-Τον παλιό, καλό καιρό, την εποχή των «παχέων αγελάδων», όπως την βαφτίσαμε, οι Φιλιππινέζες οικιακές βοηθοί είχαν κατακλύσει την Ελλάδα. Δεν ήταν νοητό αστικό σπίτι να μην απασχολεί με μισθό πείνας μια τουλάχιστον Φιλιππινέζα. Στα αρχοντόσπιτα της «πλουτοκρατικής ολιγαρχίας» πήγαινε με τα τετραγωνικά. Ανά 60 τμ και μία. Εσώκλειστες άνευ ωραρίου έπαιρναν άδεια μια φορά την εβδομάδα και μοιραζόντουσαν κάτι υπόγεια στην Ομόνοια για να συναναστρέφονται τις ελάχιστες ώρες της σχόλης. Guest house τα λέγανε..οποίος ευφημισμός. Έγιναν συνώνυμο του παρία, του δουλοπάροικου, του ανθρώπου μιας διακριτής υποδεέστερης κατηγορίας ο οποίος είχε «κατά φύσιν» προορισμό να υπηρετεί υποτακτικά, πειθήνια, με αφοσίωση τον/την φιλόστοργο και γαλαντόμο αφέντη/ντρα. «Εγώ δεν θα γίνω Φιλιππινεζα του τάδε» ήταν η υπερήφανη ιαχή όταν δεν γινόντουσαν αποδεκτές οι «δίκαιες» εργασιακές του απαιτήσεις. Τότε κυκλοφόρησε και το ακόλουθο ανέκδοτο. Ποιό είναι το άκρον άωτον του snob και του estet; Να έχει Φιλιππινέζα σύζυγο και Ελληνίδα υπηρέτρια. Δηλαδή το αδιανόητο, το ευφάνταστο, το εξωφρενικό, το παράλογο. Ελληνίδα υπηρέτρια; Αν είναι δυνατόν πού ζούμε…Τα δουλικά από τα χωριά των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών είχαν χαθεί από την ζώσα μνήμη. Οι Φιλιππινέζες, ευτυχώς γι’ αυτές, ήταν ήσυχες, ήρεμες, σιωπηλές ανατολίτισσες Ασιάτισσες, με μύχιο στόχο την επιστροφή στα πάτρια. Οι πιο πολλές είχαν αφήσει στη πατρίδα τους παιδιά, συζύγους, οικογένειες που περίμεναν ως μάνα εξ ουρανού το μηνιάτικο της ξενιτεμένης για να φάνε ρύζι. Κατά τα λοιπά δεν τις πείραζε κανείς. Ήταν ένας πολιτισμικός διάκοσμος. Ο δείκτης εγκληματικότητας μηδαμινός.Άσε που πολλές είχαν καλύτερη παιδεία και πολυγλωσσία από διάφορους άξεστους αφεντικά Ελληναράδες.
-Όταν το 1990 ο ανυποχώρητος, ανένδοτος, ασυμβίβαστος, υπερπατριώτης και οπαδός των κλειστών συνόρων Αντώνης Σαμαράς άνοιξε άνευ όρων τα βορειοδυτικά μας σύνορα μπήκε στην Ελλάδα η μισή Αλβανία το πονηρό μετακομμουνιστικό καθεστώς μας έστειλε πακέτο και 2000 καταδίκους κοινών εγκλημάτων. Η ύπαιθρος και λίγο αργότερα και οι πόλεις έγιναν βορά ενός εκρηκτικού συνδυασμού εγκλημάτων αφενός από τους ελευθερωθέντες επαγγελματίες του εγκλήματος και αφετέρου από τα εξαθλιωμένα και πεινασμένα μπουλούκια που διέβαιναν τον ελληνικό Ρουβίκωνα προς αναζήτησή καλύτερης τύχης. Η αλβανοφοβια έφτασε στο ζενίθ. Ο Αλβανός έγινε συνώνυμο με το κακοποιός. Μαζί με την έσχατη περιφρόνηση της ανέχειας των εισβολέων. Ποιο είναι το πιο σύντομο ανέκδοτο; Αλβανός τουρίστας. Ήταν το αστείο της περιόδου. Στο μεταξύ οι Αλβανοί αναζωογονούσαν την ημιθανή αγροτική παραγωγή, θύματα συχνά της πιο ακραίας και εντατικής