Ο Άγιος Μηνάς, που τη μνήμη του τιμά σήμερα η Εκκλησία μας ήταν στρατιώτης στην Αίγυπτο και αργότερα έγινε μοναχός στην Φρυγία.
Στρατιωτικός του Ρωμαϊκού στρατού ήταν και ένας άγιος της καθολικής εκκλησίας, ο άγιος Μαρτίνος, που τιμάται επίσης σήμερα.
Αυτή η γιορτή συμβολίζει το πνεύμα της αλληλεγγύης και αγάπης για το συνάνθρωπο.
Ο άγιος Μαρτίνος είναι ο ελεήμων άγιος και όταν ήταν ακόμη στρατιωτικός συνέβη ένα γεγονός που τον χαρακτηρίζει:
Μια χειμωνιάτικη ημέρα συνάντησε στο δρόμο του έναν πολύ φτωχό και παγωμένο ζητιάνο. Τι να κάνει όμως; Φορούσε μόνο τη στρατιωτική εξάρτηση και τον μανδύα του. Παίρνει λοιπόν το ξίφος του, σχίζει τον μανδύα, δίνει ένα κομμάτι στον φτωχό και αρκείται ο ίδιος στο υπόλοιπο. Μάλιστα έφυγε γρήγορα καλπάζοντας με το άλογο του, για να μην προλάβει ο ζητιάνος να τον ευχαριστήσει.
Τη σκηνή αυτή έχει αποδώσει εκπληκτικά ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος στον πίνακα “Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΑΙΤΗΣ” ελαιογραφία σε καμβά, που βρίσκεται στο Μουσείο της Ουάσινγκτον.
Η παράδοση συνεχίζοντας λέει πως στον δρόμο όσοι έβλεπαν τον Σαν Μαρτί τον περιγελούσαν για την κολοβή του αμφίεση. Τη νύχτα όμως εκείνος είδε στον ύπνο του τον Χριστό, ντυμένο με το κομμάτι του μανδύα που είχε δωρίσει, να λέει στους αγγέλους που τον ακολουθούσαν:
“Ο Μαρτίνος με έντυσε μ’ αυτό το ένδυμα!”
Σε μερικές περιοχές της Μεσογείου η μέρα του αγίου Μαρτίνου συνδέεται μ’ένα χαρακτηριστικό ταγαράκι, που κρατούν τα παιδιά, προκειμένου να το γεμίσουν με όλα τα καλούδια που θα τους φιλέψουν οι μεγάλοι. Αποξηραμένα φρούτα, γλυκά, αμύγδαλα, καρύδια, κάστανα και ρόδια, μα κυρίως τη Borza, το παραδοσιακό κουλούρι του Αγίου Μαρτίνου.
Οι καθολικοί ονομάζουν τον Σαν Μαρτί και μεθυστή γιατί στο Μεσαίωνα την ημέρα της γιορτής του οι Δυτικοί άνοιγαν τα βαρέλια τους και δοκίμαζαν το νέο κρασί. Κάτι σαν τον δικό μας αη Γιώργη το μεθυστή.
Σε πολλές χώρες της Δύσης, την ημέρα αυτή τρώνε την “Χήνα του Αγίου Μαρτίνου” και κάνουν πορεία με φαναράκια στους δρόμους τραγουδώντας τα τραγούδια του αγίου.
Πίνακας του Μπρίγκελ για τον μεθυστή Άγιο Μαρτίνο