Φωτογραφία άρθρου: Από την σειρά “Millenium” του Αρμένιου καλλιτέχνη Tigran Tsitoghdzyan
• Η απότομη πτώση μιας χρόνιας ψευδαίσθησης είναι εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση. Η πραγματικότητα εισβάλλει ορμητικά από κάθε πιθανό και απίθανο σημείο και υπαγορεύει τους όρους της με τρόπο τραχύ και εκκωφαντικό. Είναι όπως η πλημμύρα που περνά το φράγμα. Ο «αιθεροβάμων», που αισθανόταν προστατευμένος από το φράγμα της ψευδαίσθησης, έχει στη διάθεσή του πολύ λίγο χρόνο και πρέπει να επιδείξει ικανότητες που ποτέ ο ίδιος δεν είχε φανταστεί. Αν δεν το κάνει, και μάλιστα αν δεν το κάνει έγκαιρα, στο game over δεν έχει απλώς χάσει, αλλά έχει υποστεί πανωλεθρία. Μαζί του και όσοι τον ακολουθούν.
Πολλοί συγχέουν την ψευδαίσθηση με την εσφαλμένη εκτίμηση. Είναι το απόλυτο λάθος. Η εσφαλμένη εκτίμηση ανήκει στον πραγματικό κόσμο και έχει πάντα πεδίο διαφυγής. Η ψευδαίσθηση δομείται σε εικονικό κόσμο, σε έναν κόσμο που βρίσκεται αντιμέτωπος με την αληθινή ζωή. Η ψευδαίσθηση, δυστυχώς, δεν έχει διαφυγή. Έχει μόνο την απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα. Όσο πιο έντονη είναι η ψευδαίσθηση, τόσο πιο βαρύς είναι ο γδούπος.
• Από τον «κόσμο των ψευδαισθήσεων» πρέπει να ξεχωρίσουμε δυο ειδικές κατηγορίες. Αυτούς που καλλιεργούν σκόπιμα ψευδαίσθηση στους άλλους για να κατακτήσουν την εξουσία. Αυτού του είδους η ψευδαίσθηση αποσκοπεί στην χειραγώγηση.
Όμως και αυτός που καλλιεργεί σκόπιμα στους άλλους την ψευδαίσθηση ζει και ο ίδιος την δική του παράλληλη ψευδαίσθηση. Αγνοεί ότι πάντα έρχεται η ώρα που θα γίνει και ο ίδιος θύμα της διαδικασίας αυτής.
Η άλλη κατηγορία εντάσσεται σε αυτό που ονομάζουμε εθελοτυφλία. Είναι μια παραλλαγή της ψευδαίσθησης. Πρόκειται για την κατάσταση που κάποιος εισέρχεται συνειδητά στον κόσμο των ψευδαισθήσεων, ξέροντας ότι υπηρετεί την πλάνη. Πιστεύει, όμως, ακράδαντα ότι έχει τον τρόπο στην κρίσιμη στιγμή να αποφύγει τις συνέπειες.
Έτσι, στον κόσμο των εντόμων, την πατάει το αρσενικό αλογάκι της Παναγίας. Δεν μπορεί να αποφύγει τον οίστρο της ψευδαίσθησης. Το θηλυκό κανιβαλλίζει πάνω του και κατά την ερωτική πράξη τον τρώει ζωντανό. Το δέλεαρ της φύσης που κατευθύνει τον οίστρο του εντόμου είναι ότι το 10% από τα αρσενικά γλυτώνουν τον θανατηφόρο έρωτα. Αυτοί που πάσχουν από εθελοτυφλία και εισέρχονται στον κόσμο των ψευδαισθήσεων με τη θέλησή τους ζουν μια παράλληλη διαδικασία με το αλογάκι της Παναγίας. Τους θέλγει η ψευδαίσθηση της εξουσίας που τελικά αποδεικνύεται θανατηφόρα. Τους τρώει ζωντανούς.
• Η ελληνική δημόσια ζωή δομήθηκε για δεκαετίες τόσο στην ψευδαίσθηση όσο και στην εθελοτυφλία. Απότοκο είναι και το θλιβερό θέαμα μιας παραπαίουσας Κυβέρνησης που καλείται στριμωγμένη στη γωνία να επιλέξει «λύση» στο ακόλουθο τρίλημμα. Να αυτοκτονήσει πολιτικά ή να προκαλέσει «με τη θέλησή της» τη χαριστική βολή ή τέλος να πορευθεί για λίγο ακόμα διασωληνωμένη στον φαύλο κύκλο της παρακμής, παρασύροντας μαζί της και τη χώρα. Απέναντι σε αυτή την κατάσταση δεν χρειάζεται να περιγράψει κανείς ειδικότερα αυτό που όλοι πλέον βλέπουμε διά γυμνού οφθαλμού. Χρειάζεται έντιμη στάση. Να αποκαλυφθούν οι «δυόμισυ ψευδαισθήσεις» που προκάλεσαν και προκαλούν τη θλιβερή αυτή εικόνα, όχι μόνο για την Κυβέρνηση αλλά και για τη χώρα.
