Κάτι τέτοιες στιγμές “μακαρίζω” την αυθάδεια του πολιτισμένου συμπολίτη μου να πετά ό,τι του είναι άχρηστο στους δρόμους.
Διακρίνεται καθαρά ο δημιουργός, τα τραγούδια του, η εταιρεία παραγωγής.
Άλλες εποχές, άλλα ακούσματα, άλλοι προσανατολισμοί.
Ή όχι;
Αν πας στο Μοναστηράκι αυτή κασέτα του Διονυσίου θα πωλείται πολύ ακριβά.
Για τους ρομαντικούς της εποχής, τους συλλέκτες, τους νοσταλγούς.
