Μόνο στη Ρόδο
Αποστόλου Παύλου 50, Βενετοκλέων,
Pane di capo: Λεωφόρος Ρόδου-Λίνδου (ύψος ΙΚΑ), Λεωφόρος Κρεμαστής & «Πηγές Καλλιθέας»
Ο Κωστής Σαββιδάκης είναι Ιδρυτικό Μέλος Θεατρικής Ομάδας «Πράξις», μέλος της Κουκλοθεατρικής Ομάδας «Καραμπόλα» και συνιδρυτής του Θεάτρου “Συν + Κάτι” με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο. Σκηνοθετεί, ερμηνευεί, συμμετέχει σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές και εμμένει στην ποιότητα θεατρικά, κάνοντας επιλογές που τιμούν τον ίδιο και το Θέατρο. Τελευταία, πρωταγωνιστεί στην διαφήμιση της “Mercendes” και η χάρη του – το μπόϊ του αγγίζει το 1.88 – κάνει το γύρω του κόσμου.
Πέρα απ’όλα τα παραπάνω, όμως, πρωτίστως είναι ένας γλυκύτατος και υπέροχος άνθρωπος. Και – εδώ ψηλώνω κι εγώ μερικούς πόντους – είναι φίλος μου. Από αυτούς που δεν συναντώ συχνά, αλλά είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Κοπιάστε να γνωρίσετε και εσείς τον Κωστή Σαββιδάκη!
Πού και πότε γεννηθήκατε;
Στην Ρόδο το 1968, και μεγάλωσα σε μια γειτονιά με κανονικούς ανθρώπους, που νοιάζονταν για τον γείτονα τους. Στην Καζέρμα Ρεγγίνα. ( Πανεπιστήμιο Αιγαίου, πρώην Σχολή Χωροφυλακής )
Ποια εικόνα από τα παιδικά σας χρόνια είναι ανεξίτηλη;
Να προσπαθώ να φτάσω τα βήματα του πατέρα μου, ένα δικό του ήταν τέσσερα δικά μου.
Σας έλειπε κάτι ως παιδί;
Μεγάλωσα σε αλάνες και θεωρώ ευλογημένη και τυχερή την γενιά μας.
Όχι, δεν μου έλειψε κάτι, αν και τα χρόνια ήταν δύσκολα και φτωχικά.
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός και σκηνοθέτης, τι άλλο θα μπορούσατε να κάνατε;
Τα πάντα! Δεν είμαι από τους ανθρώπους που λένε ότι θα πεθάνω εάν δεν κάνω αυτό.
ΟΧΙ, εγώ ΔΕΝ θα πεθάνω, ούτε θα αρρωστήσω. Έχω κάνει τόσες δουλειές στην ζωή μου,
που δεν με τρομάζει τίποτα, σε ό,τι αφορά την αλλαγή εργασίας.
Υπάρχουν επαγγελματικά απωθημένα;
Πάντα θα υπάρχουν απωθημένα, αλλοίμονο εάν δεν υπήρχαν, αλλά αυτό που συνειδητοποιώ όσο περνάνε τα χρόνια είναι αυτό που λέει και ένας αγαπημένος: να είσαι εκεί που αναπνέεις καλά – αν αισθανθείς την ανάσα σου ήρεμη, πάει να πει ότι είσαι καλά, εάν όχι, καλό είναι να αποχωρείς ). Πόσο δίκιο έχει. Οπότε, προτεραιότητα έχει η ΑΝΑΣΑ ΜΟΥ! Τώρα, εάν τύχει να συναντηθεί η «ανάσα» με ένα από τα «απωθημένα» έχει καλώς, εάν όχι, καλά να είμαστε…
Αναφέρετέ μας 5 τομείς που θέλετε να δείτε να αλλάζουν στη Ρόδο και στην Αθήνα.
