Ξάγρυπνη αλλάζω κανάλια και τα μάτια μου κάνουν φλασάκια από την εναλλαγή φωτός- σκοταδιού. Πέφτω πάνω στις αδερφές Καρντάσιανς και τη μάνα τους και μένω με το στόμα ανοιχτό. Κλείνω το στόμα και παρακολουθώ για λίγο την άκυρη ζωή τους.
Κολλάω σε κάτι ολόλευκους καναπέδες που φιλοξενούν τις αρίδες τους με τους αφύσικα τουρλωτούς πισινούς τους και το μόνο που σκέφτομαι είναι πως μετά από κάθε γύρισμα θα πρέπει να είναι πασαλειμμένοι με μέικαπ.
Οι καναπέδες, όχι οι πισινοί…Αν και αυτό το δεύτερο δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση με όσα βλέπουν τα ματάκια μου κι ακούν τ΄αυτάκια μου.
Η μαμά Καρντάσαινα-μάνατζερ-κούγκαρ, περιμάζεψε δύο πρώην γαμπρούς της στο οικογενειακό τραπέζι. Πρώην πρώην, όχι τίποτις σε διάσταση και τέτοια… Διαζύγια με βουλοκέρια και σφραγίδες. Μοιράσανε μαξιλαροθήκες, τηγάνια, μαχαιροπήρουνα, τα ενέσιμα τους κι ο καθείς στην έπαυλή του. Αλλά είναι ψυχοπονιάρα η πεθερά ως φαίνεται και σπάραξε η καρδιά της που το σόϊ της παραλίγο να ξεπαστρέψει τους καημένους ανυποψίαστους επιβήτορες. Είπε να τους τραπεζώσει να φάνε ένα φαγάκι της προκοπής που ήταν τόσο καιρό με λαπάδες και ορούς.
Ο ένας μόλις τους ήρθε από την εντατική όπου και κατέληξε τέζα μετά από χρήση ναρκωτικών και ο άλλος μόλις είχε επιστρέψει από το κλασικό 28ήμερο απεξάρτησης από το αλκοόλ σε κάποιο ίδρυμα. Κυριλέ. ‘Οπως σ΄εκείνη την ταινία με την Σάντρα Μπούλοκ…θυμάστε. Κι απ΄την ζωή βγαλμένα όλα τα σενάρια στις ταινίες, τί νομίζετε.
Μεταξύ μας, δεν μου φαινόταν και πολύ απεξαρτημένο το παληκάρι… σαν χαμένο στο διάστημα ήταν. Ο άλλος από την εντατική έμοιαζε πιό ζωηρός. Κάτσανε στους πάλευκους καναπέδες και τα λέγανε.
«Σε θυμάμαι στην εντατική…χάλια ε;» « Άστα, δικέ μου, αν και δεν θυμάμαι και πολλά. Μιά που ήμουν στο κλαμπ αγκαλιά με μια στριπτιτζού, μιά που ξύπνησα σε ένα μονόκλινο κι από πάνω μου η πεθερά μου να με τραβάει βίντεο!» «Για πες τα δικά σου» «Ε, εγώ, τίποτα μωρέ, με κατάθλιψη είμαι, σέρνομαι, βγήκε το διαζύγιο, δεν μ΄αφήνουν να δω τα παιδιά μου, αλλά γενικά καλά μωρέ».
Πάντα καλά παιδιά, πάντα καλά.
Να είναι άραγε τυχαίο που όσοι βρίσκονται σε αυτή την οικογένεια χωρίς να μοιράζονται το ίδιο DNA τους μαζεύουν κάποια στιγμή λιώμα απ’ τα χαντάκια;! Της Κιμ τον άντρα άκουσα τον είχαν για ρεγουλάρισμα σε ένα ψυχιατρείο. Κυριλέ πάντα. Αλλιώς συνέρχεσαι στα μεταξωτά σεντόνια, αλλιώς στα τσίτια…τί να λέμε!
Ο πρώτος σύζυγος την δράκαινας μάνας απέθανε νεότατος, ο καημένος, πριν προλάβει να πέσει στα σκληρά καθώς τότε δεν είχε μπει ο διάολος μέσα στην συμβία του να βγάλει την ζωή της οικογένειας στα μανταλάκια ( με το αζημίωτο εννοείται) .