εκμετάλλευσης, έφεραν ξανά την τέχνη της πέτρας, έχτιζαν και επισκεύαζαν τα σπίτια, μερεμέτιζαν, οι γυναίκες κανάκευαν παιδιά και φύλαγαν γιαγιάδες και παππούδες. Γέμισε η χώρα πλαστά έγγραφα που πιστοποιούσαν δήθεν ομογενειακή καταγωγή. Όταν κάποια στιγμή το Ελληνικό κράτος αποφάσισε να αντιδράσει και σχεδίασε επιχειρήσεις «σκούπα» προς απέλαση των παρανόμων απειλήθηκε στη Βόρεια Ελλάδα εξέγερση. Τι κάνετε ρε; Ποιος θα μαζέψει τα ροδάκινα; Σήμερα οι περισσότεροι από εκείνες τις μεταναστευτικές φουρνιές είναι πρώτοι νοικοκυραίοι. Αγόρασαν σπίτια, άνοιξαν μαγαζιά, τα παιδιά τους σπουδάζουν. Απασχολούν και πολλούς Έλληνες. Όμως στο Καραϊσκάκη στον αγώνα Ελλάδα -Αλβανία το σύνθημα κυριάρχησε. Το στάδιο δονήθηκε. Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ. Αλβανέ …Αλβανέ. Δεν ήταν μόνο το ακροδεξιό φασισταριό. Ήταν και αρκετοί ακόμα.
-Σε μια ιστορική διάσταση οι παραπάνω αναφορές είναι στιγμιοτυπικές. Εφήμερες. Οι Φιλιππινέζες γύρισαν στις Φιλιππίνες ή αναζήτησαν άλλου τη τύχη τους. Οι Αλβανοί, όσοι δεν επέστεψαν στην Αλβανία λόγω της κρίσης, είναι πλήρως ενσωματωμένοι στην ελληνική κοινωνία. Η επιλογή των παραδειγμάτων έγινε για να δείξει ότι ο ρατσισμός φυτρώνει και στα εύφορα γι αυτόν χωράφια των μεγάλων οικονομικών ανισοτήτων. Δεν είναι μόνο το χρώμα , το φύλο, η φυλή, η θρησκεία, ο σεξουαλικός προσανατολισμός αυτά που τον θρέφουν. Είναι και η κατάχρηση της δύναμης του οικονομικά υπέρτερου απέναντι στον ανίσχυρο που τον έχει ανάγκη. Σε αυτές τις περιπτώσεις το ένδυμα του ρατσισμού είναι αδιάφορο. Ο ρατσισμός θα ριζώσει ως διαδικασία ιδεολογικής νομιμοποίησης της παράταιρης συνύπαρξης της ανέχειας με την ευημερία. Είτε είναι μαύρος είτε είναι Αλβανός είτε ότι έχει η συγκυρία η μήτρα είναι η απληστία της οικονομικής υπεροχής.
-Ο ρατσισμός είναι απεχθές φαινόμενο όποια μορφή και αν έχει και όποια και αν είναι η απώτερη η πρόσφατη γενεσιουργός αιτία του. Στις ΗΠΑ η ερμηνεία των όσων συμβαίνουν είναι οφθαλμοφανής ως προς τις ιστορικές της ρίζες, τη μορφή και τη σημερινή της εικόνα. Ο σπινθήρας προκαλεί αλυσιδωτή αντίδραση που δεν θα καταλαγιάσει αν δεν υπάρξουν ουσιαστικές πρωτοβουλίες. Το σύνθημα I cant breath δεν διαδόθηκε τυχαία. Δεν αφορά μόνο μια δολοφονία. Ούτε καν μόνο την αφροαμερικανική κοινότητα. Αφορά το σύνολο των ρατσιστικών διακρίσεων, όποιας μορφής, που επιβάλλει η τυραννία της πλειοψηφίας όπως την ονόμαζε αιώνες πριν ο Mils. Ο ρατσισμός στερεί το οξυγόνο της ζωής και της αξιοπρέπειας από τα θύματα του. Δεν τα αφήνει να ανασάνουν. Τους στερεί την ανθρώπινη υπόσταση. Όποιο και αν είναι το εκάστοτε προσωπείο του.
1/6/2020
Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author
iPorta.gr