Νομίζω ότι οι τομείς που πρέπει να αλλάξουν είναι πάρα πολλοί, και όχι μόνο στην Αθήνα και στην Ρόδο αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Αλλά αυτό που, κατά την γνώμη μου, θα μας «έσωζε» θα ήταν να αλλάξουμε καταρχάς ΕΜΕΙΣ, και μετά το πολιτικό σύστημα, που τόσα χρόνια ΕΜΕΙΣ επιλέγουμε, και τόσα χρόνια ΕΜΕΙΣ ψηφίζουμε! Οπότε…ας αλλάξουμε τον ΕΑΥΤΟΝ μας για να μπορέσουμε να αλλάξουμε και όλα τα άλλα γύρω μας…
Υπάρχει συνταγή ευτυχίας για ενήλικες;
Νομίζω… πως η συνταγή είναι διαφορετική για τον κάθε άνθρωπο… Όποια, όμως, κι αν είναι, θεωρώ πως βασικό της συστατικό είναι τα «θέλω» του καθενός . Τι «θέλεις» για να είσαι ευτυχισμένος; Και καταρχάς: «θέλεις» να είσαι ευτυχισμένος; Εάν «θέλεις», θα βρεις τον τρόπο να είσαι. Η συνταγή ευτυχίας είναι τότε στο χέρι μας. Αρκεί να γνωρίζουμε τα «θέλω» μας.
Υπάρχει συνταγής ευτυχίας για παιδιά;
Ναι : η αγκαλιά και η αγάπη! Τίποτα άλλο.
Αποτυχία είναι …
Όταν φτάσεις στο σημείο να τα βλέπεις όλα ασπρόμαυρα και να έχεις ξεχάσει τις αποχρώσεις των άλλων χρωμάτων…
Επιτυχία είναι…
Να κοιμάσαι αγκαλιά με τον άνθρωπο σου και να ξυπνάς με τα πόδια μπερδεμένα…
Συγχωρούμε …
Συγχωρούμε σχεδόν τα πάντα, εκτός την βλακεία – είναι επικίνδυνη η βλακεία…
Το επικινδυνότερο στοιχείο της εποχής …
Η αμάθεια, η αμορφωσιά, η βλακεία…
Η εντονότερη θλίψη της εποχής…
Η μιζέρια και ο φόβος.
Τι θαυμάζετε γύρω σας;
Την αισιοδοξία και τα ζεστά χαμόγελα…
Τι απεχθάνεστε;
Την υποκρισία, την βρόμικη Ελλάδα, και τα άσχημα γκράφιτι.
Τι σας θυμώνει;
Τώρα τελευταία με θυμώνει πολύ όταν ακούω κάποιους ανθρώπους να λένε «α,… δεν το σκέφτηκα αυτό». Και δυστυχώς το ακούω από πολλούς… Δεν το σκέφτηκα για το ένα, δεν το σκέφτηκα για το άλλο, και πάμε όλοι κατά διαόλου, γιατί οι περισσότεροι έχουν σταματήσει πια να σκέφτονται! Όχι, κύριέ μου και κυρία μου! Να στρώσεις τα οπίσθια σου και να αρχίσεις να σκέφτεσαι! Ας σταματήσει πια αυτό το κακόγουστο αστείο. Αρκετά έχουμε πληρώσει με την χαζομάρα του κάθε ανεγκέφαλου.
Τι σας φοβίζει;
Η αδιαφορία του κόσμου στα απλά καθημερινά πράγματα…
Το πώς μας έχουν κάνει, να μην βλέπουμε τον συνάνθρωπο μας, τον γείτονα μας, τον ίδιο μας τον εαυτό.
Πότε η ζωή μας χαραμίζεται;
Όταν δεν μοιράζεται…
Σε ποιο τραγούδι σας βρίσκουμε;
«Ζωή που δεν μοιράζεται είναι ζωή χαμένη…»
Θέατρο «Συν Κάτι» – σύνολο τέχνης, και Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος: με δέκα λέξεις περιγράψτε μας τι σημαίνουν για σας.
