Αλεξάνδρα Καρακοπούλου-Τσίσσερ
Eurovision 2015 «ελληνική καρδιά»
Ημέρα Τρίτη, 12 Μαίου. Επτά ημέρες μας χωρίζουν μόνο από τον ημιτελικό και η αγωνία αρχίζει να διαφαίνεται στα πρόσωπα όλων μας. Σήμερα, η ελληνική πρεσβεία στην Βιέννη σε συνεργασία με τον ΕΟΤ, μας προσκάλεσε σε μια πολύ προσεγμένη εκδήλωση με σκοπό να στηρίξουν την φετινή συμμετοχή της Ελλάδας μας στην Eurovision.
Σύσσωμη η Ομογένεια έδωσε το παρόν. Καλεσμένοι από ομογενειακούς Συλλόγους, γνωστές προσωπικότητες του αυστριακού πολιτικού σκηνικού, δημοσιογράφοι και μέλη της τοπικής ελληνικής κοινωνίας, δείξαμε με τον τρόπο μας την αγάπη που τρέφουμε για την μικρή μας πατρίδα.
Η ελληνική πρεσβεία μας άνοιξε «το σπίτι» της. Μέσα σε αυτό το πανέμορφο ιστορικό κτίριο, ο πραγματικά εμψυχωτικός λόγος της πρέσβειράς μας Κυρίας Χρυσούλας Αλειφέρη, ήχησε σαν ύμνος ως προς το σθένος και την λεβεντιά των συμπατριωτών μας. Ο ΕΟΤ με την σειρά του μας ταξίδεψε μέσα από τις πιο όμορφες εικόνες των ελληνικών μας νησιών, κάνοντας αναφορά στους προορισμούς που προτιμούν οι Αυστριακοί απονέμοντας (πολύ έξυπνα) πόντους όπως στην Eurovision.
Καθώς ακούγαμε το τραγούδι μας, μπορούσε να καταλάβει κανείς, πόσο σημαντικό είναι για την Μαρία-Έλενα. Καθώς παρατηρούσα το πρόσωπό της, κατά την διάρκεια του βίντεο κλιπ του One last breath, δεν μπορούσε να μείνει ακίνητη και να μην το σιγοτραγουδήσει. Όταν κάποιος από τους συνεργάτες της, της έδωσε το μικρόφωνο, δεν άντεξε άλλο και τραγούδησε το τραγούδι της προς μεγάλη χαρά όλων. Ενθουσιάστηκα. Για άλλη μια φορά θαύμασα τις φωνητικές της ικανότητες, τόσο πολύ, που αισθάνθηκα το ρίγος να με διαπερνά σε όλο μου το σώμα… και δεν ήμουν και μόνη.
Ευγενική και χαμογελαστή, με έναν καλό λόγο για τον καθένα, η Μαρία-Έλενα υπέγραψε τα δώρα για τους καλεσμένους και έβγαλε φωτογραφίες μαζί τους. Μια όμορφη εικόνα, σε αυτή την ζεστή ανοιξιάτικη βραδιά στην καρδιά της πόλης.
Τετάρτη μεσημεράκι ανανεώσαμε το ραντεβού μας. Αυτή την φορά η ελληνική αποστολή και εμείς, επισκεφθήκαμε την Μητρόπολή μας, τον ορθόδοξο Ναό της Αγίας Τριάδας. Εκεί μας περίμενε ο καλοσυνάτος (πάντα με χαμόγελο) Πάτερ Ιωάννης, για να μας ξεναγήσει στους χώρους της εκκλησίας μας. Μας είπε πολύ όμορφα πράγματα για την πραγματικά ενδιαφέρουσα ιστορία του Ναού και με τον μοναδικό του τρόπο ευχήθηκε καλή επιτυχία στο τραγούδι μας. Ο αξιαγάπητος Μητροπολίτης Αυστρίας και Έξαρχος Ουγγαρίας και Μεσευρώπης κ. Αρσένιος μας περίμενε στον χώρο του, έναν όροφο πιο πάνω από τον Ναό. Με ζεστασιά και απλότητα, μίλησε με την Μαρία-Έλενα, αλλά και με όλους μας ξεχωριστά, χαμογελώντας και τονίζοντας την σημασία της πίστης. Αφού μας έδωσε την ευχή του και δώρισε στην Μαρία-Έλενα μια εικόνα, που φρόντισε ο ίδιος να διαλέξει, προχωρήσαμε σε έναν ακόμη όροφο, πιο πάνω στην Ελληνική Εθνική Σχολή της Βιέννης.
Εδώ μαθαίνουν τα παιδιά των ομογενών ελληνικά. Η σχολή χρονολογείται από τον 18ο αιώνα περίπου. Η ιστορία και η σημασία της είναι πολύ μεγάλη, όχι μόνο για εμάς εδώ αλλά και για ολόκληρο τον απόδημο Ελληνισμό. Η υποδοχή των παιδιών ήταν ένα πολύ χαρούμενο στιγμιότυπο. Με μια υπέροχη ανθοδέσμη, οι μαθητές του σχολείου, όλο χαμόγελα, κοίταζαν με θαυμασμό την Μαρία-‘Ελενα. Εκείνη με την σειρά της έγραψε αφιερώσεις σε όλα τα παιδιά, καθώς της είχαν ήδη γράψει σε έναν λευκό πίνακα «Καλή επιτυχία Μαρία-Έλενα» με χρωματιστούς μαρκαδόρους.
Το επόμενο ραντεβού μας δεν άργησε. Αυτή την φορά στο πανέμορφο δημαρχείο της Βιέννης, στο γραφείο της (δεύτερης) Αντιδημάρχου Βιέννης, της Αθηναίας, Μαρίας Βασιλάκου. Μας δέχτηκε στο γραφείο της, μέσα σε αυτό το ιστορικό κτίριο-σύμβολο της πόλης μας. Μια πολύ φιλική, ζεστή παρουσία, μια γυναίκα που έχει καταφέρει πολλά και έχει σίγουρα αλλάξει τον τρόπο ζωής των κατά τα άλλα «δύσκολων» Βιεννέζων, κάτι που σχολιάζεται σχεδόν καθημερινά από τον αυστριακό τύπο. Μας μίλησε για τις δραστηριότητές της, αλλά και για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε σαν «ξένη» σε έναν αρκετά διαφορετικό τόπο από την Ελλάδα και πως ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που την σταματούν στον δρόμο λέγοντάς της, ευγενικά μεν, να πάρει το πρώτο αεροπλάνο και να γυρίσει σπίτι της. Αφού ευχήθηκε στην Μαρία-Έλενα καλή επιτυχία, είπε πως θα στηρίξει όπως μπορεί την ελληνική συμμετοχή και μας ξεπροβόδισε.
Το έργο της ελληνικής αποστολής, μόλις άρχισε. Δεν είναι εύκολο αλλά όχι και ακατόρθωτο. Όσο θα πλησιάζει ο ημιτελικός, στις 19 του μήνα, εκεί που θα κριθούν πολλά, η «ομάδα» θα κάνει τα αδύνατα – δυνατά, για να αποδείξει πως το στοίχημα One last breath δεν θα είναι η «τελευταία αναπνοή» της Ελλάδας μας, αλλά η πρώτη ανάσα μετά την πρόκριση στον τελικό.
