Νίκος Βασιλειάδης
Δεν με ενοχλεί που η Ελλάδα και οι Έλληνες παρουσιάζονται συχνά σαν ανυπόταχτοι. Θεωρώ πως η γνήσια επιλογή που μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος πασχίζει να κρατήσει ανόθευτη την προσωπική του στάση, είναι να μετατραπεί σε αυθεντικό αντικομφορμιστή. Το θάρρος να λέει κανείς δυσάρεστες αλήθειες, αποτελεί ακόμη την ύψιστη αρετή έστω και ελάχιστων πια ανθρώπων στην Ελλάδα, σε αντίθεση – και αυτό είναι που μου αρέσει – με όλους εκείνους που συνεχίζουν να επικαλούνται ως άλλοθι την κριτική λειτουργία της διανόησης και ονειρεύονται μια πανευρωπαϊκή καλογερική ομοιομορφία.
Ωριμάζουμε σαν λαός, σημαίνει πως γινόμαστε αυτός που αναμένει την αυτοδικαίωση της επιλογής της άρνησής του να αποδεχτεί στη ζωή του τον πιο συνηθισμένο τρόπο ομαδικής αυτοκτονίας, που είναι ο δυτικότροπος προτεσταντικός κονφορμισμός.
Επικροτώ κάθε αντικομφορμιστή ήρωα που επιλέγει να συγκρούεται σταθερά και συνεχώς με την τρέχουσα βαρβαρότητα της κτηνωδίας χωρίς σκοπό, της μάταιης φρίκης, όχι από ανατρεπτική διάθεση, αλλά επειδή, απλούστατα, δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχει κάτι τόσο νωθρό., μοχθηρό, αδίστακτο που λέγεται «σύστημα». Σε όσους “τρέμουν” αυτή την επιλογή η απάντησή μου είναι πως, ίσως αγαπημένοι μου φίλοι, δεν υπάρχει παράδεισος, αλλά αν υπάρχει, τότε σίγουρα αυτός είναι η μαγκιά να μην φοβάσαι να τον χάσεις.
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
iPorta.gr