Βαρέθηκα, της Τζίνας Δαβιλά

Να στηρίζεσαι στην άποψη των φελλών, γιατί δεν μπορείς να δεις τον εαυτό σου σε καθρέφτη που σου λέει πόσο γελοία συμπεριφέρεσαι.

Να χαριεντίζεσαι με τους «αυλικούς» σου, γιατί μόνο αυτοί σε ακολουθούν πιστά λόγω των ίδιων συμπλεγματικών απωθημένων. Η ομάδα θάλλει, που έλεγε κι ο Παπανούτσος.

Να χρησιμοποιείς την όποια εξουσία σου έχει δοθεί ή έχεις κερδίσει ανέντιμα, αποδίδοντας στον εαυτό σου (ανομολόγητα πάντα στους άλλους) αυταρχική συμπεριφορά. 

Να φωτογραφίζεσαι παντού.

Να είσαι κενός, ανόητος αλαζόνας, που δεν τολμάς να σκεφτείς τον εαυτό σου χωρίς ακίνητα, αυτοκίνητα, τίτλους και λεφτά. Δεν υπάρχεις.

Να κοροϊδεύεις εκείνους που είναι διαφορετικοί. Κοντοί, χοντροί, στραβοί, αλλήθωροι, ομοφυλόφιλοι. Κορόϊδεψε καλύτερα τον εαυτό σου που είσαι ένας ακριβός τσαρλατάνος, κι ας μην σε βλέπεις. 

Να παίρνεις το δικαίωμα να συμβουλεύεις άπαντας, έχοντας γνώμη για όλα, επειδή κατάφερες να πετύχεις σε ένα τομέα, ας πούμε είσαι δεινός ζαχαροπλάστης. 

Να πιστεύεις πως όλα αγοράζονται και πουλιούνται σε αυτή τη ζωή, αρκεί να διαθέτεις χρήμα. 

Να νομίζεις πως, αν δηλώσεις τρελός, θα φοβηθώ. Σκύλος που γαυγίζει δεν δαγκώνει, το έχεις ακούσει ποτέ; Άσε που έμαθα να προστατεύομαι από τους ανόητους. 

Να είσαι μισάνθρωπος βγάζοντας την σιχαμένη φύση σου κρεμώντας σκυλιά και γατιά στα δέντρα. Και μετά να χρησιμοποιείς τήν έννοια «σεβασμός» λερώνοντάς την.

Να μεγαλώνεις παιδιά με αρχές τους την καχυποψία, την μεγαλομανία, την έπαρση και την υποταγή στο χρήμα. Πώς να θυμηθείς την ώρα που παριστάνεις τον «σωστό γονιό» πως τα παιδιά θέλουν μόνο την φαντασία τους ελεύθερη και την καλλιέργεια του αυτοσεβασμού. Ίσως θα πρέπει να ξανασκεφτείς, αν είσαι ικανός γονιός.

Να κρίνεις άπαντα, χωρίς να βάζεις πλάτη για να αλλάξεις ό,τι σε ενοχλεί. 

Να πουλάς ιδεολογία, την ώρα που ακόμα τρέχεις σε πολιτικούς για να σου κάνουν ρουσφέτια. 

Να έχεις δυο μέτρα, δυο σταθμά. Ό,τι σε συμφέρει κάθε φορά. 

Να μην φταις ποτέ σε τίποτα.

Να παίρνεις τον εαυτό σου πολύ σοβαρά. Ίσως αν παρακολουθήσεις αυτό  το βίντεο προσεκτικά, να δεις τον κόσμο σου, την μεγαλειότητά σου, το Εγώ σου, αλλιώς. Ως μια απειροελάχιστη στιγμή στην αιωνιότητα του σύμπαντος.