Η ιερή επιχορήγηση, η κ.Πελώνη και η «ντροπή», του Πάνου Μπιτσαξή

• Η κ.Πελώνη απάντησε στις επικρίσεις για την αγνώστου ύψους «έκτακτη επιχορήγηση» της Εκκλησίας. «Είναι ντροπή να μιλάμε για την Εκκλησία» μας είπε και η τροπολογία αφορά όλες τις θρησκευτικές κοινότητες. Τα περί ντροπής δεν πρέπει να απαντηθούν. Η ντροπή είναι συναίσθημα που δεν οφείλει να νοιώθει ο εκάστοτε κυβερνητικός εκπρόσωπος γιατί θα έπρεπε να αλλάξει ενασχόληση. Αυτό το σέβομαι. Αλλά ας μην χρησιμοποιεί τουλάχιστον τη λέξη.

• Ουδείς σοβαρός άνθρωπος είπε, ότι και αν πιστεύει, ότι πρέπει να κλείσουν οι Εκκλησίες, οι Συναγωγές και εν γένει οι χώροι λατρείας λόγω οικονομικής δυσπραγίας. Η κριτική αφορούσε την τήρηση κανόνων. Η έκτακτη επιχορήγηση για να δοθεί προηγείται αίτημα. Γραπτό και δημόσιο. Στο αίτημα προσδιορίζεται το ποσό και οι ανάγκες που θα καλύψει συγκεκριμένα όχι γενικώς και αορίστως. Οι ανάγκες πρέπει να είναι έκτακτες και δικαιολογημένες. Το αίτημα εξετάζεται και η απόφαση δημοσιοποιείται δεν είναι κρυφή. Ο επιχορηγούμενος ελέγχεται για τη χρήση του ποσού ,εντός των ορίων της απόφασης και δεν κάνει ό,τι θέλει με τα λεφτά. Αν αυθαιρετήσει ευθύνεται και οι ευθύνες είναι σοβαρές. Αυτοί είναι πάγιοι κανόνες και δεν χρειάζεται νομοθετική ρύθμιση. Η τροπολογία έναν λόγο έχει. Την νομιμοποίηση του κάνω ότι γουστάρω και λογαριασμό δεν δίνω. Και μάλιστα έβαλαν τη Βουλή να νομοθετεί χωρίς έκθεση δαπάνης. Ατόπημα ολκής.

• Τέλος για να κυριολεκτούμε και να μην κρυβόμαστε. Αφορολόγητα παγκάρια και μαύρα μπαξίσια για τελετές δεν συνιστούν «έκτακτη ανάγκη» ούτε αντικείμενο επιχορήγησης. Οι ιερείς παίρνουν μισθό. Τον πληρώνει το Κράτος. Τι άλλο θέλουν;