iporta.gr

Πώς κατάργησα την προδοσία, του Κωστή Α.Μακρή

The misshapen Ephialtes (ANDREW TIERNAN), spirited away from Sparta by his parents before inspection, displays his skill with a spear in Warner Bros. Picturesí, Legendary Picturesí and Virtual Studiosí action drama ì300,î distributed by Warner Bros. Pictures.PHOTOGRAPHS TO BE USED SOLELY FOR ADVERTISING, PROMOTION, PUBLICITY OR REVIEWS OF THIS SPECIFIC MOTION PICTURE AND TO REMAIN THE PROPERTY OF THE STUDIO. NOT FOR SALE OR REDISTRIBUTION

Κωστής Α.Μακρής: Είναι ζωγράφος-γραφίστας και συγγραφέας και ασχολείται με το έντυπο, το κείμενο, τη διαφήμιση και την οπτική και λεκτική επικοινωνία.

Κωστής Μακρής

Είπα χθες στην σύζυγό μου, καθώς βλέπαμε και ακούγαμε ειδήσεις, ότι είναι στιγμές που νιώθω προδομένος.

Μετά το ξανασκέφτηκα και είπα κατά μέσα μου «Τι μεγαλόστομες μπούρδες λες!». 

Οπότε, αποφάσισα να αποσύρω το «προδομένος». 

Σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα να νιώθω καλά με την γνώση ότι για να σε προδώσει κάποιος (ισχύει για όλα τα φύλα και για κάθε είδους σχέση ή σύνδεση) πρέπει να έχει ―αρχικά τουλάχιστον― τους ίδιους στόχους, τα ίδια θέλω, τις ίδιες αρχές, τις ίδιες αξίες και τους ίδιους έρωτες με εσένα. 

Κάτι που συμβαίνει (αν συμβεί…) πολύ σπάνια. 

Αν κάποια στιγμή αλλάξουν μονομερώς (είτε από εμένα είτε από τον άλλον) οι στόχοι, τα θέλω, οι αρχές, οι αξίες και οι έρωτες, τότε υπάρχει ―μια μικρή― πιθανότητα να μιλήσω για προδοσία. 

Αν όμως το ξανακαλοσκεφτώ, η προδοσία αυτή δεν θα είναι προδοσία γιατί πια δεν θα έχουμε κοινούς στόχους, θέλω, αρχές, αξίες και έρωτες με αυτόν ή αυτήν που θα αποκαλούσα προδότη/προδότισσα. 

Κάτι σαν το επικούρειο «Όταν είμαι παρών, ο θάνατος δεν υπάρχει. Όταν έρθει ο θάνατος, εγώ δεν θα είμαι παρών».

Άρα; 

Για να με προδώσει κάποιος/κάποια/κάτι, πρέπει να μοιραζόμαστε από κοινού στόχους, θέλω, αρχές, αξίες και έρωτες. 

Αν δεν υπάρχουν αυτά, πώς μπορώ να μιλάω για προδοσία; 

Αυτό ήταν. Τι χαρά! 

Κατάργησα την προδοσία! 

Και ως έννοια και ως λέξη. 

Και τι μου μένει; 

Το όραμα για μια αγάπη, ικανή να στεγάζει  ―όποτε χρειάζεται― μικρές καθημερινές σωτήριες πράξεις καλοσύνης. 

Μια αγάπη, καλά μέσα μας χτισμένη, χωρίς όμως καγκελόφραχτες πύλες με τοξωτά σιδηρά υπέρθυρα στην είσοδό της. 

Και πάντα με τον κοινά συμφωνημένο Νόμο να γρηγορεί μήπως αυτή η αγάπη κακοφορμίσει και γίνει ένα αυταρχικό “θέλω” κι ένα κακοποιητικό «πρέπει». 

Τον θέλω τον κοινά συμφωνημένο Νόμο. 

Όχι μόνο για να πιάνει «προδότες» και άλλους κακούργους. 

Αλλά για να μου θυμίζει ότι η αρμονική συνύπαρξη ανθρώπων μέσα στην κοινωνία απαιτεί κοινά συμφωνημένους κανόνες και προϋποθέτει την τήρηση αυτών των κανόνων.

Κωστής Α. Μακρής

22 Νοεμβρίου 2022