•Λέμε και καμαρώνουμε, όταν μιλάμε για την συνταγματική θέσμιση της χώρας, πως το πολίτευμα μας είναι «ατομοκεντρικό». Ότι δηλαδή αποβλέπει στη προστασία των ατομικών δικαιωμάτων κάθε πολίτη, κάθε ατόμου.Η «αξία του ανθρώπου είναι πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας» ορίζει η μη δεκτική αναθεώρησης, αυξημενης τυπικής ισχύος, εναρκτήρια διάταξη του Συντάγματος.
•Τι σημαίνει «αξία του ανθρώπου»; Πολλά πράγματα αλλά προφανώς το πρώτο, το κύριο, είναι η αξία της ζωής. Όταν ο κρατικός μηχανισμός ολιγωρεί στην προστασία της ζωής, ιδίως όταν τίθεται προπομπός της συγκάλυψης εγκλημάτων κατά της ζωής ή συνταγματική τάξη τρίζει, κουτσαίνει.
•Αυτό συνέβη με τα Τέμπη. Η φρίκη των 57 αδικοχαμένων. Η μεγάλη καθυστέρηση της δίκης είναι μια μορφή συγκάλυψης. Για τα υπόλοιπα δεν έχω άποψη.
•Η κινητοποίηση και το μέγεθος της ενέχει όμως και μια άλλη ευρύτερη μειοψηφική αλλά ευδιάκριτη δήλωση.Τα οικονομικά μεγέθη είναι καλύτερα. Προοδεύσαμε πολύ. Έχουμε φύγει από τη μέγγενη και τον σκληρό πυρήνα της κρίσης. Στα μαγαζιά και τα στέκια δεν πέφτει καρφίτσα. Ο νεοπλουτισμός ανθίζει. Σε ισχυρά θεμέλια; Αμφιβάλλω αλλά δεν έχω την ικανότητα της πρόγνωσης. Όμως στην τρέχουσα κατάσταση είναι πολλοί των οποίων η ατομικότητα συνθλίβεται σε ένα τεράστιο ζόρι να ανταπεξέλθουν.Στο εκρηκτικό κοκτέιλ. Νοίκια, supermarket, λογαριασμοί. Νοιώθουν απέξω από την διάχυτη ευωχία που πλημμυρίζει την πόλη. Νοιώθουν κυρίως ανασφάλεια και έλλειψη προοπτικής. Φοβούνται για τη μοίρα τους αν αρρωστήσουν.Δεν έχουν λεφτά να υποστηρίξουν την οικογένεια τους αν συμβεί η οποιαδήποτε στραβή. Θεωρούν ότι το «σύστημα» τους έχει γραμμένους εκεί που δεν πιάνει μελάνι. Κάνουν παράδοξες και εκδικητικές πολιτικές επιλογές. Δεν τους αδικώ. Αναπτύσσουν ταξικό μίσος. Η αξία του ανθρώπου αποκτά εντελώς σχετική σημασία γι’ αυτούς.Αν το πεις θα σε καθυβρίσουν.
•Πόσοι είναι; Δεν ξέρει κανείς γιατί κανείς δεν ασχολείται να το μάθει με επιστημονική ακρίβεια.Στο περίπου λοιπόν με τη δικηγορική προπέτεια. Το 20% του πληθυσμού στην καλύτερη περίπτωση.2000000 άνθρωποι. Φυτοζωουν, θυμώνουν εξεγείρονται.
•Αυτός ο κόσμος ζητά απαντήσεις όχι λόγια. Αγανακτει άναρχα. Κοιταει τη πάρτη του και όχι το ΑΕΠ και τον μαθηματικό λόγο του με το δημόσιο χρέος.Ειδα ένα μάλλον αριστερίστικο πανό χτες. «Τα λεφτά να σας καθίσουν στο λαιμό.»
•Τα προ της κρίσης χρόνια είχαν ένα ελληνικό χρώμα παρά την διαχρονική εθνική μας τσαπατσουλιά και τις παθογένειες.Μια αχανής αστική κοινωνία ,με εισοδηματικές διαφορές αλλά όχι ταξικές διακρίσεις. Μηπως γυρνάμε στην προδικτατορική εποχή; Πλούσιοι και φτωχοί; Αν ναι οι ανεμοδινες της ατομικότητας θα βγουν μπροστά και θα σαρώσουν την πλειοψηφική ευτυχία. Οσο μενει αρρύθμιστος ο βασικός καπιταλιστικός νόμος.Οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι.