Από τις μελωδικότερες φωνές του ελληνικού δυναμικού, από τις πιο αξιοπρεπείς παρουσίες και Αρκάς, ο Μπάμπης Τσέρτος είναι από τους καλλιτέχνες που θα έκανε η απουσία του τον χώρο του τραγουδιού κατά πολύ φτωχότερο. Από τον «Καϊξή» του Χατζηχρήστου μέχρι το «Πρώτο φθινόπωρο» του Κορακάκη ο Τσέρτος κάνει περήφανη μια Ελλάδα που χορεύει ζεϊμπέκικο κοιτώντας θλιμμένα τον θάνατο και πεισμώνοντας πως θα την σκαπουλάρει από τον γκρεμό. Ίσως επειδή οι λίγοι και οι ευσεβείς υπάρχουν με άλλους όρους και αξίες ζωντανές.
«Από τα δεκαεπτά μου βρίσκομαι στην Αθήνα. Δυστυχώς δεν πηγαίνω στα Τρόπαια Αρκαδίας όσο θα ήθελα, αλλά δε έχω χάσει την επαφή μου. Αν έμενα στην πατρίδα μου, ίσως να ήμουν αγρότης, κτηνοτρόφος. Έφυγα από τον τόπο μου για να σπουδάσω χωρίς να επιδιώξω να γίνω μουσικός. Με οδήγησε η ζωή με τρόπο φυσικό και αυθόρμητο στο τραγούδι. Αν δεν ήμουν τραγουδιστής, ίσως να ήμουν επιστήμονας. Οπωσδήποτε πάντως θα είχα σπουδάσει γιατί ήμουν καλός μαθητής. Παραμένω φοιτητής, διότι δεν ολοκλήρωσα ποτέ τις σπουδές μου στο Φυσικό. Κατά κάποιο τρόπο διατηρώ μια νεότητα που την οφείλω στην ιδιότητα του αιωνίως φοιτητή.
Είναι σημαντικό να υπάρχει ανταπόκριση στις σπουδές κάποιου. Θέλω να πω να μην περιμένει οι σπουδές του να εξαργυρωθούν με ένα διορισμό του κράτους, αλλά να ανταποκρίνεται με επαγγελματισμό σε αυτό που σπούδασε. Δυστυχώς, στην Ελλάδα στους περισσότερους τομείς που έχουν σχέση με το δημόσιο, δεν υπάρχει η αξιολόγηση.
Η ζωή μου έμαθε πως πρέπει να στηρίζεσαι στις δυνάμεις και να αγωνίζεσαι για αυτό που σου αρέσει. Είμαι τυχερός που έκανα το χόμπυ μου επάγγελμα. Ζούμε στο ρυθμό της νύχτας, αλλά ξενυχτούσα και πριν γίνω επαγγελματίας τραγουδιστής. Όσον αφορά στην επικινδυνότητα της νύχτας έχω να πω πως στο δικό μας χώρο είναι πιο ασφαλή τα πράγματα από πολλές δουλειές της μέρας.
Στα επίκαιρα τώρα. Από το 1991 είμαι συνεχώς προσκεκλημένος της ΕΡΤ. Το 99% των εμφανίσεών μου ήταν στην κρατική τηλεόραση. Άνθρωποι σαν κι εμένα δεν έχουν θέση στα άλλα κανάλια, τα οποία έχουν ευτελίσει κάθε έννοια πολιτισμού. Η σχέση μου με την ΕΡΤ, λοιπόν, είναι έντονα συναισθηματική. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που είναι πρωταγωνιστές αυτής της κατάσταση, είναι περισσότερο ή λιγότερο φίλοι μου. Πολλοί από αυτούς είναι πολύ άξιοι. Τα προγράμματά της ήταν άριστα. Ωστόσο και εκεί υπήρχαν οι παθογένειες του ελληνικού δημοσίου και αυτό το διαπιστώνουμε, αν δούμε τις θέσεις των εκάστοτε αντιπολιτεύσεων και το πώς έβριζαν και απαξίωναν την ΕΡΤ. Ξαφνικά όλα τα πολιτικά κόμματα που έβριζαν την ΕΡΤ, την αγάπησαν. Είμαστε λίγο σχιζοφρενικοί ως πολίτες, πολιτικοί και κοινωνία.
Ήταν λάθος να την κλείσουν . Θα έπρεπε να κάνουν όλες τις αλλαγές, που επιβάλλεται να γίνουν, χωρίς να την κλείσουν. Οι ακραίες αντιδράσεις δεν βοηθούν στην κρίση. Θα πρέπει να επικρατήσει μια ψύχραιμη γραμμή, να μείνουν οι περισσότεροι υπάλληλοί της γιατί είναι άξιοι, να συνεχίσει να εκπέμπει τα πολύ ωραία προγράμματα για την Ελλάδα, αλλά να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Όλα όσα είπε ο πρωθυπουργός περί τηλεθέασης για την ΕΡΤ δεν έχουν σχέση με το γεγονός ότι ο ρόλος της κρατικής τηλεόρασης είναι να παίζει και άλλα προγράμματα, που δεν μεταδίδουν τα άλλα κανάλια κι ας μην υπάρχει τηλεθέαση.
