Η Ματίνα Ράπτη -Μιληλήέχει πτυχίο Κοινωνιολογιας και η πτυχιακή της εργασία ήταν πάνω στην κακοποίηση ανηλίκων. Γράφει μικρές ιστοριες που εχουν να κάνουν με το σήμερα και το χθες. Της αρέσει να παρατηρεί τους ανθρώπους γύρω της και να ακούει τις ιστορίες τους.
Μια ξεθωριασμένη φωτογραφία στο δάσος και η μυρωδιά του πεύκου. Ιστορίες. Κάθε χρόνο γιορτή στο βουνό. Οικογένεια. Κρυστάλλινο νερό από την πηγή. Μετά την βροχή. Τα πρώτα κυκλάμινα. Μια αργοπορημένη χελώνα. Το πούσι που έφτιαχνε μπάλες σαν σύννεφα στο χώμα. Πεσμένα κουκουνάρια παντού. Τα πουλιά στα κλαδιά των δέντρων. Ο ήλιος μέσα από τα φύλλα. Κρυμμένα μανιτάρια. Έλατα που έφταναν στον ουρανό. Ένα ελάφι που δεν μας φοβόταν. Εκδρομή στο βουνό. Περιπέτεια. Φανταστικές κρυψώνες. Η θέα από το τελεφερίκ. Η θέα από το παράθυρό μου. Όλο το λεκανοπέδιο στα πόδια μας, μέχρι την θάλασσα. Εκκλησάκια μυστικά. Ομίχλη. Βροχή. Το πρώτο χιόνι. Αλεπουδάκια ατρόμητα. Μονοπάτια. Καταφύγια. ΕΟΣ Αχαρνών. Ο φιδωτός δρόμος με τα πέτρινα πεζούλια που ανέβαινε ως την Αγία Τριάδα και το Κυκλάμινο. Η Πάρνηθα (μου).