Ο δεύτερος τυχερούλης σύζυγος -παλιός Ολυμπιονίκης στο δέκαθλο θαρρώ, παιδί μάλαμα και πρότυπο Αμερικανόπουλο κυπαρισσάκι αψηλό, προφίλ αγαλματένιο – κυκλοφορεί πλέον με δωδεκάποντα και είναι μιά κουκλίτσα ζωγραφιστή! ΄Ενα μικρό μπέρδεμα με τις κόρες που τον φωνάζαν όλη τους την ζωή μπαμπά και τώρα τον λένε Κέιτλιν, αλλά με πολύ αγάπη και μπόλικο υαλουρονικό όλα λύνονται. Μόνο τις γόβες του δεν μπορεί να τους δανείσει γιατί τις φοράει κομματάκι βατραχοπέδιλα. Εμ, 60 χρόνια αθλητικό …ήρθε η πατούσα και άπλωσε!
Φαίνεται τελικά πως μόνο αν αφήσεις χαίτη και βγάλεις φρύδι μπορεί να γλυτώσεις από την φωλιά με τα μεταλλαγμένα και να μην καταλήξεις διασωληνωμένος σε κάποιο ίδρυμα. Πάντα κυριλέ.
Πολύ ενημερωμένη με βρίσκω και ανησυχώ όμως!
Το μόνο σίγουρο είναι πως όλοι οι υπόλοιποι γύρω από το πλούσιο τραπέζι έμοιαζαν υπερευτυχισμένοι και έτσι τέλεια μακιγιαρισμένοι και τέρμα μποτοξαρισμένοι, μηρύκαζαν σαν τις ευτυχισμένες κατσικούλες τις μπουκίτσες τους από τα σινιέ πιάτα. Τόσο μικρές όμως όσο να τους επιτρέπουν να μιλάνε ενώ τρώνε. Σατανικό!
Χάζευαν βαριεστημένα τα παντοφλέ κινητά τους, έκαναν χειλάκια, έστρωναν τα εξτέ τους, κοιτιόντουσαν με νόημα και σχολίαζαν αδιάφορα και εννίοτε μονολεκτικά τα δρώμενα. Τα δρώμενα εντωμεταξύ ΠΟΥ-ΘΕ-ΝΑ γιατί απλούστατα ΤΙΠΟΤΑ άξιο σημασίας δεν συνέβαινε εκείνη την στιγμή. Υποπτεύομαι ούτε και καμία άλλη.
Σκεφτείτε το απόλυτο τίποτα να προβάλεται για πάνω από δέκα χρόνια και να έχει κάνει τους πρωταγωνιστές του αηδιαστικά πλούσιους. Στην Αμερική παραληρούν με τα χρυσά τίποτα, στην Αυστραλία λιποθυμάνε, τώρα και στην ψωροκώσταινα! Τοιμαστείτε για ομαδικές αυτοκτονίες! Θα φαρμακωθώ σας λέω!
Αναρωτιέμαι όμως, σοβαρά τώρα, ποιοί τσιμπάνε ακόμα στον πλανήτη μ’ αυτόν το τρόπο ζωής! Ποιοί παρακολουθούν τις κενές ζωές μιάς φαμίλιας που όλη μέρα δεν κάνει τίποτα άλλο από το να βάφεται, να τρώει σε κυριλέ εστιατόρια, να ξύνεται, να οδηγεί πέρα δώθε στις Εκάλες του Χολλυγουντ κάτι χιλιάδες κυβικά με ρόδες και να μιλάει στο κινητό ακόμα και μέσα στις χλιδάτες -κιτσάτες τουαλέτες της!
Εντάξει, για να είμαι ειλικρινής και γω ζήλεψα κάτι…κάτι σοκολατοειδή ρευστά κεκάκια που μασουλούσαν ηδονικά…
Και χαζεύω για λίγο ακόμα το απόλυτο τίποτα που εκτυλίσσεται σε όλο του το μεγαλείο μπροστά στα νυσταγμένα μάτια μου, γιατί εντωμεταξύ, δεν σας το΄πα…ευτυχώς νύσταξα !
Να και κάτι καλό που βγήκε από την περαντζάδα στη ζώνη του λυκόφωτος.
Ευχαριστώ Κιμ, κούγκαρ μαμά Κιμ, ημιαπεξαρτημένε γαμπρέ Κιμ και λειψοί συγγενείς.
Μπαρντόν…λοιποί ήθελα να πω.
Σας εύχομαι καλή χώνεψη και τί άλλο …καλά κέρδη .
Και σεις ευχηθείτε μου απλά …ύπνον ελαφρύ.
Τί κι αν κάτι σάπιο πλανιέται στο βασίλειο της Δανιμαρκίας…στο βασίλειο των Καρντάσιανς τίποτα δεν σαπίζει πια. Όλα είναι πλαστικά…
* Το άρθρο απηχεί τις απόψεις του συντάκτη του.
The article expresses the views of the author