Θέατρο «ΣΥΝ ΚΑΤΙ» – σύνολο τέχνης: δημιουργία, πολιτισμός, θαλπωρή, συναίσθημα, αγάπη…
Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος: ήθος, αξιοπρέπεια, γενναιοδωρία, γνώση, αρχοντιά…
Τα σχέδια του φετινού χειμώνα…
Στο θέατρο… με το «ΣΥΝ ΚΑΤΙ» ετοιμάζουμε (στο θέατρο «Αλκμήνη», από της αρχές Δεκεμβρίου και για όλη την θεατρική σεζόν, κάθε Δευτέρα και Τρίτη) την «Απολογία του Σωκράτη» του Πλάτωνα, όπου σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος. Εγώ, εκτός από βοηθός σκηνοθέτη, έχω αναλάβει και την οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής της παράστασης. Και ως ηθοποιός, θα βρίσκομαι στο θέατρο «Προσκήνιο», το οποίο επαναλειτουργεί μετά από αρκετά χρόνια. Το έχει αναλάβει ο Νίκος Χατζηπαπάς, ο οποίος έχει και την καλλιτεχνική διεύθυνση. Θα παρουσιάσουμε το έργο του Κώστα Μουρσελά «Ω, τι κόσμος μπαμπά!» κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή. Επίσης και ένα παιδικό έργο, το «Ταξίδι στον ήλιο» -μύθοι από την ανατολή. Και τα δυο έργα σκηνοθετεί ο Νίκος Χατζηπαπάς.
Στον κινηματογράφο… μόλις πριν ένα μήνα τελειώσαμε τα γυρίσματα της ταινίας «Κελί»,
σε σενάριο και σκηνοθεσία του Αντώνη Κωνσταντουδάκη, (ενός νέου, ταλαντούχου σεναριογράφου και σκηνοθέτη, το όνομα του οποίου, κατά την γνώμη μου, θα μας απασχολήσει τα επόμενα χρόνια). Η ταινία βρίσκεται στην διαδικασία του μοντάζ, και θα βγει στις αίθουσες το 2015. Αυτές τις ήμερες δε ξεκινάμε και την επόμενη ταινία του Αντώνη Κωνσταντουδάκη «Ακρόαση».
Με πέντε λέξεις πώς κρίνετε το Θέατρο και τον Κινηματογράφο σήμερα;
Στην Αθήνα έχεις αρκετές επιλογές όσον αφορά το θέατρο, εάν δεν κάνω λάθος παρουσιάζονται πάνω από 600 παραστάσεις την χρονιά, κάποιες πολύ καλές, κάποιες μέτριες και κάποιες απαράδεκτες, αλλά έχεις επιλογές. Δυστυχώς στην επαρχεία δεν έχεις αυτήν την πολυτέλεια.
Όσο υπήρχαν τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ κάτι γινόταν…..Κινηματογραφικά τώρα έχουν κάπως αρχίσει πάλι να κινούνται καλύτερα τα πράγματα. Δυστυχώς όμως και εδώ η Τουρκία έχει την πρωτιά, έχει αποδείξει ότι έχει καταλάβει και εφαρμόζει καλύτερα από εμάς το μια εικόνα είναι καλύτερη από 1000 λέξεις, και έτσι μέσα από τα σίριαλ και της ταινίες της, προωθεί διαφημιστικά σε όλων τον κόσμο της ομορφιές της, αυξάνοντας των τουρισμό της. Λίγο πιο τολμηροί εάν ήμασταν, και ειδικά στα μεγάλα νησιά, Κρήτη, Ρόδο κτλ θα μπορούσαμε να συμβάλουμε όλοι στο να γίνονται περισσότερες ταινίες εκτός Αθηνών για το καλό όλων μας, κερδισμένοι θα βγαίναμε.
Τι θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας και δεν μας το είπατε;
Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υπομονή σας, και την φιλοξενία σας…
13 Νοεμβρίου 2014
