Δούλεψα πολύ σήμερα -εικονογραφώ ένα πολύ ωραίο παραμύθι- και κουράστηκα. Έκανα με την Νόομι μιαν επίσκεψη στο καφενείο του χωριού να ξεδώσει το μυαλό μου κι ύστερα, πίσω στο σπίτι, ετοιμάστηκα ν’ απλώσω τα πόδια μου. Ένα ούζο μπροστά στην τηλεόραση μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Πριν την στήσω μπροστά στο χαζοκούτι έριξα μια τελευταία ματιά στον ηλεκτρονικό τύπο κι έτσι έπεσα πάνω στην αξιότιμη κυρία Φωτεινή Πιπιλή. “Να βγάλει τον σκασμό ο Γιώργος Παπανδρέου!” , δήλωσε η αξιότιμη κυρία Πιπιλή.
Δεν άντεξα. Άφησα το ούζο να περιμένει κι έσβησα την TV. Έκανα στα γρήγορα ένα σκίτσο της ευγενέστατης κυρίας Πιπιλή γιατί τις πιο πολλές φορές μου έρχεται πιο εύκολο από το γράψιμο.
Σας την χαρίζω και εξηγούμαι. Δεν με πειράζει τόσο η αναφορά στον Γ. Παπανδρέου. Με πειράζει ο τρόπος, ο λόγος, η αγωγή, που μόνο από τίποτα Χρυσό Κασιδιάρηδες θα περίμενα. Λυπάμαι την χώρα -την χώρα μας- που οι ηγέτες της είναι αυτού του επιπέδου.
Πάω πίσω στο ούζο μου.
