Μου… Δεν ξέρω γιατί, αλλά τελευταία κολλάω σ’ αυτή την τοσοδούλα κτητική αντωνυμία και όλη η υπόλοιπη πρόταση πάει άπατη. Στο μυαλό μου κολλημένο το ΜΟΥ . Το εξοχικό ΜΟΥ, το αυτοκίνητο Μου, Μου, μου μου. Δικό ΜΟΥ. Το ακούω όλο και πιο συχνά. Κι είναι σαν να φωσφορίζει ένα πράμα! Να είναι γιγάντιο , το πιο ντούκι απ’ όλα τα μέρη του λόγου. Ποζάρει αυτάρεσκα, θρασύτατο και αγενέστατο. Με τσιμπάει σαν την πινέζα στην σαγιονάρα. Ξεχώριζει σαν την μύγα μέσ’ στο γάλα… Μου χαλάει την συζήτηση, την καλή μου διάθεση. Με νευριάζει, πώς το λένε; Πότε έγινε ο κόσμος τόσο αγενής; Τόσο ξιπασμένος; Τόσο εγωιστής; #Κατι δικά ΜΟΥ