Ένας καλός φίλος -Έλλην εξωτερικού- αντί άλλου σχολίου στην χθεσινή μου ανάρτησή “Συμφωνία και Συμβιβασμός” προτίμησε λίγους στίχους του Σουρή:
Φόρον εις το κατούρημα και φόρον εις το κλάμα
φορολογούνται χωριστά η και τα δυό αντάμα;
Όμως το εις την ύπαιθρον λαμβάνον χώραν χέσιμον
τυγχάνει εξαιρέσιμον!
Δεν άντεξα στον πειρασμό -καμία η ομοιότητά μου με τον Αγ. Αντώνιο, βοήθειά μας- και απάντησα με τον ίδιο τρόπο:
Μόνο σκατά φυτρώνουνε
στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε,
σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς,
θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε
πως αποσκατωθήκαμε
Διαχρονικός ο Γεώργιος Σουρής κι όχι πως ήταν μάντης ή προφήτης, την κατάσταση της εποχής του σατύριζε ο άνθρωπος. Απλά, η Ελλαδίτσα μας δεν έχει αλλάξει και πολύ τα τελευταία 150 περίπου χρόνια. Σταθερή αξία!
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr