Στο κείμενο που θα διαβάσετε δεν θα μιλήσω για τον Φώτη Χατζηδιάκο, το πρώην Δήμαρχο Ρόδου που έσβησε πρόωρα στα 64 του, απολύτως συνειδητοποιημένος για το τέλος του και μάλλον πικραμένος από την εξέλιξη των γεγονότων, κατά την προσωπική μου εκτίμηση. Δεν θα διαβάσετε για το πόσο σπουδαίος, μοναδικός, ξεχωριστός, λαμπρός, αρχοντικός, ευγενής, ακέραιος και φωτεινός άνθρωπος ήταν ο Φώτης Χατζηδιάκος, ένα σπάνιο κράμα ευαισθησίας, ευφυΐας και καλοσύνης. Θα μιλήσω για μένα. Για τον Φώτη – τώρα πια τον αποκαλώ με το μικρό του όνομα – έχω γράψει πολλά άρθρα στο παρελθόν, επαινετικά κατά κύριο λόγο που εξήραν το ήθος του, την πολιτική του ακεραιότητα, την ακεραιότητα του χαρακτήρα του, την εντιμότητα, την ευσυνειδησία, την σοβαρότητα, την αξιοπιστία και την ευγένεια του. Την ευφυΐα του. Έχω γράψει τόσο πολλά και με ισχυρή επιχειρηματολογία άρθρα υπέρ του Φώτη, με αποτέλεσμα να κατασυκοφαντηθώ από τους πολιτικούς εχθρούς του ώστε να γίνω κι εγώ εχθρός τους. Ξέρουμε καλά, τόσο ο Φώτης όσο κι εγώ, από αδικίες, συκοφαντίες και ύπουλες μεθοδεύσεις εναντίον μας. Όποιος, επομένως, επιθυμεί να διαβάσει το ποιος ήταν ο Φώτης Χατζηδιάκος, μπορεί να ξεκινήσει το αποχαιρετιστήριο άρθρο μου κατά την παράδοση της Δημαρχίας του αλλά και άλλα 700 και πλέον άρθρα που μιλούσαν για την αξιοθαύμαστη δημαρχιακή του θητεία. Για τον πολιτικό άνδρα πλήρους ηθικής, εντιμότητας, σοβαρότητας, υπευθυνότητας, αξιοπιστίας, διαρκούς εργατικότητας, κοινωνικής ευαισθησίας, ευγένειας, βαθιάς ανθρωπιάς που βράβευσε και βραβεύτηκε για την διαχείριση του προσφυγικού στην Ρόδο το 2016 από την «Crans Montana Forum» (CMF).
Θα σας μιλήσω, λοιπόν, για μένα. Τα συναισθήματά μου, όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά το φευγιό του Φώτη. Του το είπα δύο ώρες προτού τον χάσουμε. “Σ’ευχαριστώ γιατί με έκανες να πιστέψω στον άνθρωπο της Πολιτικής”. Εκείνη την στιγμή δεν σκέφτηκα τι είπα, τώρα που ο Φώτης μας έσβησε, συνειδητοποιώ ότι χάθηκε δια βίου η πίστη μου στους πολιτικούς. Ζώντας για δυό δεκαετίες την πραγματικότητα ενός τόπου που η πλειοψηφία του άρχισε από την δεκαετία του 1950 άκοπα να γεμίζει τις τσέπες της από λεφτά, να πληρώνει και με δολάρια, να ζει με το αφορολόγητο, να χαρίζονται στους ανθρώπους του από μεγιστάνες φάκελοι με χρήματα που αγόραζαν ολόκληρες μονοκατοικίες [να δείτε ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ οι καχύποπτοι], να επιβάλλει η δικτατορία την καταστροφή της φυσικής ομορφιάς με πρωτεργάτες εξέχουσες προσωπικότητες του νησιού, η καταστροφή του φυσικού τοπίου να γίνεται ακόμη και σήμερα φυσική συνήθεια, σε αυτόν τον τόπο βρήκα στο πρόσωπο του Φώτη Χατζηδιάκου έναν ακούραστο, εργατικότατο, οργανωτικό, προσγειωμένο και μεθοδικό άνθρωπο, που από τα δέκα του χρόνια επέλεξε να ζει μόνος στην Ελλάδα γιατί δεν του ταίριαζε η μετανάστευση στην Γερμανία αφήνοντας πίσω γονείς και αδελφό, στα 16 του δούλευε γκρουμάκι σε ξενοδοχεία, στα 22 του αποφοιτούσε με άριστα από την Νομική Θράκης που τέτοια επίδοση δεν έχει υπερβεί κανείς άλλος φοιτητής ως σήμερα, στα 26 του παντρεύτηκε την Αγάπη του (μεταφορικά και κυριολεκτικά) για να διαγράψει λαμπρή πορεία επαγγελματική μα και προσωπική-οικογενειακή. Δεν τον γνώριζα πέραν μιας τυπικής γνωριμίας, όταν επί Δημαρχίας του (2014-2019) άρχισα να παρατηρώ τον πόλεμο που δεχόταν από τους πολιτικούς του αντιπάλους – και δεν εννοώ απαραίτητα τους ετεροΐδεάτες, μα και δικούς-δικούς τους. Ανθρώπους που τους είχε δώσει δουλειά και θέσεις τον υπονόμευαν συστηματικά, αδιάντροπα.
Τον στήριξα με τα άρθρα μου και δεν μετάνιωσα στιγμή. Διότι είχα καθαρό βλέμμα και ερευνώντας ανακάλυπτα την υπονόμευση εναντίον του, την αδικία που βίωνε, αλλά και το μεγαλείο του. Πλήρωσα το τίμημα της στήριξης στο πρόσωπο του. Αγωγές, μηνύσεις, συλλήψεις, ειρωνείες, συκοφαντίες κατ’εξακολούθηση από άτομα που πληρώνονταν για να με κατασυκοφαντούν στο διαδίκτυο υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων “παιδιά, η Τζίνα δουλεύει και τις Κυριακές, ο Χατζηδιάκος πληρώνει καλά!”. Απειλήθηκα για την ζωή μου, με καταριούνταν…επειδή στήριξα δημόσια τον Δήμαρχο Φώτη Χατζηδιάκο. Αυτά έζησα και τα έζησε και η οικογένειά μου. Και για πρώτη φορά θα αποκαλύψω ότι ο Φώτης ήταν ο άνθρωπος που μου έλεγε, επειδή ήμουν παρούσα στις συνεντεύξεις τύπου του Δημάρχου και σε όσα δημιουργούσε στο νησί: “Τι δουλειά έχεις εσύ με δαύτους (“γραφιάδες” και ουρές πολιτευτών), και τους αγράμματους της αυτοδιοίκησης; Ούτε στο δαχτυλάκι σου δεν σε πιάνουν… μην χαραμίζεσαι μαζί μας, φύγε”. “Τι λες, Δήμαρχε;, απαντούσα, βλέπω την αδικία, να μην μιλήσω;”. “Να μην μιλήσεις. Είναι βρώμικη η πολιτική και δεν είναι για σένα”. Μου τηλεφωνούσε η σύζυγός του η Αγάπη λέγοντας μου: “Σ’ευχαριστώ για ό,τι κάνεις για τον Φώτη μου, μα ανησυχούμε, θα στοχοποιηθείς και μετά δεν σε σώζει τίποτα. Μείνε μακρυά, σε παρακαλώ στο ζητώ ως φίλη, ως μάνα, ως άνθρωπος που γνωρίζω πώς λειτουργεί η πολιτική”. Συνέχισα τον αγώνα στήριξής μου στον Φώτη χωρίς φόβο και με πάθος για την αλήθεια. Δεν στοχοποιήθηκα απλώς, “εξοντώθηκα” από τους εχθρούς του Φώτη, που έγιναν και δικοί μου. Και αυτό το λέω για πρώτη φορά για να απαντήσω στα τρόλ που έγραφαν τότε ότι με πληρώνει καλά ο Φώτης. Να φανταστείτε ότι ούτε στο ψηφοδέλτιο του δεν ήθελε να συμμετάσχω. Του είπα “στην διάθεσή σου, Δήμαρχε, αν κρίνεις ότι θα σε βοηθήσω, θα το κάνω για σένα”. Του έλεγε το 2019 ο σύμβουλος επικοινωνίας: “Η Τζίνα πρέπει να μπει στο ψηφοδέλτιο”. “Θα φάμε ξύλο”, απαντούσε ο Φώτης. “Γιατί τώρα τι γίνεται; Πρέπει”. “Όχι, απαντούσε ο Φώτης, θα πουν ότι η στήριξή της ήταν ιδιοτελής. ΟΧΙ”.
