• Από τη μια μεριά ένα ενστικτωδώς αίσθημα χαράς.Οι καταστηματάρχες να ανοίγουν τα άδεια ταμεία τους.Οι εργαζόμενοι στις θέσεις τους να δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους.Τσούρμο γελαστές κοπελιές να ανεβοκατεβαίνουν την Ερμού με τις σακούλες στα χέρια και ένα πανέμορφο μπουρ μπουρ μπουρ να δημιουργεί τη βουή της ζωής στη πόλη.
• Από την άλλη η ενστικτωδώς «αντιπαθής» φάτσα του Σύψα. Αστειεύομαι. Καλός γιατρός που μας διαθέτει άφθονο το χρόνο και τη γνώση του. Θα γίνουμε Λονδίνο. Η κατάσταση με τα μαγαζιά δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η μετάλλαξη. Να ξαναδούμε το θέμα των σχολείων. Άστο είπα θα πάω άλλη μέρα να πάρω τα δυο παντελόνια που χρειάζομαι. Αν τα χρειάζομαι δηλαδή. Γιατί αυτό που μου λείπει είναι η μαγαζότσαρκα, η βόλτα, το πλήθος, ένας καπουτσίνο όπου μου έρθει και κουβεντολόι άναρχο χωρίς συγκεκριμένο θέμα.
• Υπάρχει ισορροπία; Υπάρχει. Αναγνωρίζω όμως ότι είναι πολύ δύσκολη η άσκηση για τη κυβέρνηση και όλους μας. Η σχοινοβασία στα τσίρκα θέλει πολυετή εκπαίδευση. Άντε βρες τη. Η πιτσιρικαρία έβαλε στο λεξιλόγιο τη νεότευκτη λέξη. Περιπτερόμπυρες. Τέλειο. Η ελληνική λεξιπλασια δεν υπάρχει πουθενά.
• Ο ιός «πιέζεται» και μεταλλάσσεται για να επιβιώσει λένε ψυχρά οι βιολόγοι. Κι ο άνθρωπος πιέζεται και ελπίζω να μην μεταλλαχθεί ουσιωδώς. Που θα πάει. Θα περάσει κι αυτό όπως λέει ο φίλος μου ο Πορτοκαλογλου. Εμβόλια, μονοκλωνικά, κολχικίνη. Κάντε ένα κοκτέιλ. Θα το έπινα ασυζητητί όλο αύριο το πρωί. Μαζί με μια περιπτερόμπυρα.