Κωστής Α.Μακρής (συγγραφέας-γραφίστας)
Έβαλα το συναισθηματεικονίδιο «λυπημένος» επειδή πραγματικά με λυπεί η άδοξη άλωση της (σχεδόν εξ ολοκλήρου) ελληνόφωνης Κωνσταντινούπολης, από μέσα και απ’ έξω. Λυπάμαι επίσης που ακόμα και τώρα, 569 χρόνια μετά, οι ατελείωτοι σχολιασμοί και οι γραφές και οι ιστορήσεις γι’ αυτό το ζήτημα καταφέρνουν να παίρνουν μυριάδες χαμαιλεοντικές αποχρώσεις επιτυγχάνοντας να τυλίγουν ένα κοσμοϊστορικό γεγονός με το σελοφάν του χρώματος που ταιριάζει στον υποτιθέμενο παραλήπτη/πελάτη/ψηφοφόρο. Από μια άλλη πλευρά, έχω πολλούς λόγους να χαίρομαι που ζω στην Ελλάδα του 2022. Και μπορεί ―εμένα― το «Turkaegean» να μη με κάνει “τούρκο”, αλλά με κάνει υποχρεωτικά πιο προβλεπτικό, πιεστικά πιο διαβαστερό, προσεγγιστικά ―ελπίζω― πιο εχέφρονα, αναγκαστικά πιο οικονόμο και εντατικά έτοιμο για όλα. Και μη δηλώνοντας υπερήφανος για την Αγιά Σοφιά, δηλώνω ότι και αυτό το μνημείο ―όπως οι Πυραμίδες, ο Παρθενώνας, το Τατζ Μαχάλ και πολλά άλλα― ανήκουν πλέον στην εχέφρονα και πολιτισμένη Ανθρωπότητα. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%82_(1453)