Η συνέχεια γνωστή. Ξέρουμε όλοι με ποιον τρόπο ο Φώτης δεν επανεξελέγη το 2019. Ποιος ευθύνεται, ποιοι ευθύνονται, ποιοι κίνησαν τα νήματα με τις επίσης πασίγνωστες καλοπληρωμένες μαριονέτες τους. Όλοι γνωρίζουν μα κανείς δεν μιλά. Και αφού ο Φώτης δεν πήρε το αξίωμα που του άξιζε το 2019, έγραψα το “Αποχαιρετώντας έναν άλλο Δήμαρχο, τον κύριο Φώτη Χατζηδιάκο”.
Και ο Φώτης αρρώστησε. Σωματοποιήθηκε με τον πιο σκληρό τρόπο η λύπη, η αδικία, η αχαριστία, ο παραλογισμός που υπέστη. Ένοιωσε απόρριψη από τον τόπο του. Ποιος; Ο άνθρωπος που έδωσε και την ψυχή του για την Ρόδο διαπίστωσε ότι δεν κατάλαβαν τι έκανε. Και δεν έφτασε η αχαριστία και το ξεπούλημα κάποιων ψηφοφόρων για τους όποιους λόγους, προσφάτως οι συνοδοιπόροι του επί της πενταετίας της Δημαρχίας του, μπήκαν στα ψηφοδέλτια των πολιτικών αντιπάλων που τον είχαν πολεμήσει με κάθε τρόπο. Αυτό τον σκότωσε. Ταυτίστηκε η δική του ομάδα, οι άνθρωποι που τους έδωσε εργασία, θέσεις, αξιώματα, ρόλους, χρήματα, εμπιστοσύνη, ταυτίστηκαν με τον πολιτικό εχθρό του. Και ο Φώτης κατέρρευσε. Παρέμεινε κοινωνικά ευαίσθητος και υπερήφανος, αξιοπρεπής μα πικραμένος χωρίς να απαντήσει όπως τους άξιζε. Γιατί αυτός είναι ο Φώτης, ένας σπάνιος άνθρωπος και γνήσια αρχοντικός.
Σήμερα που ο κύκλος του Φώτη Χατζηδιάκου είναι ολοκληρωμένος, σήμερα που ο Φώτης δεν ζει, περισσότερο θυμωμένη και λιγότερο λυπημένη (το εξηγώ παρακάτω), τονίζω: τον Φώτη δεν τον είδαν στην σωστή του διάσταση όταν έπρεπε οι άνθρωποι, αλλά τον είδε ο Θεός. Και τώρα που ο Φώτης λείπει, η έλλειψή του όσο θα περνά ο χρόνος, θα γίνεται εντονότερη. Κάποιοι λιγόψυχοι, μικρόψυχοι, μικρόνοες, καχύποπτοι, αγράμματοι, εξαγορασμένοι, δεν κατανόησαν το μεγαλείο του, όσοι το αντελήφθησαν τον εξόντωσαν γιατί δεν μπορούσαν να αναμετρηθούν μαζί του και όταν τους δόθηκε η δυνατότητα, αρκετοί τον πρόδωσαν, για μια θέση και μια υπόσχεση εξουσίας και προβολής. Το πώς η ζωή θα απαντήσει στην αδικία και την παλιανθρωπιά μόνο ο Θεός το ξέρει. Εν τούτοις και αυτό το γράφω για πρώτη φορά, το μεγαλείο του Φώτη είναι τόσο κολοσσιαίο που στους πολιτικούς του εχθρούς διαμήνυσε: “Πρόσεξε μην καταλήξεις σαν εμένα. Γύρνα σελίδα και προχώρα”. Διότι ο Φώτης, ο βαθιά ένθεος και θεοσεβούμενος Φώτης, συγχωρούσε και προχωρούσε.
Είμαι, επομένως, θυμωμένη με όσους, αφού τον πρόδωσαν τον Οκτώβριο του 2023, τον Νοέμβριο που τον χάσαμε ανέβασαν φωτογραφίες μαζί του αποκαλώντας τον “Δήμαρχε της καρδιάς, φίλε μου αγαπημένε, συνεργάτη και σύντροφε Φώτη”. Και είμαι λιγότερο λυπημένη για τον θάνατό του γιατί όσο ο κόσμος αδικεί, τόσο ο Θεός ευλογεί. Ο Φώτης έλαμψε δια της προσωπικότητας του όσο λίγοι Ροδίτες, το αποτύπωμα που αφήνει είναι θετικότατο και ισχυρότατο όσο λίγων προσωπικοτήτων στην Ελλάδα, το κενό του απλώς κενό, δεν θα αντικατασταθεί άμεσα ή μακροχρόνια γιατί τα λαμπρά μυαλά και οι ακέραιοι χαρακτήρες σαν του Φώτη Χατζηδιάκου είναι σπανιότατα γεγονότα.