Επαναλαμβάνω, πρέπει να γίνει αξιολόγηση ώστε να μην διορίζει ο εκάστοτε υπουργός όποιον θέλει. Δεν θα έπρεπε με τόσο βίαιο τρόπο να χάσουν την δουλειά τους τόσοι άνθρωποι. Αλλά πώς γίνεται όλες οι κυβερνήσεις να βρίζουν την ΕΡΤ, να θέλουν να την ελέγχουν και να αντιδρούν τώρα με αυτό τον τρόπο, όταν πάει να αλλάξει, είναι παρανοϊκό. Η λύση βρίσκεται κάπου στην μέση. Ακραίος ο τρόπος που μιλά και αντιδρά ο πρωθυπουργός, ακραίος και ο τρόπος που την υπερασπίζονται κάποιοι. Όλοι μαζί θα πρέπει να αλλάξουμε την ΕΡΤ.
Την ΕΡΤ την παρακολουθούσα κι ας υπερασπιζόταν την οποία κυβέρνηση. Ακόμα και οι ειδήσεις της που εκθείαζαν παραπάνω την κυβερνητική γραμμή, ήταν σοβαρότερα από πολλά δελτία ιδιωτικών καναλιών. Αυτό που θα λείψει, όμως πραγματικά, ήταν οι πολιτιστικές της εκπομπές και το ραδιόφωνό της που ακόμα και το Τρίτο πρόγραμμα είχε ακροαματικότητα 3,7 %. Η Γερμανία, μια χώρα με κλασσική παιδεία, ακούσει Τρίτο με ποσοστό 2%. Υπάρχει μια Ελλάδα πολύ αξιόλογη την οποία θάβουμε και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί.
Απεχθάνομαι την υποκρισία που περισσεύει στην ελληνική κοινωνία σε πολλούς χώρους και θαυμάζω το αντίθετό της. Το να είσαι ευθύς, αληθινός και ο εαυτός σου. Επειδή έχω κάνει πολλά χρόνια στην τηλεόραση, παρ’όλο που στην κρατική δεν υπήρχε η υποκρισία των ιδιωτικών, διαπίστωσα πόσο διαφορετικά πουλάνε τον εαυτό τους κάποιοι άνθρωποι. Αυτοί, λοιπόν, που βγαίνουν μπροστά θα έπρεπε να μην σύρονται, αλλά να οδηγούν απέχοντας από κάθε συμφέρον. Ωστόσο το σύστημα που επικρατεί, τους κάνει να μην είναι ειλικρινείς. Έχουμε εκπαιδεύσει με κακό τρόπο τον ελληνικό λαό για την έννοια της Δημοκρατίας και τώρα υποστηρίζουμε την μαζική του θέση που έχει διαμορφωθεί με διάφορους κακούς τρόπους.
Είμαι αισιόδοξος πως μέσα από την κρίση θα βγει μια άλλη Ελλάδα με αξίες που μάλλον ποτέ δεν τις είχαμε ουσιαστικά σε επίπεδο κυβερνητικό πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων. Η ανάγκη θα κάνει κυρίως τους νέους να καταλάβουν το αυτονόητο: η αξιολόγηση πρέπει να επικρατήσει και ο καλύτερος να παίρνει τις καλύτερες και κομβικές θέσεις, θέσεις αποφάσεων.
Ο Χατζιδάκις είχε κάνει μια διαφορετική προσέγγιση για την κρατική ραδιοφωνία λέγοντας πως δεν είναι και σίγουρος ότι πρέπει να υπάρχει το ραδιόφωνο, αλλά είναι απαραίτητο τελικά, διότι οι κυβερνήσεις το θέλουν για να περνούν τη γραμμή τους, οι αντιπολιτεύσεις για να βρίζουν τις κυβερνήσεις, ο κόσμος γιατί δεν μπορεί να στερηθεί την δυναστεία.
Όσο μεγαλώνω, τόσο πιστεύω πως ο Χατζιδάκις ήταν μακράν ο σημαντικότερος άνθρωπος του νεοελληνισμού. Δεν λαΐκισε ποτέ του και τολμούσε να συγκρούεται με πολλούς. Ας δούμε πώς πριν από χρόνια πολέμησε τον αυριανισμό . Ήταν ο μόνος που βγήκε σθεναρά και πολέμησε αυτό το φαινόμενο, το οποίο μετά επικράτησε στην ελληνική κοινωνία. Αυτά πληρώνουμε σήμερα. Κάποιοι πρέπει και σήμερα να βγουν σε αυτό το επίπεδο και να μιλήσουν. Ο Μάνος συγκρούστηκε πιο επαναστατικά απ’όλους, όσοι δηλώνουν επαναστάτες. Όταν ήμουν νεότερος από την θέση της Αριστεράς τον θεωρούσα άνθρωπο της αστικής τάξης. Όσο μεγαλώνω ξαναδιαβάζω τα άρθρα του, τα βιβλία του και είμαι πεπεισμένος πως ήταν κατ‘ ουσίαν πιο αριστερός από οποιονδήποτε δηλώνει αριστερός».
