιγά-σιγά με χρυσά γράμματα. Με ναύαρχο τον Τζέρβις, ο Οράτιος γίνεται Αρχιπλοίαρχος και, μετά τις κατάξηρά ήττες των Γάλλων, ο αγγλικός στόλος κατακτά το Γιβραλτάρ.
Μετά την νικηφόρα ναυμαχία του Αγίου Βικεντίου(1797) ο Οράτιος γίνεται Υποναύαρχος και τού απονέμεται ο τίτλος του Ιππότη του Μπάθ, για το θάρρος και την τόλμη που επέδειξε. Στη συνέχεια πήρε μέρος στην ατυχή ναυμαχία της Τενρίφης, όπου έχασε το δεξί του χέρι από κανονιά.
Στη ναυμαχία του Νείλου ( Αύγουστος 1798) κατατρόπωσε το γαλλικό ναυτικό και ονομάστηκε «βαρώνος του Νείλου». Τιμημένος νικητής, οδήγησε τη μοίρα του στην Νάπολη για ανεφοδιασμό, για να απολαύσει μια ιδιαίτερα τιμητική γιορτή υποδοχής ήρωα, οργανωμένη από την Λαίδη Έμμα Χάμιλτον.
Και τότε, ο τυφλός έρωτας σαΐτεψε και τους δύο, τους παρέσυρε σε μια θυελλώδη και παράνομη σχέση, από την οποία γεννήθηκε μια κόρη, η πατρότητα της οποίας κρατήθηκε μυστική.
Οι καπνοί αυτής της φωτιάς έφτασαν και στο Λονδίνο, αλλά ο Νέλσον ήταν ο αναμφισβήτητος ήρωας και τού συγχώρεσαν αυτή την ανάρμοστη συμπεριφορά και τον υποδέχτηκαν σαν ήρωα και του ανέθεσαν την υπαρχηγία της μοίρας του Αγγλικού στόλου.
Το 1803 είναι αρχηγός του Αγγλικού στόλου στη Μεσόγειο, επιφορτισμένος με τον αποκλεισμό της Τουλόν, με σκοπό να εμποδίσει τους Γάλλους να ενωθούν με τον στόλο των Ισπανών.
Στις 21 Οκτωβρίου 1805, οι αντίπαλοι στόλοι Αγγλων-Γάλλων+Ισπανών συναντήθηκαν στο τραγικό για τη ζωή του Νέλσον, Τραφάλγκαρ. Δεν δίστασε στιγμή και βρέθηκε μπροστά απ’ όλους, φορώντας τη στολή με τα παράσημά του, αρνούμενος να παρακολουθήσει τη ναυμαχία «εκ των όπισθεν και ασφαλώς».
Ένα εχθρικό βλήμα βρήκε τον αριστερό του ώμο, διαπέρασε τον πνεύμονά του και σφηνώθηκε στην σπονδυλική του στήλη.
Ο γενναίος ναύαρχος άφησε την τελευταία του πνοή, χωρίς να μάθει την αίσια έκβαση της ναυμαχίας, που τον δαφνοστεφάνωσε, αλλά του έκοψε το νήμα της ζωής, τρεισήμισι ώρες αργότερα. Τελευταίες του λέξεις, να φροντιστούν η Λαίδη Χάμιλτον και η κόρη του.
Η σωρός του μεταφέρθηκε μέχρι το Γιβραλτάρ και από εκεί, σε ειδικό φέρετρο στο Λονδίνο. Ο ενταφιασμός του έγινε στον καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου στις 9 Ιανουαρίου 1806, με όλες τις τιμές.