Ο Φώτης αναχώρησε για την αγκαλιά του Αβραάμ στις 11 Νοεμβρίου 2023 στις 20:23 λεπτά μέσα από την ζεστή, μεγάλη αγκαλιά των ανθρώπων που δεν τον προδώσαμε, την ημέρα του εορτασμού του Αγίου Μήνα του Θαυματουργού και ετάφη με τιμές Δημάρχου στις 13 Νοεμβρίου 2023, την ημέρα του εορτασμού του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, του Μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας μας και ενός από τους έξι που δεν έκαναν λάθη στην διατύπωση της Ορθόδοξης Διδασκαλίας, του άριστου δασκάλου και ποιητή της Θείας Λειτουργίας, που υπήρξε αδυσώπητος ελεγκτής κάθε παρανομίας, αδικίας και κακίας. Αυτά δεν είναι τυχαία γεγονότα της ζωής, είναι το Χέρι του Θεού που γράφει την ιστορία του καθενός μας δίνοντας το στίγμα Του και αφήνοντας το μήνυμά Του.
Κάνοντας τον δικό μου αποχαιρετισμό σε κάθε Ροδίτισσα και κάθε Ροδίτη πριν από 3, 5 περίπου χρόνια, έκλεισα οριστικά κάθε επαγγελματική μου δραστηριότητα στο νησί που κατά παραχώρηση ονομάζεται “νησί του ήλιου” (και πάλι προσωπική εκτίμηση). Δεν είναι ο τόπος μου, δεν είναι η πατρίδα μου. Τον επισκέπτομαι αθόρυβα, όχι μυστικά, δεν έχω να κρύψω κάτι, ούτε να ντραπώ για κάτι.
Με το παρόν άρθρο, κλείνω και την επίσημη αρθρογραφία μου για την Ρόδο προς τιμήν του Φωτίου Χατζηδιάκου του τελευταίου – κατά την εκτίμηση μου – Ροδίου πολιτικού που έγραψε αξιοπρεπή και ζηλευτή ιστορία, τιμήθηκε μετά θάνατον όπως του άξιζε, έδωσε την ψυχή του με πάθος για τον τόπο του, το πλήρωσε με την ζωή του και εντάχθηκε στην αιωνιότητα για να αποδείξει δια της απουσίας του ότι ο Φώτης Χατζηδιάκος ήταν ένας άλλος Δήμαρχος, ένας άλλος Πολιτικός, αυτός που έκλεισε την πόρτα στο πάνθεον των άξιων και ικανών πολιτικών που πέρασαν από την Ρόδο και την Δωδεκάνησο. Μελετώντας τον προσεκτικά από το 2014 λέω με βεβαιότητα ότι απέχει μακράν σε ήθος, ευφυΐα, σοβαρότητα, δημοκρατικότητα, αστικό πολιτισμό, καλοσύνη, ανθρωπιά. Υπήρξε ένας καλός και δίκαιος άνθρωπος. Υπήρξε ένας αετός που πέταξε ψηλά, λαβώθηκε και αναχώρησε νωρίς για εκεί που άνηκε από την μέρα που γεννήθηκε: στο Φως το Ανέσπερο, το αιώνιο, το θεραπευτικό, το ανακουφιστικό, το γαλήνιο.
Τώρα λυτρωμένος από κάθε πίκρα, πόνο, αδικία, μέσα στο Φως του Δικαίου και της Αγάπης, ο Φώτης Χατζηδιάκος θα μείνει απαλαίωτος στην μνήμη των ανθρώπων που τον αγαπήσαμε με ανιδιοτέλεια, σεβασμό, θαυμασμό και βαθιά εκτίμηση.
Ειλικρινή και εκ βάθους καρδιάς συλλυπητήρια στην υπέροχη Αγάπη, στον αξιοθαύμαστο Στέργο, στην ηρωίδα-μάνα κυρία Μαρία, στον πιστό αδελφό του Γιώργο, στην αγαπημένη του θεία και τους λοιπούς συγγενείς από Ρόδο και Κρήτη.
Ευγνώμων για τούτη την επί γης συνάντηση με τον Φώτη Χατζηδιάκο και την θαυμάσια οικογένεια του.
Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά
14 Νοεμβρίου 2023