• Η πρώτη ψευδαίσθηση δεν οφείλεται στη σημερινή Κυβέρνηση. Είναι έργο που φέρει τις υπογραφές των προηγούμενων. Είναι η ψευδαίσθηση πως η χώρα μπορεί να πετύχει τον πλούτο και την ευημερία χωρίς κόπο, με κάθε μορφή σπατάλης, με κάθε μορφή διαφθοράς, με κάθε μορφή φαυλότητας. Ότι πάντα θα υπάρχουν οι πακτωλοί των δανεικών και αγύριστων για να στηρίζουν την κοινή ευημερία, χωρίς να θεραπεύουμε, αντίθετα να επιδεινώνουμε, τις παραπάνω παθογένειες. Αυτή η ψευδαίσθηση κυριάρχησε για χρόνια, έφτασε στην κορύφωσή της κατά την πενταετία της πρωθυπουργίας του Κώστα Καραμανλή και κατέρρευσε με τον γνωστό γδούπο υπόκωφα και αιφνίδια τον Μάιο του 2010, ανοίγοντας τη λεγόμενη περίοδο της κρίσης.
• Η δεύτερη ψευδαίσθηση είναι η ψευδαίσθηση που καλλιέργησε η σημερινή Κυβέρνηση. Είναι αυτό που ονομάσαμε παραπάνω εθελοτυφλία. Είναι η ψευδαίσθηση ότι ο δρόμος της επανόδου είναι πολύ εύκολος και βατός, αρκεί να είναι αριστερός. Σκίστηκαν τα μνημόνια στα λόγια κι έγινε η Ελλάδα πειραματόζωο στα χέρια του κάθε μαθητευόμενου μάγου που σήμερα εξαγγέλλει με θρασύτητα τη σωτηρία της Ευρώπης με επίκεντρο τον ίδιο. Η δεύτερη αυτή ψευδαίσθηση καταρρέει σήμερα με πολύ πιο έντονο θόρυβο. Με πολύ δραματικότερα αποτελέσματα σε σχέση με την κατάρρευση της πρώτης ψευδαίσθησης.
• Υπάρχει και μια άλλη «μισή ψευδαίσθηση» που καλλιεργείται με ιδιοτέλεια και έλλειψη παρρησίας από το σύνολο σχεδόν της αντιπολίτευσης. Η «μισή ψευδαίσθηση» τείνει να κρύψει τη «μισή αλήθεια». Είναι αλήθεια πως ο δρόμος των μεταρρυθμίσεων είναι ο δρόμος της ευημερίας. Η μισή, όμως, ψευδαίσθηση που καλλιεργείται από την αντιπολίτευση είναι πως οι μεταρρυθμίσεις είναι δρόμος εύκολος, πολύ βατός, αρκεί να αποδεχθούμε και να ψηφίσουμε τους διάφορους μεταρρυθμιστικούς «πλίνθους και κεράμους» που με ευκολία εξακοντίζονται εκ του ασφαλούς στο δημόσιο διάλογο.
Η μεταρρύθμιση είναι μια δύσκολη υπόθεση. Χρειάζεται με θάρρος να παραδεχθούμε ότι δεν πρόκειται για αναίμακτη υπόθεση. Θέλει σχέδιο, δουλειά λεπτομερειών, μεγάλη αποφασιστικότητα και μεγάλη πειθώ. Όποιοι νομίζουν ότι αρκεί μια απλή εναλλαγή στην εξουσία και όλα θα έρθουν αυτόματα καλλιεργούν και αυτοί την εθελοτυφλία και την ψευδαίσθηση.
• Οι δυόμισι ψευδαισθήσεις κλείνουν ξανά την Εθνική Οδό. Τα τρακτέρ είναι η επίφαση του προβλήματος και του μηχανισμού αναπαραγωγής του. Η «Εθνική Οδός», στη φάση που διανύουμε, είναι η συνειδητοποίηση της κατάστασης από το σύνολο των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων και η επεξεργασία και εφαρμογή ενός λεπτομερούς εθνικού σχεδίου για την επάνοδο της χώρας στην κανονικότητα και την οικοδόμηση των βάσεων για την ευημερία των επόμενων γενεών.
• Αν δεν υπάρξει έγκαιρα εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούμε να πούμε «GAME OVER».
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr